Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 9

NÁTTÚRUFR.
87
að nota rótarsprota en fræ, ef tilraunir yrði gerðar hér. — 1
vetur keypti eg 500 rótarsprota af flæðigrasinu, og bað hr. Hall-
dór Vilhjálmsson skólastjóra á Hvanneyri að gróðursetja þá.
Varð hann fúslega við þeirri beiðni og bar sjálfur af því tals-
verðan kostnað, auk fyrirhafnar. Vegna kaldrar veðráttu, urðu
rótarsprotarnir fyrir nokkuru hnjaski áður en þeir komust að
Hvanneyri og skömmu eftir að þeir voru gróðursettir, gerði
frost, og kulnuðu þá sumir þeirra. — Fyrir nokkurum dögum
talaði eg í' síma við Halldór skólastjóra, og sagði hann mér
þá, að um helmingur rótarsprotanna hefði fest rætur og dafn-
að sæmilega. Vóru þeir gróðursettir á leirum í Hvítá. Þó að
óvíst sé, hvort jurtir þessar lifi næsta vetur, þá væri æskilegt
að gera nýja tilraun eða tilraunir næsta vor. Leirurnar í botni
Eyjafjarðar væri ágætlega fallnar til slíkra tilrauna. — Fimm
hundruð rótarsprotar kosta röskar hundrað krónur hingað
komnir. —
Reykjavík, 2. sept. 1931.
Baldur Sveinsson.
Styrjan og ættíngjar hennar,
gíjáfískarnír.
Þótt styrjan sé ekki algengur fiskur hér á landi, er hún og
ættbálkur sá, sem hún tilheyrir, gljáfiskarnir, svo stórmerki-
legir fiskar, að þeir verðskulda að þeim sé athygli veitt, ekki
síður hér á landi en annars staðar.
í lögun minnir hún dálítið á háf (sbr. myndina). Stærðin
er vanalega 2—3 metrar, og þyngdin um og yfir 100 kg., en
stærsta styrja, sem hefir veiðst, var allt að því 6 metrar á lengd,
og vóg 415.5 kg., eða rúmlega % hluta tons. Sjálf ,,beinagrind“
styrjunnar er öll úr brjóski gerð, en höfuðið er alþakið bein-
plötum að utan, og eftir búknum og styrtlunni eru fimm raðir
af beinskjöldum, ein á hrygg, ein á hverri hlið ofanverðri og
tvær á kviðnum. Munnurinn er neðan á höfðinu eins og á háf-
unum, en í honum eru engar tennur. Á hinn bóginn er hann
umgirtur einskonar vörum, sem dýrið getur skotið dálítið út.