Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 30

108
NÁTTÚRUFR.
svarað að fullu fyr en gerðar hafa verið miklu víðtækari til-
raunir, en þær er nú þegar farið að undirbúa.
Sigurður H. Pétursson.
Nefdýrín.
Nefdýrin eru lítill flokkur af spendýrum, og sá ættbálk-
ur spendýranna, sem í öllu stendur hinum lægra, og er frum-
legastur. Sérstaklega er það athugavert, að nefdýrin verpa
eggjum, því að það gera engin önnur spendýr. Öll hin spen-
dýrin mynda, eins og kunnugt er, fóstur, þ. e. eggin þróast og
verða að fóstri í lífi móðurinnar, og fæðir hún því lifandi unga.
Mjónefur.
Egg spendýranna eru því vanalega smá, en nefdýraeggin eru
hlutfallslega mjög stór, eða um tvo sm. á lengd, og einn að
þvermáli. í eggjum spendýranna er oftast mjög lítil forðanær-
ing, svo eggið skiftist allt í sellur, klofnar allt, eins og það
er nefnt, en í nefdýrsegginu er all-mikil forðanæring, svo að
það klofnar að eins í annan endann, eins og egg íugla og skrið-
dýra. Utan um eggið er leðurkennd skurn. Annað einkenni á
nefdýrunum er, að líkamshitinn er mun minni en hjá öðrum
spendýrum, eða um 30 C ef lofthitinn er 15 gr., en annars
breytist hitinn nokkuð eftir umhverfinu, og getur komist nið-
ur í 25 gr. þegar lofthitinn nálgast 0. Á veturna legst mjónef-
urinn eða maurigullinn í dvala, og líkamshitinn er þá hér um