Náttúrufræðingurinn - 1960, Qupperneq 25

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
125
13. mynd. Þýfð mýri á Landfræðifélagseyju. Fjöll Trailleyjar í baksýn.
vel á flatneskjum, eins og á séi' stað sums staðar úti við ströndina,
og tekur ekki upp, fyrr en komið er langt fram á sumar, þar myndast
snjódældagróður. Algengustu tegundirnar eru Salix herbacea L.,.
grasvíðir; Harrimanella hypnoides (L.) Coville, mosalyng; Carex
lachenalii Sclikubr., rjúpustör; ' Sagina intermedia Fenzl, snæ-
krækill; Draba lactea Adams, arktísk vorblómstegund; Saxifraga
foliolosa R. Br., hreistursteinbrjótur; Saxifraga tenuis (Wbg.)
H. Sm., dvergsteinbrjótur; Phippsia algida (Sol.) R. Br., snænarva-
gras og fleiri. Oft er hér allmikið af mosurn.
í hallalitlum fjallahlíðum eru allvíða nokkur graslendi, oft nokk-
uð rök og allbreytileg að samsetningu, en rnest ber á eftirfarandi
tegundum: Arctagrostis latifolia (R. Br.) Griseb., arktískri grasteg-
und; Alopecurus alpinus Sm., fjallaliðagrasi; Poa arctica R. Br.,
heimskautasveifgrasi; Carex bigelowii Torr., stinnastör; Carex mi-
sandra R. Br., arktískri starartegund; Eriophorum triste (Th. Fr.)
Hadac &: Löve, arktískri fífutegund og Luzula co?ifusa Lindeb.„
fjallhæru.