Náttúrufræðingurinn - 2006, Side 42

Náttúrufræðingurinn
Botanicum Komorovianum Academiae Scientiarum Rerumpubli-
carum Soveticarum Socialisticarum. Leninopoli, Nauk. Bls. 60-73 (á
rússnesku).
29. Kvaðek, Z. & Walther, H. 1991. Revision der mitteleuropáischen
Fagaceen nach blattepidermalen Charakteristiken. IV. Teil Fagus L.
Feddes Repertorium 102. 471-534.
30. Camp, W.H. 1951. A biogeographic and paragenetic analysis of the
American beech (Fagus).Year Book of the American Philosophical
Society 1950.166-169.
31. Shen, C.F. 1992. A monograph of the genus Fagus Toum. ex L.
(Fagaceae).
The City University of N.Y. 390 bls. (óbirt doktorsritgerð).
32. Fotjanova, L.I. 1988. Flora dalnego vostoka na rubeze Paleogena i
Neogena na primere Sakhalina i Kamchatki. [The flora of the Far East
at the boundary of Palaeogene and Neogene (by the example of
Sakhalin and Kamchatka)]. Trudy Paleontologiceskij Instituta
Academia Nauk SSSR 231.1-190 (á rússnesku).
33. Yakubovskaya, T.A. 1975. A new Miocene beech species from the
European regions of the USSR. Paleontological Joumal 9. 527-535
(ensk þýðing).
34. Smiley, C.J. & Huggins, L.M. 1981. Pseudofagus idahoensis n. gen. et
sp. (Fagaceae) from the Miocene Clarkia Flora of Idaho. American
Joumal of Botany 68. 741-761.
35. Massalongo, A. & Scarabelli, G. 1859. Studii sulla flora fossile e
geologia stratigrafica del Senigalliese. Imola. 504 bls.
36. Knobloch, E. & Velitzelos, E. 1986. Die obermiozáne Flora von Likudi
bei Elassona/Thessalien, Griechenland. Documenta naturae 29.5-20.
37. Velitzelos, E. & Kvaðek, Z. 1999. Review of the Late Miocene Flora of
Vegora, western Macedonia, Greece. Acta palaeobotanica
Supplements 2. 419-427.
38. Kvaéek, Z., Velitzelos, D. & Velitzelos, E. 2002. Late Miocene Flora of
Vegora Macedonia N. Greece. Korali Publications, Athens. 175 bls.
39. Denk, T., Grimm, G., Stögerer, K., Langer, M. & Hemleben, V. 2002.
Differentation of Fagus in Europe and southwestem Asia - evidence
from rDNA (ITSl and ITS2) sequences and morphological data. Plant
systematics and Evolution 232. 213-236.
40. Denk, T. 1999. The taxonomy of Fagus in westem Eurasia, 1: Fagus
sylvatica subsp. orientalis (=F. orientalis). Feddes Repertorium 110.
177-200.
41. Mai, H.D. & Velitzelos, E. 1997. Paláokarpologische Beitráge zur
jungtertiáren Flora von Vegora (Nordgriechenland). Feddes Reper-
torium 108. 507-526.
42. Barrón, E. & Diéguez, C. 1994. Neogene species of the genus Fagus L.
from La Cerdana (Lerida, Spain). Taxonomic conclusions and
phylogenetic considerations. Anales del jardin Botanico de Madrid
52. 21-32.
43. Heer, O. 1878. Miocene Flora der Insel Sachalin. Mémoires de
L'Académie Impériale des Sciences de St.-Pétersbourg, VII série.
Tome XXV, 7.1-61.
44. Tanai, T. 1974. Evolutionary trend of the genus Fagus around the
northem Pacific Basin. Symposium on Origin and Phytogeography
of Angiosperms, Birbal Sahni Institute of Palaeobotany, Special
Publication 1. 62-83.
45. Fotjanova, L.I. 1982. Fagus napanensis Fotjan. sp. nov. í: Takhtajan,
A.L. (ritstj.) Magnoliophyta Fossilia USSR 2, 64. Volume 2. Ulmaceae
to Betulaceae. Russian Academy of Sciences, Nauka, Sankt Peters-
burg. Bls. 64 (á rússnesku).
46. Chelebaeva, A.I. 1980. New Cainozoic species of Fagus (Fagaceae)
from Kamchatka and the significance of tertiary venation for the
diagnostics of Fagus species. Botanical Joumal 65. 3-12.
47. Denk, T., Friðgeir Grímsson, Kvaéek, Z. 2005. The Miocene floras of
Iceland and their significance for late Cainozoic North Atlantic
biogeography. Botanical Joumal of the Linnean Society 145. 369-417.
48. Friðgeir Grímsson 2002. The Hreðavatn Member of the Hreðavatn -
Stafholt Formation and its fossil flora. Óbirt kandidatsritgerð.
Háskólinn í Kaupmannahöfn. 219 bls.
49. Wolfe, J.A. 1966. Tertiary plants from the Cook Inlet region, Alaska.
U.S. Geological Survey Professional Paper 398-B, 1-31.
50. Wolfe, J.A., Hopkins, D.M. & Leopold, E.B. 1966. Tertiary
stratigraphy and paleobotany of the Cook Inlet region, Alaska. U.S.
Geological Survey Professional Paper 398-A. 1-29.
51. Nilsen, T.H. 1978. Lower Tertiary laterite on the Iceland-Faeroe
Ridge and the Thulean land bridge. Nature 274. 786-788.
52. Thiede, J. & Eldholm, O. 1983. Speculations about the paleodepth of
the Greenland-Scotland Ridge during late Mesozoic and Cenozoic
times. í: Bott, M.H.P., Saxow, S., Talwani, M., Thiede, J. (ritstj.)
Structure and Development of the Greenland-Scotland Ridge: New
Methods and Concepts. Plenum, New York. Bls. 445-456.
53. Eldholm, O., Myhre, A.M. & Thiede, J. 1994. Cenozoic tectono-
magmatic events in the North Atlantic: Potential palaeoenviron-
mental implications. í: Boulter, M.C., Fisher, H.C. (ritstj.) Cenozoic
Plants and Climates of the Arctic. NATO ASI Series 127. Springer,
Berlin, Heidelberg. Bls. 35-55.
54. Freysteinn Sigurðsson & Kristján Sæmundsson 1984. Surtarbrandur
á Vestfjörðum. Orkustofnun OS-84039/OBD-02. 43 bls.
55. Haukur Jóhannesson & Kristján Sæmundsson 1989. Jarðfræðikort af
íslandi. 1:500 000. Berggrunnskort. Náttúrufræðistofnun íslands og
Landmælingar íslands, Reykjavík (1. útgáfa).
Um höfunda
I Friðgeir Grímsson (f. 1976) lauk BS-prófi í jarðfræði
I frá Háskóla íslands vorið 1999 og kandídatsprófi frá
I Kaupmannahafnarháskóla sumarið 2002. Hann
I stundar nú doktorsnám í jarðfræði í Háskóla íslands
1 og hefur aðallega fengist við rannsóknir á tertíerum
JBB setlögum og steingerðum plöntum frá Vestfjörðum og
I Vesturlandi, einkum með tilliti til þróunar flóru og
lof tslagsbrey tinga.
Leifur A. Símonarson (f. 1941) lauk magisterprófi í
jarðfræði frá Kaupmannahafnarháskóla 1971 og
licentiat-prófi frá sama skóla 1978. Hann er prófessor í
steingervingafræði í Háskóla íslands og hefur einkum
fengist við rannsóknir á tertíerflóru íslands og sælin-
dýrafánum frá síðari hluta tertíers, ísöld og nútíma á
íslandi og Grænlandi.
PÓST- OG NETFÖNG HÖFUNDA /AUTHORS
ADDRESSES
Friðgeir Grímsson
fossil@hi.is
Leifur A. Símonarson
leifuras@hi.is
Jarðvísindastofnun Háskólans
Öskju, Sturlugötu 7
IS-101 Reykjavík
102