Náttúrufræðingurinn - 1999, Síða 47

viðkomunni með hófsemd í hjónabandi. Þó að
fjölgun, meiri eða minni, verði nú hjá sumum
tegundum, getur hún ekki orðið hjá þeim öllum.
Heimurinn bæri ekki fjöldann. (Uppruni
tegundanna, 3. kafli.)
Með aðlögun að kenningu Malthusar telja
margir að kenningin um þróun tegundanna við
náttúrlegt val hafí í megindráttum verið í höfn.
Næstu tvo áratugina útfærði Darwin
þróunarkenninguna frekar. Árið 1842 færði
hann frumdrög hennar í letur. Tveimur árum
síðar lauk hann við talsvert lengri og fyllri
gerð og mælti svo fyrir að hana skyldi birta
efhann féllifrá.
Enn vantaði samt mikið á að Darwin teldi
tímabært að birta kenninguna. Hann sýndi
frumgerð hennar í fyrstu aðeins vinum
sínum, grasafræðingnum Joseph Dalton
Hooker (1817-1911; 15. mynd)6 og jarð-
fræðingnum Charles Lyell sem fyrr er
nefndur. Báðir urðu stuðningsmenn þró-
unarkenningar Darwins, þótt það tæki Lyell
nokkurn tíma að segja skilið við fyrri
hugmyndir sínar. Þriðji trúnaðarmaður
Darwins var bandarískur grasafræðingur,
Asa Gray (1810-1888). Honum sendi Darwin
meginatriði kenningar sinnar í bréfi 1857 en
bað hann hafa fyrir sig. Gray, sem var
trúaður maður, féllst á inntakið í kenningu
Darwins með þeim fyrirvara að úrval náttúr-
unnar hefði ekki verið eitt að verki við að
breyta tegundunum, þar hefði líka kontið til
forsjón guðs.
Waliace
Alfred Russel Wallace (1823-1913), enskur
náttúrufræðingur (16. mynd), dvaldist í
Suður-Ameríku 1848-52 og rannsakaði
dýra- og plöntulíf á vatnasvæðum Amazon
og Rio Negro. Á leiðinni heim til Englands
brann skip hans í hafi og glataðist með því
nær allt sem hann hafði safnað í leiðangr-
inum. Wallace, sem var af fátæku fólki og
hafði einkum tekjur af að selja framandleg
6 Faðir hans, William Jackson Hooker (1785-
1865), var einnig virtur grasafræðingur. Hann
kom til Islands í fylgd með Joseph Banks og
Jörundi hundadagakonungi sumarið 1809 og færði
í letur ferðasöguna, sem hefur verið þýdd á
íslensku en ekki gefin út þegar þetta er skráð.
16. mynd. Alfred Russel Wcillace. (Radio
Times Hulton Picture Library.)
sýni náttúrugripa, var til allrar hamingju
tryggður og kostaði með tryggingafénu ferð
til Austur-Indía, þar sem hann var við
rannsóknir á árunum 1854-62. Hann tók eftir
áberandi skilum í dýralífi á eyjunum þar
eystra. Á hinum vestari er dýralíf líkt og á
meginlandi Suðaustur-Asíu en austar tekur
við lífheimur Eyjaálfu þar sem til dæmis flest
spendýr eru pokadýr. Skilin, er liggja milli
Borneó og Balí í vestri og Celebes og
Lombok í austri, eru nú við hann kennd og
kölluð Wallacelínan.
Wallace hugleiddi þróun lífsins og komst í
öllum meginatriðum að sötnu niðurstöðu og
Darwin. Eins og hann, las Wallace Malthus
og dró af lestrinum sömu ályktanir um
baráttuna fyrir tilverunni þar sem hinir
hæfustu héldu velli. Það var helst varðandi
þróun mannsins sem skoðanir þeirra fóru
ekki saman. Báðir töldu að lrkami hans hefði
þróast við náttúrlegt val en Wallace, sem
var spíritisti, hélt að við mótun manns-
hugarins hlytu æðri og yfirnáttúrleg öfl að
hafa verið að verki.
í febrúar 1858 var Wallace illa haldinn af
malaríu á Ternate, smáey í Mólúkkaklas-
anum milli Celebes og Nýju-Gíneu. Þaðan
45