Náttúrufræðingurinn - 1981, Síða 45

slæftingum má nefna eftirfarandi teg-
undir: Njóla, hnoóafra'hvrnu, skriósól-
ey, lambaklukku, garðahjálmgras, þist-
il, gulbrá og krossfífil. Alaskaösp hefur
veriö gróftursett.
VIII. TEGUNDIR GIRTA SVÆÐIS-
INS VIÐ GEYSI í HAUKADAl.
Allar eftirgreindar tegundir uxu á
svæftinu sumarið 1960, aft undantekn-
um þistli og alaskaösp. bistill mun hafa
slæftst inn á svæftift um 1973, en alaska-
ösp (5 hríslur) var gróftursett 1975. Ein-
hverjar tegundir kunna aft leynast
þarna enn, cfta berast inn á svæftið í
framtíftinni.
Blómplönlur og byrkningar: Tungljurt,
klóelfting, vallelfting, mýrelfting, mó-
eski, mosajafni, mýrasauftlaukur, ilm-
reyr, reyrgresi, hálíngresi, skriftlíngresi,
bugftupuntur, lógresi, varpasveifgras,
blásveifgras, vallarsveifgras, hásvcif-
gras, túnvingull, blávingull, klófífa,
fitjafinnungur, vætusef, þursáskegg,
hnappastör, hárleggjastör, belgjastör,
slíftrastör, mýrastör, stinnastör, hrossa-
nál, móasef, blómsef, laugasef, lindasef,
mýrasef, axhæra, vallhæra, sýkigras,
brönugrös, friggjargras, grávíftir, gul-
víftir, loftvíftir, smjörlauf, alaskaösp,
birki, fjalldrapi, njóli, túnsúra,
hundasúra, kornsúra, blóftarfi, nafla-
gras, lækjagrýta, haugarfi, stjörnuarfi,
músareyra, vegarfi, hnoðafræhyrna,
hnúskakrækill, skammkrækill, skegg-
sandi, skurfa, ljósberi, holurt, lamba-
gras, brennisóley, skriftsóley, brjósta-
gras, hjartarfi, túnvorblóm, grávor-
blóm, hrafnaklukka, lambaklukka,
melskriönablóm, meyjarauga, mýrasól-
ey, mjaðjurt, silfurmura, gullmura,
fjalldalafífill, hrútaberjalyng, holtasól-
ey, maríustakkur, ljónslappi, hvítsmári,
mýrfjóla, týsfjóla. blágresi, klappadún-
urt, lindadúnurt, mýradúnurt, blá-
berjalyng, beitilyng, sortulyng, kræki-
lyng, geldingahnappur, maríuvöndur
(bæfti aftaltegundin og hvítur maríu-
vöndur), grænvöndur, dýragras, gull-
vöndur, gleym-mér-ei, blákolla, blóft-
berg, garftahjálmgras, lokasjóftur, loka-
sjóftsbróftir, augnfró, lækjadepla, lauga-
dcpla, hárdepla, lyfjagras, kattartunga,
græftisúra (aftaltegund og dvergaf-
brigfti), krossntaftra, gulmaftra, hvít-
maftra, laugamaftra, þistill, jakobsfífill,
vallhumall, gulbrá, krossfífill, skarififill
og túnfífill.
Nokkrar undafíflategundir \’axa á
svæftinu og er íslandsfífill (Hieracium i.s-
/andicum) þeirra algengastur og auft-
kennilegastur. I linir eru: Ilieracium apa-
chyg/ossum, II. aquiliforme, II. apicicomum,
II. arclocerinlhe, II. chamaeodon, II. chloro-
lepidotum, II. holopleuroides, II. integrila-
terum og II. microdon. Undafíflunum
safnafti undirritáftur sumarift 1960, en
Ingimar Oskarsson grasafræðingur
ákvarftafti þá. betta verfta alls 134 tcg-
undir blómjurta og byrkninga (aft meft-
töldum 10 tegundum undafífla.)
Mosar. Talsvert er um mosa á svæftinu
og eru algengar, áberandi tegundir t. d.
grámosi (Racomitrium), freyjuhár (Poly-
trichum), hvítmosi (svarftmosi; Sphagnum)
og dýjamosi (Philonotis fontana). Bergþór
Jóhannsson grasafræftingur, hefur
ákvarftaft mosategundirnar sem eru 20
alls, og fer skrá hans hcr á eftir:
Archidium allernifolium (Hedvv.) Schimp.
Atrichum undulatum (Hedw.) Bcauv.
Calliergon stramineum (Brid.) Kindb.
Cirriphyllum piliferum (Hedw.) Grout.
139