Náttúrufræðingurinn - 1985, Side 12

heimsálfum. Sigurður var sem sagt í
fremstu röð eldfjallafræðinga og einn
frumkvöðla jöklarannsókna og var
hann heimsþekktur á þessum sviðum
auk öskulagafræðinnar. Fyrir vísinda-
störf sín hlaut Sigurður margvíslegan
heiður heima og erlendis.
Þegar kennsla í landa- og jarðfræði
við Verkfræði- og raunvísindadeild
Háskóla íslands hófst haustið 1968 var
Sigurður að sjálfsögðu settur prófessor
í þessum greinum og skipaður í em-
bættið 1969. Kennsla hefur að mestu
farið fram í hinu gamla, og nú orðið
alltof þrönga húsi Atvinnudeildar há-
skólans sem byggt var 1937. Þar var
fyrir nokkur útbúnaður til jarðfræði-
kennslu, rannsóknaraðstaða sem
byggð hafði verið upp þar allt frá 1946
af Tómasi Tryggvasyni og frá 1960
einnig af Guðmundi E. Sigvaldasyni
og undirrituðum. Jarðfræðirannsóknir
Atvinnudeildar háskólans (frá 1965
Rannsóknastofnunar iðnaðarins) voru
um áramót 1968-69 fluttar á Raunvís-
indastofnun háskólans og urðu þær að
sérstakri jarðvísindastofu sem síðan
hefur eflst mjög að tækjum og mann-
afla. Sigurður var þar kjörinn stofu-
stjóri og var það síðan og þá um leið í
stjórn Raunvísindastofnunar. Hann
sat í stjórn Norrænu eldfjallastöðvar-
innar frá upphafi 1973 og var honum
mjög annt um velgengni hennar.
Sigurður var góður kennari og róm-
aður af nemendum fyrir víðfeðma
fyrirlestra og einkar fræðandi, sem
ekki voru bundnir þröngri námsskrá.
Hann hafði af miklu að miðla enda
fróður vel og hafði víða farið og margt
séð.
Sigurður var einn brautryðjenda í
náttúruverndarmálum hérlendis og
tók upp áhrifamikla og sigursæla bar-
áttu á því sviði er hann flutti erindi í
Hinu íslenska náttúrufræðifélagi
haustið 1949 og rakti hve aumleg staða
okkar í þessum málum væri, en stór-
kostleg spjöll á ómetanlegum náttúru-
minjum blöstu þá þegar víða við. Er-
indið var síðan flutt í útvarp og birtist í
Náttúrufræðingnum 1950. Varð þetta
til þess, m.a. fyrir tilstuðlan annars
ágæts áhugamanns um íslenska nátt-
úruvernd, Eysteins Jónssonar, ráð-
herra, að sett var nefnd til að semja
lög um náttúruvernd. Sigurður varð
einmitt einn nefndarmanna og samdi
ásamt Ármanni Snævarr fyrstu
náttúruverndarlögin sem síðan voru
samþykkt á Alþingi 1956; þau voru
síðan endurbætt 1971. Sigurður sat frá
upphafi (1956) í Náttúruverndarráði
og var þar ötull og ráðagóður og átti
drjúgan þátt í að koma mörgum þörf-
um málum í gegn.
Sigurður var mjög félagslyndur og
voru honum því falin margvísleg störf í
ýmsum félögum og var áður getið
starfa hans í Jöklarannsóknafélaginu,
en hann var formaður þess frá 1969.
Hann var fyrsti formaður Jarðfræðafé-
lags íslands 1966—68, formaður raun-
vísindadeildar Vísindasjóðs 1958—78,
formaður Hins íslenska náttúrufræði-
félags 1950-51 og ritstjóri Náttúru-
fræðingsins 1950 og aftur 1952-55. í
stjórn Ferðafélags íslands var hann
1957—77, þar af varaforseti 1958—77
og síðasta árið forseti.
Norræn samvinna var honum hugð-
arefni um langan aldur og var hann
formaður Félags íslenskra stúdenta í
Stokkhólmi 1937-44. í stjórn Norr-
æna hússins var hann frá 1970 og í
Norrænu ráðgjafarnefndinni um vís-
indi frá 1972. Þá sat hann einnig í
stjórnum Norræna félagsins, Sænsk-
íslenska félagsins, Rithöfundafélags ís-
lands og Stúdentafélags Reykjavíkur.
Sigurður unni mjög íslenskri tungu
og menningu og hélt hnyttnar ræður
og ritaði þarfar ádrepur, þegar honum
þótti lágkúran keyra um þverbak.
6