Náttúrufræðingurinn - 1986, Qupperneq 65

es. Bls. 10043-10072. [Heimilisf. fyrsta
höf.: Woods Hole Oceanographic Institut-
ion, Massachusetts, U.S.A.] Breytileiki í
efnasamsetningu bergs á gosbeltunum
styður hugmyndir um að gosbeltið frá
Reykjanesi til Kelduhverfis sé framhald
miðhafssprungunnar um Atlantshaf en
gosbeltið á Mið- Suðurlandi sé að rifna
upp frá norðri til suðurs.
Johnson, G.L. & Sveinn P. Jakobsson.
Structure and petrology of the Reykjanes
Ridge between 62°55‘N and 63°48‘N. Bls.
10073-10083. [Heimilisf. fyrri höf.: Office
of Naval Research, Arlington, VA 22217,
U.S.A.] Lýst er landslagi og bergfræði
Reykjaneshryggjarins. Höfundar telja sig
hafa fundið 8 eldstöðvakerfi og gera til-
raun til að tengja þekkt gos við þau.
Jóhann Helgason. Shifts of the plate
boundary in Iceland: Some aspects of Tert-
iary volcanism. Bls. 10084—10092. [Heim-
ilisf.: Orkustofnun, Reykjavík.] Gerð er
grein fyrir nokkrum óreglum í upphleðslu
fslands og hvernig unnt er að skýra þær
með því að gera ráð fyrir því að gosbeltin
hafi færst til.
Hjálmar Eysteinsson & J.F. Hermance.
Magnetotelluric measurements across the
eastern neovolcanic zone in South Iceland.
Bls. 10093-10103. [Heimilisf. fyrri höf.:
Orkustofnun, Reykjavík.] Viðnámsmæl-
ingar (MT-mælingar) benda til þess að á
10-20 km dýpi undir eystra gosbeltinu
sunnanlands sé lag með lágu viðnámi á
mótum möttuls og jarðskorpu. Talið er
líklegt að um sé að ræða hálfbráðið basalt.
Pykkt þess gæti verið um 5 km. Staðbundin
frávik í mælingum við Heklu og Torfajökul
gætu bent til kvikuþróa.
Schmeling, H. Partial melt below Ice-
land: A combined interpretation of seismic
and conductivity data. Bls. 10105-10116.
[Heimilisf. Institut fiir Meteorologie
und Geophysik, Johann Wolfgang Goet-
he-Universitát, Frankfurt, V-Þýskaland.]
Fjallað er um túlkun viðnáms- og skjálfta-
mælinga með tilliti til hálfbráðins lags á
mótum möttuls og skorpu undir íslandi.
Ritzert, M. & W.R. Jacoby. On the lit-
hospheric seismic structure of Reykjanes
Ridge at 62.5°N. Bls. 10117-10128.
[Heimilisf. fyrri höf.: Institut fúr Mete-
orologie und Geophysik, Johann Wolf-
gang Goethe-Universitát, Frankfurt,
V-Þýskaland.] Fjallað er um jarðsveiflu-
mælingar sem gerðar voru sumarið 1977 á
Reykjaneshryggnum og upplýsingar sem
þær gefa um lagskiptingu jarðskorpunnar á
mótum íslands og úthafshryggjarins.
Leó Kristjánsson. Magnetic and thermal
effects of dike intrusions in Iceland. Bls.
10129—10135. [Heimilisf.: Raunvísinda-
stofnun háskólans, Reykjavfk.] Áhrif
ganga á segulstefnu í hraunum sem gang-
arnir hafa skotist inn í eru minni en ætla
mætti að óreyndu. Kæling af völdum
grunnvatns er líkleg ástæða þessa.
Ólafur G. Flóvenz, Lúðvík S. Georgs-
son & Knútur Árnason. Resistivity struct-
ure of the upper crust in Iceland. Bls.
10136—10150. [Heimilisf.: Orkustofnun.
Reykjavík.] Fjallað er um viðnámsmæ-
lingar í efstu lögum jarðskorpunnar á ís-
landi og tengsl eðlisviðnáms og jarðfræði
landsins.
Axel Björnsson. Dynamics of crustal
rifting in NE Iceland. Bls. 10151-10162.
[Heimilisf.: Orkustofnun, Reykjavík.]
Dregnar eru saman helstu niðurstöður
varðandi þykkt og gerð jarðskorpunnar á
íslandi og gerð grein fyrir gliðnun landsins,
einkum m.t.t. Kröfluelda.
Wendt, K., D. Möller & B. Ritter. Geo-
detic measurements of surface deformati-
ons during the present rifting episode in
NE Iceland. Bls. 10163-10172. [Heim-
ilisf.: Institut fúr Vermessungskunde,
Technische Universitát Braunschweig,
V-Þýskaland.] Lengdar- og hæðarmæling-
ar þvert yfir gosbeltið norðanlands sýna
gliðnun um 7,5 m og hæðarbreytingar upp
á 3 m á um þriggja km kafla þvert yfir
Kröflu á árunum 1971-1980. Eftir 1980
hefur dregið mjög úr gliðnun.
271