Náttúrufræðingurinn - 1965, Qupperneq 17

NÁTTIIRUFRÆÐIN GU R1 N N
63
inn sagður þriggja álna hár, breidd hans neðst y4 álnar, en liálf
alin efst, og þykkt sem því samsvari. Virðist steinninn hafa verið
höggvinn, því varðveittur er reikningur frá steinhöggvaranum til
Finanskollegium, að upphæð 17 ríkisdalir og 4 mörk. En aldrei
komst sá stóri steinn út í Nýey.
í plaggi frá Rentukammerinu 31. janúar 1784 er þess getið, að
Thodal stiftamtmaður hafi tilkynnt, að sakir þess, hve áliðið var
árs og vegna stöðugrar þoku, hafi hann ekki getað slegið eign á eyna
í konungsnafni samkvæmt tilskipun frá 3. júlí 1783, sér í lagi þar
sem samkvæmt frásögn skipstjóra þess, er eyna fann, yrði landtaka
að ske í bátnm. Hafi hann því að ráði skipstjórans frestað fram-
kvæmdum til næsta vors. Þó hafði stiftamtmaðurinn samið um það
við téðan skipstjóra, að á heimleið sinni skyldi hann reyna að kom-
ast þar á land, og eftirskilja þar trékefli með fangamarki hans há-
tignar, eða þá mynt, en stiltamtmanni höfðu síðar bori/.t þær fregn-
ir, að engir af skipstjórum ver/lunarinnar hafi séð eyna, líklega
vegna þess að stöðugar þokur hafi fælt þá frá að nálgast hana.
í tilefni af þessu er gefinn út nýr konungsúrskurður 9. febrúar
1784 þar sem: 1) vorum stiftamtmanni Thodal er falið á ný að gera
á vori komanda allt sem í hans valdi stendur til að framkvæma
skipunina frá 2(i. júní og resolútíónina frá 3. júlí s. 1. ár viðvíkj-
andi ,,Okkupation“ Nýeyjar. 2) Stjórn íslandsverzlunarinnar er falið
að skipa verz.luninni í Hafnarfirði á íslandi að láta skip jiað, sem
í næsta mánuði á að flytja Levetzow kammerherra og stúdent Magn-
ús Stephensen frá íslandi, koma það nærri Nýey að sá síðarnefndi
geti framkvæmt þær athuganir, sem honum samkvæmt tilskipan var
falið að gera í þessu sambandi.
í lok bókar sinnar um Skaftárelda víknr Magnús Stephensen að
þessu. Það sem hann skrilar þar um eyna og legu hennar mun
byggt á frásögnum áðurnefndra skipstjóra, einkum Mindelhergs,
en hann segir skipstjóra ekki sammála um stærð hennar, segi sum-
ir hana rnílu ummáls, en aðrir þíi tír mílu eða litlu meir. Hann
bætir því við, að á þessu ári, þ. e. 1784, liafi engir sæfarar séð eyna
og „þó að þau skip sem ég og herra kammerherra Levetzow fórum
með tit og utan hafi haft eindregin fyrirmæli um að finna eyna, eí
mögulegt væri, höfum við ekki kornið auga á hana, enda þótt við
á útleið sigldum langa stund fram og tilbaka um það svæði, þar
sem eyjan átti að vera.“ Magntis Stephensen skrifar að lokunt: „Ef