Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 20

14 NÁTTTJRUFRÆÐINGURINN
.................................................
sökkva dýpra og dýpra niður í eðjuna í botni dalsins. Þá hefir og
yfirborð skriðunnar veðrast, en áin flutt burt það, sem niður
molnaði. Miðaði þannig allt að því, að skriðan eyddist í mynni
dalsins af völdum Vatnsdalsár, en eftir stóðu hólarnir vestur í
hálsinum- Þangað hefir áin aldrei náð. Loks kom að því, að Vatns-
dalsá fór að renna yfir skriðuna og voru þá Vatnsdalshólar slitn-
ir úr öllum tengslum við Vatnsdalsfjall og svipur landsins orðinn
sá, sem hann er nú.
Reykjavík, 2. des. 1936.
Ásgeir Magnússon.
Álft með aligæsum.
Haustið 1934 kom álft á Leirhafnarvatnið og hélt til á því
um veturinn (á vökum) og víðar þar í grennd. Hún hændist mjög
að tömdum gæsum, sem eru í Leirhöfn, og varð gæfari með hverj-
um degi er leið, og að lokum svo gæf, að hægt var að reka hana
inn í hús með gæsunum og handleika hana þar. Dvaldi hún svo
þar allan veturinn. Haustið 1935 kom hún aftur og dvaldi þar í
Leirhöfn I allan fyrra vetur, nema lítinn tíma um miðjan vetur-
inn, er hún var einhversstaðar annarsstaðar. Undir varptímann
hvarf hún, og sást aldrei á síðasta sumri fyrr en haust var kom-
ið. Þá kom hún á vatnið og önnur álft með henni — líklega maki
hennar —, en eigi hefi eg heyrt þess getið, að ungar hafi sézt í
fylgd með þeim.
Fyrst þegar hún náðist var hún vængstýfð, en er fyrir löngu
orðin fleyg og fær aftur.
Lóni, 28. október 1936.
Björn Guðmundsson■