Náttúrufræðingurinn - 1937, Side 52

46 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
...............................
um síld, og síldarátu, gæti alveg eins átt við hér eins og við
Bretland, og þær niðurstöður, sem höf. hafa komizt að með
rannsóknum sínum, eru mjög merkar, og skipta máli fyrir okkur.
Ritgjörðin er í fjórum köflum. 1 fyrsta kaflanum lýsir próf-
essor Hardy (Hull, Englandi) áhaldi því, sem hann hefir fundið
upp til þess að safna með átu, getur þess, hvernig því sé beitt,
og sýnir helzta árangur tilraunanna. Árangurinn af 223 til-
raunum var þessi:
rauðáta fékkst var meðalveiði 3,2 Crans af síld
t 1— 99 rauðátur, veiddist 5,1 —
100—249 — — 7,3 —
250—499 — — 12,9 —
500—999 — — 14,8 —
1000 ogmeira — — 22,0 —
Aflamagnið stóð þannig í réttu hlutfalli við rauðátumagnið.
Sama árangur hafa tilraunir gefið hér við land. Á hinn bóginn
stóð aflamagnið í öfugu hlutfalli við fjölda svifsniglanna, og
einnig í öfugu hlutfalli við þörungamagnið.
f hinum köflum ritgjörðarinnar ,eru leidd rök að því, að áhald
þetta (The Plankton Indicator) hafi komið síldveiðunum að
miklu liði. — Áhaldið kostar með öllum útbúnaði um 250 kr.
C. E. Lucas and G. T. D. Henderson: On the
Association of Jellyfish and other Organisms
with Catches of Herring. Journ. of the Mar. Biol.
Ass. of the United Kingdom. Vol. 21, No. 1. 1936.
Þessarar ritgjörðar er minnst hér af sömu ástæðu og hinnar.
Höfundarnir hafa rannsakað sambandið á milli síldveiðinnar
annars vegar og marglyttumagnsins í sjónum hins vegar, og
komast að þeirri niðurstöðu, að þar sem mikið sé um smáar,
„hvítar“ marglyttur, sé minna um síld en annars staðar. Á hinn
bóginn virðast stórar marglyttur, jafnvel þær, sem brenna, ekki
hafa áhrif á síldarmagnið.
Danmark-Ekspeditionens Negrologer, 1-IX. Pu-
blikationer om Östgrönland. Nr. 4. Köbenh. 1936.
Þetta er mjög vönduð bók, þar sem minnzt er 9 vísinda-
manna, sem farizt hafa á leiðöngrum til Grænlands, en þeir eru
þessir: N. P. H. Hagen, L. Mylius-Erichsen, N. I. J. Brönlund,
A. P. Hansen, P. F. K. Christiansen, H. O. J. Olsen, K. J. Ring,
J. P. Koch og A. L. Wegener. Bókin er hin prýðilegasta að út-