Náttúrufræðingurinn - 1941, Síða 43

N ÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN
137
Þeir feðgar vitjuðu um hinn forna grenisklett, að gömlum
vanda. Klifruðu þeir á klettinn til að horfa yfir hraunið, en
brá mjög í brún, því á klettinum fundu þeir geysistórt fugls-
hreiður, með fjórum, hvítum, næstum því hnöttóttum eggj-
um, á stærð við fálkaegg.
Þeir virtu hreiðrið vandlega fyrir sér, en það var mjög
óvandað að allri gerð, að mestu byggt úr tágum og sprekum
og umhverfis það var töluvert af fuglabeinum og öðru slíku
rusli.
En hvar voru þá húsráðendur og hverjir voru þeir?
Þeir feðgar komust þó fljótlega á snoðir um hið sanna.
Nokkru norðar sáu þeir stóra, hvíta fugla á sveimi yfir kol-
svörtu hrauninu.
Þessir einkennilegu fuglar flugu fram og aftur, með flökt-
andi, slyttislegum vængjaburði. Kom þeim feðgum þegar í hug,
að þetta væru snæuglur og að þær myndu vera eigendur hins
dularfulla hreiðurs á klettinum.
Þeim feðgum þótti þetta að vonum merkilegur fundur, þar
sem þeir höfðu eigi heyrt þess getið að snæuglur verptu hér á
landi. Þeir gerðu því allt, sem í þeirra valdi stóð, til þess að
athuga uglurnar, sem nánast, en þær voru styggar og komu
hvergi nærri hreiðrinu á meðan þeir dvöldu þar á klettinum.*)
Nú segir fátt af uglunum allt til vorsins 1939. En þó munu
þær hafa sézt þarna á hverju vori, á árunum 1932—’39. Og
allar líkur benda til að þær hafi verpt þarna öll þessi ár, þótt
ekki væri um það skeytt að leita eggjanna.
En vorið 1939 ko-mu hingað til landsins brezk hjón, Mr. og
Mrs. Sherlock. Hafði Mr. Sherlock dvalið hér áður og tekið
hinar prýðisfögru fálkamyndir, sem flestir kannast við hér á
landi.
Lék nú Mr. Sherlock mjög hugur á að ná mynd af snæugl-
unni í Laufrandarhrauni og kom hann, ásamt frú sinni,
gagngert frá Bretlandi til þess að ná þessu marki.
Mr. Sherlock ferðaðist hér með aðstoð Williams Pálssonar,
sem margir kannas1! við, og fyrir milligöngu W. P. tók Egill
*) Um fund þessa fyrsta snæugluhreiðurs var stuttlega getið í II.
árg. Náttúrufræðingsins 1932. (Magnús Björnsson: Snæuglur í
Ódáðahrauni).