Náttúrufræðingurinn - 1943, Qupperneq 19

NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN
153
Finnur Guðmundsson:
Leðurblökuheimsóknin.
Fimmtudaginn 14. okt. s.I. kom Eyjólfur lirepþstjóri GnS-
mundsson frá Hvoli i Mýrdal, sem þá var staddur í Reykja-
vik, lil mín á Náttúrugripasafnið og sagði mér þau tíðindi,
að liann hefði fengið fregn um það lieiman að frá sér, að þar
hefði riáðst lifandi leðurblaka. Bauðst Eyjólfur til að gefa Nátt-
úrugrrpasafninu dýrið og kvaðsl mundi senda mér það eftir
Leðurblakan fró Hvoli í Mýrdál. (Ljósm. Rjarni Jósefsson).
að hann kæirii heim. Mánudaginn 18. okt. kom svo leðurblak-
an i mínar Iiendur. Var hún þá enn lifandi, en mjög dösuð.
Fékkst liún hvorki til þess að ela né drekka, enda dó liún
daginn eftir. Samkvæmt ósk minni Iiefir Eyjólfur látið mér
hréflega eftirfarandi upplýsingar í té um þennan merkilega
fund:
„Laugardaginn 9. okt. 1943 var austaiióveður fyrrihjula
dags,’ en stytti upp eftir miðdegi. Á Hvoli í Mýrdal notaði
heimilisfólkið uppstyttingu skúranna lil þess að taka upp úr
kartöflugarði, en liaustverk liöfðu gengið i siðara lagi, vegna
óhagstæðs tíðarfars. Sigurður sonur minn tekur þá eftir því,
að á svonefndum Gerðisgarði liggur smákvikindi, líkast haus-
lausri mús. Sýnist lionum þetta vera dauðj'fli og tekur að
hreyfa við því og skoða það nánar. Kvikindið fer þá að lifna
við og beita tönnum, svo þenst það út — og verður að leður-
blöku. Sigurður þekkir strax hvað þetta muni vera og tek-
ur leðurblökuna í pokaliorn, og sýnir fundinn öðru fólki, en
11