Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1943, Blaðsíða 40

Náttúrufræðingurinn - 1943, Blaðsíða 40
174 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN um. Sumar mannasetningar reynast rangar og missa sitt sann- leiksgildi. Aðrar verða ekki hraktar með rökum, þær miða í átt- ina til þess rétta, að þeim liníga fleiri og fleiri ný rök, þær verða að rökstuddum kenningum. Þannig birtast oss tögmál náttúr- unnar, lögmálin, sem tilveran er bundin, í það minnsta eins og vér skynjum iiana. Margar af kenningum Aristotelesar, skólaspekinganna og mið- aldakirkjunnar um gerð og eðli alheimsins hafa reynst rangar. Þeim hefir verið kollvarpað af öðrum nýrri kenningum, sem standa sannleikanum nær og byggðar eru á nákvæmum rann- sóknum og rökréttri hugsun, en ekki á dulrænum skýringum. Vér skulum þó ekki líta svo á, að vér höfum þegar höndlað allan sannleikann. Nei, fjarri þvi. Vér höfum aðeins nálgast hann. Ingólfur Davíðsson : Daglegt brauð II. Á miðöldum var Evrópa víða næsla strjálhyggð. Skæðar sóttir lijuggu öðru hvoru stór skörð í fólksfjöldann og oft svarf liung- ur fast að þjóðunum. Fyrir svarta dauða voru aðeins taldar 4—5 milj. manna á öllu Englandi. Það var ekki fyrr en í lok 17. ald- ar að verulegur skriður kom á fólksfjölgunina. Fóru menn að' óttast fólksfjöldann. Framleiðsla landbúnaðarvara var lítil og iðnaður á unglingsárunum. Fólkið leitaði til borganna svo til vandræða horfði. Þá kom enski presturinn Mallhus fram á sjón- arsviðið. Það er ofmargt fólk i heiminum, sagði hann, brátt vant- ar mat handa því að eta. Sá sem ekki getur séð börnum sínum. sómasamlega farborða, má engin afkvæmi eignast. Tvö börn er nægilegt fvrir meðal fjölskyldu. I fám orðum sagt: það verður að takmarka fólksfjölgunina, svo að þjóðirnar farist ekki úr hungri. Kenningar iprestsins vöktu miklar deilur víða um heim eins og vænta mátti. Síðan hefir fólksfjöldinn samt margfaldast, en þrátt fyrir það er minna um hungur og neyð i Evrópu heldur en á dögum Mallhusar. Hrakspár hans rættusl ekki, þvi að matar- framleiðslan hefir vaxið miklu gífurlegar en hann gat órað fyrir. Engu að síður vakti hann menn til gagnlegrar umhugsunar og skoluðu öldurnar, sem kenningar hans vöktu, ýmsu nytsömu á
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.