Náttúrufræðingurinn - 1945, Qupperneq 29

NÁTTÚRUl'RÆÐINGURINN
91
tíðarfarið eða móðir náttúra og eðlishvöt þeirra leggjast á sönm
sveif.
V.
Það væri bæði mjög gaman og gagnlegt, ei unnendnr rjúpunnar í
öllum landshlutum vildu vera svo góðir að gefa henni nánari gætur.
bað, væri hægt á margan hátt:
1. Með árlegum merkingum.
2. Að skrifa niður hjá sér, Jielzt mánaðarlega, uin hátterni liennar
og afkomu, ásamt tíðarfari o. 11.
3. Að afla fullkominna sannana, ef liægt er, finnist rjúpur á liali
úti, dauðar uppi á öræfum eða annars staðar, og þá af Itvaða völdurn
þær muni liala dáið.
Því fyrr sem þetta er gert, því betra, þar sem sumt virðist benda í
þá átt, að þriðja tímabilið, um hið furðulega livarf þeirra, sé að
nálgast.
Þessar athuganir o. 11. mundu svo verða sendar til dr. Finns Guð-
mundssonar, Reykjavík, en hann yrði áreiðanlega fús til að vinna
úr þeim, eins vel og unnt væri. Það gæti, ásamt fleiru, gefið bend-
ingar, er leiddu til fullkominna skýringa og að lokum vissu itm það,
hvað verður af rjúpunni.
Sveitamenn! Við, sem alizt hölum ujtp með hinum hvíta, þögla og
friðsæla vini, rjúpunni, sem barizt hefir við hinn íslenzka vetur í
almætti sínu og einnig alltaf átt við illsku mannanna að etja, eins og
Jóiiás Hallgrímsson lýsir svo snilldarlega, hljótum að finna og játa,
að hana má með réttu kalla æðarfuglinn ósynda. Er því mál til
komið, að við tökum ltöndum saman um að reyna að skilja liana til
hlítar og vernda betur en orðið er, svo að luin geti verið öllum lands-
mönnum til rneira gagns og rneiri áncegju.
Bjarmalandi, 1. dcs. 1911.