Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1945, Side 48

Náttúrufræðingurinn - 1945, Side 48
110 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN yfirleitt rajög fallegt dýr. Liturinn á þelinu er svipaður og á dökkmó- rauðum, íslenzkum ref, en togið líkist — eða ber mestan svip silfur- refsins. Þriðja dýrið er einnig læða, og þykir hún fallegust systkinanna. Það er næsta erftit að lýsa til liennar eða réttara sagt litbrigðunum í eða á feldinum — til þess að ókunnugir fái rétta hugmynd um ])að — svo breytilegt er þetta. A kviðnum, framan á bringunni og ræma fram á kverk, er liturinn hvítgulur, neðan til á síðunum verður guli liturinn meira áberandi, og svo smá segja, að þegar kemur upp fyrir miðjar síðurnar, ]iá sé guli liturinn allsráðandi — og á þetta við þelið, en vindhárin eru öðruvísi, þau eru mjög 1 ík og á silfurréf, og þegar lit þeirra slær saman við lit þelsins, fær dýrið á sig annarlegan litblæ, sem ekki er gott að lýsa, enda sýnist liturinn ofurlítið mismunandi, eftir því hvernig sólarljósið fellur á dýrið, en þegar eigi er sólskin, sýnist dýrið helzt silfur-grátt að ofan með dökkbrúnum blæ. Togið er eigi eins þétt og á hinum, en þrátt fyrir það er dýrið svipmest þeirra, og eitthvað það við það, sem hin Jiafa eigi til að liera. Það var nú svo og er enn, að mönnum hér er mjög luigleikið að ganga tir skugga um, livort dýr þessi séu frjó, því hafa menn fylgzt rnjög vel með því, sem gerðist og bent. gæti í þá átt. Er þá þess fyrst að geta, að veturinn 1941 —42 sáust merki þess á mórauðu læðunni, að von var til að hún gengi, en svo varð ekkert úr því. Sú gula sýndi engin merki í þá átt, þennan vetur, en næsta vetur — 1942—43 — komu þau í Ijós hjá henni, en voru svo áberandi hjá þeirri mórauðu, að þeir, sem hirtu dýrin, áttu þess — um tíma — daglega von að hún gengi, en svo reyndist þetta allt tál eitt. Síðastliðinn vetur — 1943—44 — komst sú gula enn lengra áleiðis en áður, þótt ekki yrði svo meira úr en veturinn áður. En nú brá svo við með þá mórauðu, að þennan vetur sýndi hún maka sínum — duglegum silfurref — eins l'ullt tillæti og frekast verður á kosið, og biðu menn nú árangursins fullir eftirvæntingar. En hann varð annar en óskir stóðu til, ]>ví að nokkrum dögum fyrir bælið lét dýrið fangi; sáust þess greinileg merki að læðan hafði alið afkvæmi, en ekkert þeirra fannst, og því vita menn ekkert um útlit þeirra né tölu. — En geta verður ]>ess, að um sama leyti létu og 2 silfurrefa- læður, hér í búrinu, fangi — fleiri en þessar 3 voru þá hér eigi í þeim kringumstæðum. — Lítur því fyllilega svo út fyrir, að eitthvað það liafi verið að fæðunni, er þessar læður höfðu, se mvaldið hefir þess- um fósturlátum, sem hafa áður verið ótíð hér í refabúrinu. — Var

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.