Náttúrufræðingurinn - 1948, Síða 11

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
57
í Kór, og um 2 km frá Næfurholtsbænum í beina stefnu. — Fáein-
um dögum síðar fannst dauð ær við Loddavötn. Hún var óborin.
Undir lok maímánaðar fannst önnur dauð ær í sandorpinni
hraundæld í Hólaskógi tæpl. 1 krn frá Næfurholti. Sú var borin
og lambið einnig dautt. Þau voru nýdauð, naumast köld, er að
var komið, og órifin af vargi.
Nálægt 25. júní fundust enn dauð ær og lamb í sömu laut í
Hólaskógi.
Fimmtudaginn 1. júlí fundust þrjár ær dauðar við Loddavötn,
allar bornar og ein tvílembd. Lömbin lágu dauð lijá mæðrum sín-
um. Tvílembingarnir voru rifnir á hol af vargi, og skammt frá
þeim lá dauð veiðibjalla. Hin hræin voru ósködduð. Talið var, að
þau gætu vart verið eldri en tveggja eða þriggja daga. — Af öllum
þessum dauðsföllum við Loddavötn þótti nú þeim Næfurholts- og
Hólabændum sýnt, að sá staður væri öðrum hættulegri þar í hög-
unum. Samdægurs voru gerð boð til Reykjavíkur og óskað rann-
sóknar á þessu.
Hafnar rannsóknir og varriartilraunir
Næstu daga komu vísindamenn frá tilraunastöðinni á Keldum
og tóku með sér sýnishorn af líffærum dauðu skepnanna til rann-
sóknar.
Á þessu stigi málsins þótti ekki óhugsandi, að skepnurnar hefðu
drepizt af að drekka úr Loddavötnum, en þau eru eina drykkjar-
vatn, sem skepnur geta náð í þarna á stóru svæði. Næfurholts- og
Hólabændum, .sem þarna eiga fé sitt í mestri hættu, var nú ráðið
að girða kringum tjarnirnar, svo að féð kæmist ekki að þeim. Áður
en af því yrði, var einnig sendnr rnaður (úr næstu sveit) til að at-
huga, hvort ekki mætti fylla tjarnirnar upp. En það reyndist ekki
tiltækjlegt.
Miðvikudaginn 7. júlí var síðan farið að girða. Að því unnu
þeir Haraldur i Hólum og Sverrir sonur hans og Næfurholtsbræður,
Ófeigur og Geir Ófeigssynir. Ekki höfðu nein kindahræ bætzt í
valinn, er þeir kornu að vötnunum þessu sinni, en þeir fundu nokkra
dauða fugla, sem ekki hafði áður verið tekið eftir, bæði heila
og ræfla eftir varg. Veður var kyrrt og milt þenna dag, en einhverj-
ar regnskúrir. Unnu þeir félagar að girðingunni nokkra lníð, án
þess að nokkuð bæri til tíðinda. En þá tóku þeir eftir einkennilegri