Náttúrufræðingurinn - 1948, Blaðsíða 12

58
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
•tlÚM'0*"?.....■/
„ o ’w /. 'LVioÍiihEfrahl'01 s~,
ítrLU.oi '••.
2)\^/|W
Mosarnir *•
zGratell- o /
iuv rocicx
— r<VicíiLfell -Ci/H
//'7//.l\\\ gljúFur -.
Kortriss af kolsýrusvccöinu. Þrjár helztu kolsýrudœldirnar merktar me.Ö krossum. Hraun
úr siÖusta Heklugosi (1947—’8) svört, ekki nákvœmlega teiknuÖ. JaÖrar annarra hraun-
strauma merktir með punktalínum.
lykt upp úr sumum hraungjótunum, og ágerðist luin brátt og
breiddist spölkorn út írá gjótunum, sem jiessi ólyfjan virtist koma
upp úr. Þessu fylgdi sviði í nefi og augum og mæði. Þar sem mest
brögð voru að jjessu, sáu jaeir hvíta gufu rjúka upp úr hraungjót-
um og breiðast um lautir eins og mjög þunn dalalæða. (Haraldur
telur gufu þessa hafa verið nokkuð bláleita, en mér hefur virzt sarns
konar gufa á sama stað jafnhvít venjulegri dalalæðu). Þarna gerðu
þeir Haraldur fyrstu uppgötvunina, sem leiddi til réttrar skýringar
á fjárdauðanum. Nú lá beint við að kenna hann eitruðum loftteg-
undum, sem streymdu upp úr jörðinni. Þessi ólyfjan gæti, hvort
sem var, eitrað drykkjarvatnið eða drepið skepnurnar sjálf, er þær
önduðu henni að sér. Nú varð ljóst, að staðurinn var stórhættulegur,
jafnveh þótt ekkert vatn væri drukkið. Eins og sjálfsagt var, hættii
þeir verkinu og héldu heim.
Á heimleið úr þessari ferð fundu þeir félagar þessa sömu lykt upp