Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1973, Side 104

Náttúrufræðingurinn - 1973, Side 104
92 NÁTTÚRUF RÆÐ1NGURINN Ingimar Óskarsson: Skjaldbökueyjar í Kyrrahafinu undan ströndum Ameríku og um miðbik jarðar ligg- ur eyjaklasi mikill. Minnsta fjarlægð hans frá meginlandi Suður- Ameríku eru 920 km, en frá Mið-Ameríku 1170 km. Eyjar þessar hafa lengi verið taldar einar hinar mcrkustu í víðri veröld, og er því ástæða til að spjalla um þær lítillega. Eyjarnar eru 12 að tölu auk fjölda skerja og hólma. Heildarflatarmál þeirra er 7692 ferkílómetrar. 5 þeirra liggja norðan miðbaugs, þær: Abingdon, Bindloe, Tower, Cul- pepper og Wenman; eru 2 síðastnefndar eyjar alveg nyrzt og alllangt frá hinum. Sunnan miðbaugs liggja aftur á móti eyjarnar: Narborough, James (stundum nefnd San Salvador), Indefatigable, Chatham, Charles og Hood. Tólfta eyjan Albemarle (öðru nafni Isabelueyja) er beggja megin baugsins, liggur baugurinn yfir norðurenda hennar. Sú eyja er langstærst eða 5825 ferkm. Eyjamar lúta yfirráðum Ekvador, og em þar nefndar í embættisskjölum ríkisins: Archipelago de Colon þ. e. Kólumbuseyjar, en almenna hcitið á þeim er Galapagoseyjar þ. e. Skjaldbökueyjar, því að spanska orðið Galapago þýðir skjaldbaka. I þessari grein nota ég íslcnzka hcitið. Allur þessi eyjaklasi er í rauninni ekki annað en útbrunnin eldfjöll eða sennilega bara tindarnir einir af þeim. Ef til vill hefur verið þarna í fymdinni risastórt eyland, sem sundrast hefur við eldsumbrot og sumpart sokkið í sæ. Hinir 2000 eldgígar, sem em á eyjunum, bera þess glöggt vitni, að einhvem tíma hefur gengið hér mikið á. Mestur hluti yfirborðs eyjanna er hulinn holóttri og sundursprung- inni blágrýtis-hraunstorku. Og flestar víkur og vogar, sem skerast inn í eyjamar, em gömul gígaop, sem nú eru hafi hulin. Sumir vísindamcnn eru þeirrar skoðunar, að upphaflega hafi meiri hluti eyjaklasans veríð eitt eldfjall og megingígur þess hafi verið á eyjunni Indefatigable. En hvemig svo sem eyjarnar hafa orðið til, þá em þær að minnsta kosti í meira lagi hrjóstrugar. Strendurnar eru víða háar og klettóttar og gróðurvana; aðeins á stöku stað eru ömijóar sandfjörur. Ofan við strandbeltið er ofurlítill moldarjarðvegur hér og hvar, annaðhvort í
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.