Náttúrufræðingurinn - 1992, Qupperneq 64

náttúru og fuglafánu þar og hér. Svo-
lítið ber á ónákvæmni í útbreiðslu-
kortum, t.d. er starinn sýndur verpa á
Norðausturlandi. En þessi kafli er
náma fróðleiks sem ekki hefur áður
birst á íslensku.
Annar kaflinn (lýsing og útbreiðsla)
er allnákvæmur en nokkuð takmark-
aður af rými bókarinnar, enda má lýsa
sumum tegundum endalaust ef út í
það er farið. Nýjustu upplýsingar um
greiningareinkenni, vetrarstöðvar og
tegundaskilgreiningar komast vel til
skila.
Þriðji kaflinn er með því besta sem
birst hefur í íslenskri fuglahandbók til
þessa, sérstaklega teikningarnar, þar
sem sýnd eru mikilvæg greiningar-
einkenni ýmissa tegunda, t.d. vað-
fugla, og ýmsir aldurs- og árstíðabún-
ingar sýndir. í textanum er nánari lýs-
ing á teiknuðu fuglunum. Stundum
vantar þó lýsingu (og jafnframt teikn-
ingu) af ákveðnum aldurshópum
fugla, sérstaklega hinna sjaldgæfari
(snæuglu m.a.). Teikningarnar eru
ekki alveg hnökralausar, t.d. eru sum-
ir máfarnir allt of snubbóttir. I listan-
um aftast í bókinni hafa fallið niður
tvær síðustu tegundirnar, gullsóti og
álmkraki, sem báðar hafa sést hér á
landi.
Þetta er eiguleg bók, vel þýdd, til-
tölulega ódýr og kemur fuglaskoður-
um áreiðanlega vel að notum.
Gunnlaugur Pétursson.