Fréttablaðið - 20.05.2009, Page 29

„Þegar ég fór inn á Vog upplifði ég
algjöra uppgjöf,“ segir Hrafnhildur
Hafsteinsdóttir, verkefnastjóri MBA
námsins í Háskólanum í Reykjavík,
og bætir því við að henni hafi fundist
hún sigruð. „En að viðurkenna ósigur
minn er stærsti sigur lífs míns.“
Hrafnhildur er í fæðingarorlofi en
fyrir tæpum þremur mánuðum kom
Dögun París í heiminn sem er fyrsta
barn þeirra Bubba Morthens en
fyrir á Hrafnhildur Isabellu, fjögurra
ára, og Bubbi á þrjú börn frá fyrra
hjónabandi. Hörð, 19 ára, Grétu, 16
ára og Brynjar sem er 11 ára. Það
er því oft mikið fjör í sveitinni við
Meðalfellsvatn þar sem þau búa.
„Það er yndislegt að vera með
börnin í Kjósinni og tengjast
náttúrunni,“ útskýrir Hrafnhildur.
„Það gerist eitthvað innra með þeim
og manni sjálfum. Og nú er að koma
sumar og þá er gaman því gestir reka
inn nefið en veturinn er langur á
köflum.“
Nýtur þess að vera til í núinu
Hrafnhildur og Bubbi fluttu í Kjósina
í maí í fyrra. Húsið þeirra er í raun á
æskuslóðum Bubba þar sem hann
eyddi sumrunum þegar hann var
strákur. Foreldrar hans byggðu þarna
bústað í kringum 1950 og því eru
ræktin og trén í kringum nýja húsið
gróin og falleg. Þótt Hrafnhildur uni
sér vel í kyrrðinni í Kjósinni verður
hún alltaf borgarstelpa.
„Ég er alin upp í Laugarnes-
hverfinu og flutti seinna á
Seltjarnarnesið,“ segir hún. „Það er
yndislegt að búa í sveitinni en ég elska
líka borgina. Ég vinn í Háskólanum í
Reykjavík og fjölskyldan og margir
vinir búa í bænum. Ég keyri því
daglega á milli en lít á það þannig
að ég fái það besta af hvoru tveggja
og reyni að nýta tímann í bílnum
vel þessar 40 mínútur sem tekur að
keyra. Það sem mér finnst mikilvægt
er að vera jákvæð og einblína á
kostina, ekki gallana.“
Eftir að Hrafnhildur varð edrú lifir
hún meira í núinu en áður:
„Ég var alltaf að bíða eftir
einhverju, hlakka til einhvers og
gleymdi oft að vera þakklát fyrir
andartakið sem er í raun svo dýrmætt
því það er það eina sem við höfum.
Í dag er ég óendanlega þakklát
fyrir alla litlu hlutina sem gera lífið
svo stórkostlegt. Að fá stelpurnar
mínar upp í rúm á morgnana,
drekka nýmalað kaffi, finna lyktina
af nýslegnu grasi... allt þetta er svo
yndislegt. Litlu andartökin með
börnunum og fjölskyldunni eru það
sem skiptir öllu máli.“
12 sporin eru fyrir alla
„Á Vogi opnuðust augu mín fyrir
að þetta er sjúkdómur,“ útskýrir
Hrafnhildur en fram að því hafði
hún ekki skilið af hverju hún gat ekki
hætt sjálf. „Það er auðvitað til fólk
sem hefur ekki skilning á því
að alkóhólismi er sjúkdómur
en ég hef séð mikla
breytingu á viðhorfi fólks á
undanförnum árum. Það er
ekki síst fræðslustarfi SÁÁ
að þakka að fordómar í garð
alkóhólista hafa minnkað.“
Hrafnhildur þurfti að einhverju
leyti að takast á við eigin fordóma. Og
þó mest að átta sig á því að hún stóð
ekki ein. Tugþúsundir Íslendinga
glíma við þennan sjúkdóm og það
hjálpaði Hrafnhildi að sætta sig
við sjúkdóminn að sjá að fullt af fólki
lifði góðu lífi með honum.
„Maður lifir með sjúkdóminum
en læknast aldrei. 12 spora kerfið
hefur hjálpað mér að takast á við
sjúkdóminn og lifa með honum,“
útskýrir Hrafnhildur.
„Og það sem mér þykir einna
merkilegast er að 12 spora kerfið
getur nýst mörgu fólki í neyð.
Vinkona mín var að ganga í gegnum
skilnað sem tók verulega á og
hún fór í gegnum sporin. Þetta er
útbreitt kerfi sem virkar mjög vel
fyrir fólk sem þarf á hjálp að halda,
ekki eingöngu fólk með fíkn, heldur
líka einstaklinga sem misst hafa
tökin. Við eigum öll okkar vandamál
og verðum að muna að við stöndum
ekki ein, það er til fólk í sömu stöðu
og maður sjálfur þótt maður upplifi
það oft ekki á augnablikinu sem allt
virðist svart.“
Alkóhólismi er
fjölskyldusjúkdómur
Hrafnhildur lítur á alkóhólisma sem
fjölskyldusjúkdóm. Hann hefur áhrif
á allt þitt líf og fólkið í kringum þig.
„Ég hef heyrt alkóhólisma líkt
við hvirfilbyl og finnst það ágætis
samlíking. Alkóhólistinn stendur
í miðju hvirfilbylsins þar sem er
blankalogn en í kringum hann eru
rjúkandi rústir. Að fara í meðferð er
aðeins byrjunin. Eftir meðferð tekur
við mikil vinna í sjálfum sér. Þetta
hefur ekki bara verið vegur upp á
við heldur hlykkjóttur, kræklóttur
stígur en með því að vinna 12 sporin
og vinna í sjálfum sér fær maður
ríkulega uppskeru,“ segir Hrafnhildur
og brosir framan í litlu Dögun París.
Er alkóhólismi í fjölskyldunni
þinni?
„Já, eins og í mörgum fjölskyldum
á Íslandi,“ segir Hrafnhildur en hún
trúir því að sjúkdómur hennar sé
meðal annars arfgengur.
„Foreldrar mínir eru bæði mikið
reglufólk og ég fékk frábært uppeldi
en ég trúi því að ég hafi fæðst með
sjúdóminn. Auðvitað þróaði ég hann
með mér en ég hef alltaf haft ákveðna
bresti sem margir með þennan
sjúkdóm glíma við.“
Spyr hvorki um stétt né stöðu
Hrafnhildur er stundum spurð að
því af hverju hún – svona myndarleg
og vel gefin kona – sé alkóhólisti.
Hún menntaði sig í Malasíu og á
Nýja-Sjálandi. Og þegar hún fór í
meðferð á sínum tíma átti hún bíl og
íbúð og var í góðri vinnu.
„Þetta kom mínum nánustu
auðvitað ekkert á óvart og fólki sem
þekkti til en mörgum út á við fannst
ég ekki alveg passa inn í þá mynd
sem þeir höfðu af alkóhólista. En
sjúkdómurinn spyr hvorki um stétt
né stöðu.“
Hrafnhildur segist hafa öðlast
kjark með tímanum til að ræða
opinskátt um alkóhólisma og segir
mikilvægt halda umræðunni á lofti,
fræða og vekja fólk til umhugsunar
og vonandi hjálpar umræðan þeim
sem þurfa að leita sér hjálpar.
Alkóhólismi er ekki sjúkdómur
sem fólk þarf að skammast sín fyrir
og fleiri og fleiri öðlast skilning á
honum, að mati Hrafnhildar.
Það hefur margt breyst í lífi
Hrafnhildar. Hún hefur öðlast nýtt líf
eftir að hún leitaði sér hjálpar:
„Ég er óendanlega þakklát
fyrir hvern dag. Auðvitað mæti ég
erfiðleikum en í dag er ég fær um
að takast á við þau mörgu krefjandi
verkefni sem bíða mín. Ég einblíni á
það jákvæða sem er svo óendanlega
margt og minni mig daglega á hvaðan
ég er að koma og hvert ég vil stefna.
Með því að gefast upp og leita mér
hjálpar fékk ég lífið til baka.“
1. tölublað maí 2009
Að viðurkenna
HRAFNHILDUR HAFSTEINSDÓTTIR er konan hans Bubba. Bara svo það sé afgreitt. Hún varð fegurðardrottning Íslands. Hún er
klár ung kona. Verkefnastjóri MBA námsins í Háskólanum í Reykjavík. Hún er í fæðingarorlofi út árið. Ári eftir að hún fæddist var SÁÁ
stofnað. Hrafnhildur fór á Vog fyrir nokkrum árum. Á dögunum settist hún niður með Mikael Torfasyni og ræddi batann.
Í DAG ER ÉG
ÓENDANLEGA
ÞAKKLÁT
FYRIR ALLA
LITLU HLUTINA
SEM GERA LÍFIÐ SVO
STÓRKOSTLEGT.“
Á VOGI OPNUÐUST AUGU MÍN
FYRIR AÐ ÞETTA ER SJÚKDÓMUR.“
HRAFNHILDUR
HAFSTEINSDÓTTIR
Ég hef öðlast kjark til að ræða um
alkóhólisma. Það er nauðsynlegt
því halda þarf umræðunni á lofti
og vekja fólk til umhugsunar.
Alkóhólismi er ekki sjúkdómur
sem fólk þarf að skammast sín
fyrir, að mati Hrafnhildar.
MYND: ATLI MÁR HAFSTEINSSON
05
ósigur minn
sigur lífs mínser stærsti