Fréttablaðið - 23.07.2009, Blaðsíða 33

FIMMTUDAGUR 23. júlí 2009 21
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Kokkurinn
lét færa
sér þessa í
dag…
Malena, þetta er Jói.
Hann er fyrrum meðleigj-
andi minn. Jói - Malena.
Ánægjulegt!
Ja hérna!
Og hvenær
gerðist
þetta?
Við hittumst
á Ibiza í
sumarfríinu.
Ahaha,
Ibiza!
Það er
„náinn
staður“!
Ja hérna!
Einhverjar
myndir
þaðan?
Mér sýnist þú
þegar vera
búinn að fá
nóg! Góða
nótt, Jói!
Þú getur ekki
ímyndað
þér hvað
mamma var
að segja mér
Stanislaw!
Hvað?
Ég spilaði „Stairway to
Heaven“ og þá datt upp
úr henni að ég hefði
verið getinn við það lag!
KJAFT-
ÆÐI!
Rosalegt
maður.
Já.
Þú ert eiginlega lifandi
dæmi um hætturnar
sem fylgja rokktónlist!
Takk fyrir
greininguna!
Hefurðu séð rönd-
ótta skjaldarmerkið
á Norðurpólnum
Jólakálfur?
Séð það!?!
Ég hef notað það
til þess að klóra
mér.
Ég var að sjá að það eru
engin hrein nærföt í skúff-
unni minni
elskan. Ekkert mál.
Láttu bara hlutlaus-
an aðila kvitta á
þessa þvottabeiðni.
Það værir
þú.
Bingó. Jóna Jóns. Drottning
óbeinu skilaboðanna.
Matseðill
Ótrúlega næs!
Við áttum
langa og
notalega daga
á ströndinni.
Um síðustu helgi fór ég í fyrstu úti-legu sumarsins. Ferðinni var heitið á Laugar vatn, þrátt fyrir ömurlega
veðurspá og átti að tjalda til einnar nætur.
Við komuna var ágætis veður en töluvert
af mýi. Þegar nýbúið var að taka til tjald-
ið, svefnpokana og tjaldstólana byrjaði að
rigna eins og enginn væri morgundagurinn.
Virtist eins og Guð hefði loks fengið nóg af
okkur sem ætluðum að tjalda og léti rigna
á okkur eldi og brennisteini. Mýflugurnar
höfðu þegar komið og kýlapestin var næst.
Eftir að loks hafði stytt upp og heims-
endaspárnar slaknað í huganum var allt,
gjörsamlega allt, blautt. Ekki bara
tjaldið, heldur var svefnpok-
inn blautur eins og notuð
sundskýla og sá ég fram á
svefnlausa nótt. Útilegan
byrjaði vægast sagt ekki
vel.
Nokkrum tímum síðar var komið að því
að grilla. Hafði ég hlakkað til að borða
„lungamjúka (já, það stendur á pakkning-
unum) hrefnukjötið mitt og eins og hver
annar útilegu-Íslendingur hafði maður fjár-
fest í einnota grilli. Aldrei lærir maður af
reynslunni. Kveikt var í smjörpappírnum
sem liggur á kolunum. Kviknaði svaðalegt
smábál á grillinu en þremur mínútum síðar
var eins og vatni hefði verið hellt á grillið.
Kolin voru ekki grá heldur kolsvört eins og
suðusúkkulaði. Hins vegar hafði einhver
gerst svo sniðugur að vera með bónpappír í
bílnum. Grindin var tekin af og bónpappír
lagður yfir kolin. Eftir sama smábál endaði
þetta aftur eins og í fyrra skiptið. Lunga-
mjúka hrefnukjötið var því nánast grillað
við opinn eld bónpappírs. Það bragðaðist
samt ágætlega.
Svona eru þessar íslensku útilegur. En
það er samt alltaf gaman, á endanum.
Lungamjúkt hrefnukjöt við opinn eld
NOKKUR ORÐ
Víðir Smári
Petersen
Veljum íslenskt
Blaðberinn
bíður
þín
Þú færð Blaðberann þinn í Skaftahlíð 24
alla virka daga frá kl. 8-17.
...góðar fréttir fyrir umhverfiðBlaðberinn...