Samvinnan - 01.12.1956, Blaðsíða 14

flugvél, sem notuð var til að flytja
vistir til fjarlægra trúboðsstöðva á
einangruðum stöðum langt inni í
frumskóginum. í þetta skipti þurfti
trúboðinn í Arajuno á hjálp að halda.
Þegar flugmaðurinn, Nate Saint,
flaug frá flugvellinum í Shell Mera
við rætur Andesfjallanna, var óvana-
lega bjart veður, að minnsta kosti 125
km. skyggni. Venjulega var lítið
skyggni sökum misturs.
Eftir hálftíma flug, renndi Saint
flugvélinni niður í lítið rjóður í
grænni skógarbreiðunni. Þar var trú-
boðsstöðin í Arajuno. Ungur maður
tók á móti honum, það var Ed
McCully, trúboði. Ed McCully hafði
á námsárum sínum verið framúrskar-
andi íþróttamaður og efnilegur lög-
fræðingur, en skyndilega tók hann á-
kvörðun um að gerast trúboði í Ecua-
dor.
Þegar erindinu var lokið urðu þeir
félagar sammála um að nota bjart-
viðrið og fljúga könnunarflug inn yfir
skógana. Markmiðið var raunar á-
kveðið, þeir ætluðu að líta til „ná-
grannanna" úr hæfilegri fjarlægð.
„Nágrannarnir" voru Auca-Indí-
ánarnir, þjóðflokkur, sem allir óttast
og jafnvel hinir herskáu hausaveið-
arar, Jivaro-Indíánarnir, hugsa sig
um tvisvar, áður en þeir hætta sér of
nærri yfirráðasvæði þeirra.
Enginn veit um lifnaðarhætti þeirra
og í bókum og blaðagreinum um
þennan þjóðflokk úir og grúir af mis-
sögnum. Það eina sem vitað er með
vissu, er það, að þeir hata alla ókunn-
uga þjóðflokka og að þeir fara stað úr
stað í skóginum, drepandi og hefn-
andi með eitraðar örvar og eitruð
spjót, sem þeir kasta langt og af mik-
illi nákvæmni.
Ríkisstjórnin hefur látið Aucana
eiga sig. Tilraunir til að komast í sam-
band við þá, hafa þegar kostað alltof
mörg mannslíf. Það eru aðeins trú-
boðarnir, sem áhuga hafa fyrir, að
kynni takist á bróðurlegum grund-
velli. Leiðarstjarnan í lífi þeirra hef-
ur verið boðskapur Jesú: „Farið og
gerið allar þjóðir að lærisveinum
mínum“.
Nate og Ed flugu 75 km. í austur
og síðan meðfram ýmsum ám, sem
renna í Amazonfljótið. Þeir skimuðu
í allar áttir og að lokum fundu þeir
rjóður með fimmtán húsum.
Nokkrum dögum seinna sögðu þeir
tveim öðrum trúboðum frá könnun-
arflugi sínu. Það var Jim Elliot á trú-
boðsstöðinni í Shandia og Pete Flem-
ing í Puyu Pungu. Einnig þeir höfðu
mikinn áhuga á því að „vinna Auca-
Indíánana". Nokkru seinna flaug
Nate með nokkra Indíána af Quechua-
þjóðflokknum, inn yfir frumskóginn
og fann þá enn bústaði Aucanna, að-
eins stundarfjórðungs flug frá Ara-
juno. Hann hélt samt öllu leyndu fyr-
ir Indíánunum og seinna flaug hann
einn þangað til að fullvissa sig.
Þann 1. október komu trúboðarnir
saman í Shell Mera til skrafs og ráða-
gerða. Áður en þeir skildu höfðu þeir
samið ýtarlega ferðaáætlun. Þeir ætl-
uðu sjálfir að sjá um kostnaðarhliðina
og aðeins konur þeirra fengu að vita
um ráðagerðina. En þeir vildu ekki
kunngera hana, til að losna við
hópa landkönnuða, ævintýramanna og
blaðaljósmyndara, sem ólmir hefðu
viljað slást í förina, en hefðu getað
eyðilagt allt.
Til að halda öllu leyndu, notuðu
þeir eins konar dulmál, þegar þeir töl-
uðu saman með sendistöðvum sínum.
Sjálfa Aucana kölluðu þeir „nágrann-
ana“ og svæði þeirra „nágrennið".
Rjóðrið með kofunum nefndu þeir
„endastöðina" og vatnsbakkann, þar
sem þeir ætluðu að lenda flugvélinni
og slá tjöldum, nefndu þeir „bað-
ströndina".
í fyrstu skyldu gerðar tilraunir til
að ytirvmna fjandskap Aucanna. Þeir
ætluðu að fljúga eins lágt og óhætt
væri vegna spjótanna, kasta niður
gjöfum og hrópa, að þeir kæmu sem
vinir. Nate Saint var orðinn laginn við
að láta meðöl og margt fleira síga nið-
ur í snúru og hann gat lagt hluti nið-
ur af nákvæmni.
En hvernig gátu þeir gert sig skilj-
anlega? Það rættist úr því. Ung stúlka,
sem hét Dayuma, hafði flúið á náðir
þeirra, eftir að foreldrar hennar og
systkini höfðu verið drepin í fjöl-
skylduóeirðum í Auca-þjóðflokknum.
Stúlkan kunni líka Quechuamálið og
það kunni Jim Elliot. Hún kenndi
þeim nauðsynlegustu setningar.
Áður en lengra er haldið skal reynt
að lýsa með örfáum orðum þessum
ungu mönnum, sem lögðu líf sitt í
sölurnar til að útbreiða fagnaðarer-
indið.
Nate Saint var 32 ára og elztur
þeirra. Hann var sá þeirra, sem lengst
hafði verið í Ecuador: sjö ár. Hann
fékk snemma áhuga fyrir flugi og var
í ameríska flughernum í styrjöldinni.
Nate stofnaði ásamt konu sinni, Mar-
jorie, trúboðsstöðina í Shell Mera.
Nate olli byltingu í trúboðsstarfinu f
Ecuodor. Hann kom á neti sendi-
stöðva og var ævinlega tilbúinn að
fljúga með nauðsynjar og meðöl, ef á
þurfti að halda, til hinna afskekktu
staða. Nate var mikill trúmaður. Hann
skrifaði meðal annars í dagbók sína:
„Auca-Indíánarnir drepa án afláts, en
einhver verður að flytja þeim fagn-
aðarerindið“.
Jim Elliot var 28 ára. Hann hafði
fyrstur þeirra fengið áhuga fyrir
Ecuador og eins og hjá hinum, beind-
ist áhuginn eftir að þangað kom, aðal-
lega að Auca-Indíánunum. Jim var
mjög glæsilegur maður og fullur af
lífsþrótti. „Gleðstu yfir hverri stund,
sem guð gefur þér“, skrifaði hann.
Jim var giftur Betty Howard og þau
störfuðu á trúboðsstöðinni í Shandia
og þaj var Jim bæði kennari, læknir
og trúboði.
Peter Fleming var yngstur þeirra,
27 ára. Hann var mjög trúaður frá
barnæsku og innhverfari en hinir.
Hann var snjall málamaður og eftir að
hann tók við trúboðsstöðinni í Puyu
Pungu, lærði hann strax ýmsar Quec-
hua-mállýskur. Hann og kona hans
14