Samvinnan - 01.07.1976, Blaðsíða 35

★ túrisminn
Það er nú orðið algeng sjón
á sumrin hér á landi að sjá
risastór ferðamannaskip úti
íyrir Reykjavíkurhöfn. Þetta er
engan veginn nýtt af nálinni.
Perðamannaskip komu hingað
alltítt síðustu árin fyrir stríð-
lð. og frá þeim tíma er sagan,
sem hér fer á eftir:
Einu sinni var hér á ferð
brezkt skip, og með því var að-
alsmaður, sem bað að útvega
sér góðan enskumann sem túlk,
t>ví að hann hefði hug á að
kynna sér Reykjavík og um-
hverfi hennar sem bezt.
Þetta var i miðjum sumar-
önnum og þvi hörgull á góðum
túlkum.
Loks fékkst þó piltur úr
nienntaskólanum, sem talinn
yar góður enskumaður, aðals-
•hanninum til leiðsagnar og að-
stoðar.
Ekki er annað vitað en allt
hafi gengið að óskum hjá túlk-
inum, þar til Englendingurinn
biður hann seinni hluta dags
a3 vísa sér á „lavatory“, en það
býðir salerni.
Svo illa vill til að túlkurinn
niisskilur þetta og heldur að
nðalsmaðurinn muni eiga við
efnarannsóknarstofu (labora-
i'Ory). Hann fer þvi þangað með
hann og hittir fyrir Bjarna
Jósefsson efnafræðing.
Bjarni vill ekkert skipta sér
nf Englendingnum, en skilur
Þó að hann vill kasta af sér
vatni.
Nú eiga menn aðeins það
eina erindi til Bjarna í þeim
Wlgangi að láta rannsaka þvag-
ið.
Bjarni fær því Englendingn-
nm þvagflösku.
Englendingurinn verður dá-
iitið skrítinn á svipinn, en
kannast þó sýnilega við flösk-
una og fer út i horn og lýkur
sér þar af.
Bjarni var vanur að taka
i-vser krónur fyrir rannsókn á
bvagi og lét menn greiða það
fyrirfram og biður því túlkinn
að segja Englendingnum, að
hann eigi að borga tvær krón-
úr.
Þetta gerir túlkurinn.
En nú kemur fyrst alvarlegt
hik á Englendinginn. Hann
verður skritnari á svipinn.
Bjarni veit það, að Englend-
ingar geta oft verið sýtings-
samir um smámuni, og hyggur
að komumanni þyki rannsókn-
arstofan dýr á rannsókn
þvagsins.
Hann þrífur þvi flöskuna i
fússi og segir við túlkinn:
— Segðu honum, að ef hann
borgi ekki þessar tvær krónur
strax, þá bara helli ég því nið-
ur.
★ HEIMSPÓLITÍKIN
Sósíalisti kom eitt sinn inn
á skrifstofu Rotschilds baróns,
sem var vellrikur bankastjóri.
Ekki var hann fyrr setztur en
hann tók að deila við banka-
stjórann um hina ójöfnu skipt-
ingu auðsins i heiminum. Hann
kvaðst vænta þess, að þeir tím-
ar kæmu, að auðnum yrði jafnt
skipt milli allra íbúa jarðar-
innar.
Rotschild kallaði á einkarit-
ara sinn og spurði hann, hve
mikill auður sinn væri. Stúlkan
svaraði því. Þá bað hann hana
að fá upplýsingar um, hve
margir íbúar alls heimsins
væru það ár.
Að þeim fengnum gerði hann
nokkra útreikninga á blað-
snepil, en kallaði síðan stúlk-
una enn fyrir sig og sagði:
— Vilduð þér gjöra svo vel
og greiða þessum heiðursmanni
sex sent sem hlutdeild hans í
auði minum.
★ SÖLUMENNSKAN
— Hvað sem þú gerir og hvað
svo sem viðskiptavinur kann
að verða þér erfiður, sagði
verzlunarstjóri skóbúðar við
nýja afgreiðslumanninn, —
þá máttu aldrei selja skókassa
þann, sem er yzt til hægri i
neðstu hillunni við gaflinn.
— Hvers vegna ekki, spurði
afgreiðslumaðurinn forviða.
— Af þvi að þar er nestið
mitt, svaraði verzlunarstjórinn.
★ SÆLURÍKIÐ
Skömmu eftir að Búastrið-
inu lauk, var enskur ræðumað-
ur að vekja áhuga áheyrenda
sinna á Suður-Afríku. Honum
mæltist eitthvað á þessa leið:
— Suður-Afríka er prýðilegt
land. Þar vantar ekkert nema
betri íbúa og meira drykkjar-
vatn.
Þá gall við einn af áheyrend-
um:
— Það er nú líka það eina
sem vantar í helviti!
★ LEIKLISTIN
Franska skáldið Voltaire var
eitt sinn viðstaddur æfingu á
einu af leikritum sínum og
veitti því þá athygli, að einn
leikaranna hafði sofnað.
Sárgramur hristi Voltaire
leikarann, svo að hann vakn-
aði — og sagði um leið:
— Heldurðu, að þú sért einn
af áhorfendum eða hvað?
Afgreiðslustaðlr Samvinnubankans
$
Samvinnubankinn
Bankastræti 7, Reykjavík. Sími 20700