Andvari - 01.01.1886, Síða 15

IX
síður voru liinir konungkjðrnu þingmenn pá í mörgu
frjálsljndir, apturhaldið niiklu vægara en síðar, enda
framsóknin fremur liógvær. Síra Halldór gaf sig lieldur
lítið fram og fór gætilega, en ljet pó ekki hjá líða, að
gera þær athugasemdir, er honum þótti mönnum ætla
að sjást yíir, og kom þá sem síðar fram sem glöggsýnn
miðill í málum (sjá t. a. m. verzlunarmálið, Alþ.tíð. 1845
hls. 580). ]>að sást ætíð, að liann var frjálslyndur í skoð-
unum sínum og hlutdrægnislaus. Helgi biskup sagði
um liann á þessum árum : >J>að er ekki opt, sem síra
Halldór talar, en það er ætíð auðþekkt. þegar hann tal-
ar; hann leggur ætíð gott til«. Af sjerstökum málum
Skagfirðinga, sem fyrir komu á þessum þingum, má
geta bænarskrárinnar um uppsiglingu á Sauðárkrók.
Framgangur þess máls, bæði heima í hjeraði og á þingi,
var mest og bezt að þakka síra Halldóri.
Árið 1848 dó Gottormur prófastur porsteinsson á
Hofi í Vopnafirði. Sótti síra Halldór þá um Hof, og
veitti stiptamtmaður honum það 5. maí 1849, en þar eð
þá var orðið svo framorðið tíma, var hann í Glaumbæ
til næsta vors; þá fluttist liann austur með konu sinni
og 3 börnum. J>að var vorið 1850.
Að Hofi kom hann 40 ára gamall, og var þar síð-
an til dauðadags, 31 ár. J>ar varð því lians lengsta og
fegursta starf. Líf hans sýndi sig þar fyrst í öllum
sínum þroska; því að þótt enginn Skagfirðingur, sem þekkti
hann frá þeirn 9 árum, sem hann var í Glaumbæ, minn-
ist lians öðruvísi, en að liann kalli liann með saknandi
lotningu: prúðmenni, ljúfmenni, mannval, höfðingja, eða
eitthvað þess háttar, og einkenni þannig það dæmi, sem
liann gaf, daglega af sjer,veginn þar sem hann fór í þjóð-
lífinu, þá var þó tími hans þar hinn fyrsti reynslutími
fullorðinsáranna, hinn lærdómsríkasti æfingartími hins
uppkomna manns; tíminn, þegar lífsblómin eru að springa
út og venja sig við að þola storma og næðinga jafnvel
á hina viðkvæmustu staði, en jafnframt að teyga með