Spegillinn - 01.12.1956, Blaðsíða 17

281
^pecjiflinn
Fór Þor-
steinn, sem var vel ríðandi á
móti hryssunni, en hún tók sprett
beint á hann og tókst honum
ekki að snúa henni til byggða.
Húnvetnsk hryssa næs) ekki
fil byggða vegna styggðar
Yið hana hefur verið þreyttur mikiil eltingarleikuf
EÍr hrysáan sá að iiúft vaf' lnni-
króuð, tók hún það til bragðs,
að hún hljóp á folaldið, hrinti því
út f ána seln var full af krapi,
hentist sjálf út í á eftir því og
brauzt í gegnum krapahrönglið
yfir. Slapp hún þannig undan
utan gerzkra. Brugðu þeir við skjótt, er
þeir vissu sig liafa mundu ráð Hermanns
og manna lians í hendi sér, var þó eigi
saknaðarlaust af sumra hálfu, er minnt-
ust með angurblíðu vináttu sinnar við
Ölaf Þórs, nokkrum árum fyrr, en létu
þó gott heita. Vóru nú kosningar ákveðn-
ar að Jónsmessu Baptistae og unnu Her-
mann og fylgjarar lians frægan sigur á
íhaldi landsins og tóku jafnskjótt völd
öll í landinu en ráku féndur sína út í in
yztu myrkur. Eigi þótti þeim ómaks vert
að samankalla ið nýkjörna alþing, leið svo
til hausts, að landinu var stjórnað með
bráðabirgðalögum, er sumir kölluðu dæg-
urlög, og þótti vel takast. Margar nefndir
vóru og stofnsettar og þó allar launaðar,
en fjárhagur ríkisins þótti í megnasta
ólestri. Vóru tveir fræðimenn frá útlönd-
um bestilltir, er rannsaka skyldu fjárhag-
inn. Unnu þeir hér, við sleitur þó, ii daga;
var þá uppi fjárliagurinn.
Stjórn Hermanns, er nefnd hafði verið
í öndverðu vinstristjórn en síðar eystri-
stjórn, gerðist nú umsvifamikil í landinu
og niátti féndaflokkur hennar um sárt
binda undir forustu þeirra kappanna ól-
afs Þórsar, Bjarna ins rama og Sigurðar
ins liarða. Tuggðu þessir skjaldarrendur
og bölvuðu sér uppá það, að þeirra and-
staða og barningur skyldi harður verða
og Hermann og kommar lians eigi öfunds-
verðir af völdnnum. Urðu þar sannspáir,
er frelsishreyfingar hófust síðla árs í Pól-
onia og Dacia austur, en Rússar börðu
niður með blóðugu vopnavaldi og virtist
nú enginn muna Ásmund og friðarvísit
lians fyrr á árinu. Gekk svo um lvríð, og
bárust hreyfingar þessar út hingað og dró
einkum upp ófriðarbliku inn sjöunda dag
nóvenibris, en sá dagur er lielgaður Rúss-
um og fylgifiskum þeirra, en þessir gengu
í verbúðir Rússa og þágu góðgerðir, grat-
úlerandi þeim í tilefni af sigrum þeirra
eystra. Þetta fengu íhaldsmenn eigi þolað
og fylktu liði; börðust þó eigi, er á liólm-
inn kom en skáru niður gunnfána sovétts-
ins og létu í svaði liggja. Fóru þvínæst
til lierbúða sinna og vóru á caffe trakt-
eraðir, og þótti för þeirra góð orðin.
Rjúpnamergð mikil um Norðurland;
gengu sjálfala í kálgörðum manna, í sel-
skap hænsa og alifugla annarra, og liugðu
bændur sér gott til glóðar að fýra á þær
úr frethólkum sínum og bæta sér þannig
í búi, svo og kaupfélögum sínum til ábata,
en þessi urðu fá við, er þau áttu þegar
ii árganga rjúpna, er vóru mjög við ald-
ur og lítt eftirspurðar. Skutu þá oft hæns
sín í rjúpna stað, en þessum leiddist að
lokuin þóf þetta og héldu til fjaRa sinna.
Á Jökuldal efra fannst á þessu ári dýr
nokkurt, undarlegs eðlis. Var þegar stefnt
saman fræðimönnum, er skyldu rannsaka
náttúruundur þetta, en enginn kannaðist
við það af fræðibókum þeim, er þeir liöfðu
numið. Var það ráð tekið að leita uppi
elztu menn héraðsins, kómu þeir á vett-
vang á kviktrjám og vóru allir sammála
um, að liér væri komið skoffín, en það
dýr hafði til forna átt miklu og góðu hlut-
verki að gegna í íslenzku þjóðlífi, en tald-
ist nú löngu útdautt. Var sem inir öldnu
menn liittu þarna gamlan og góðan vin,
en fræðimenn lofuðu guð og tóku þegar
að planleggja ferðir sínar á nokkur al-
lieimsmót. En það er af skoffíninu að
segja, að það var flutt á vit ríkisstjórnar-
innar og virðist þar við góða heilsu enn,
þegar þetta er rilað.