Spegillinn - 01.12.1956, Blaðsíða 19

283
^peqiííinn
ekki fyrr en þau væru búin að
koma í útlendum blöðum. Þvo
hárið ?
— Nei, þakka þér fyrir, ekki
núna.
— Það var gott. Ég þarf heldur
að haska mér, til að komast niður
í Listamannaklúbb.
— Ertu nú orðinn meðlimur
þar? Þá skal ég trúa þér fyrir því,
hverjum það er að þakka, sem sé
sjálfum mér. Ég lét það út úr mér
um daginn, svo að Jón Leifs
heyrði, að þú værir listamaður í
þínu fagi og hann sagði, að þá
vantaði einmitt rakara í klúbbinn.
— Stendur heima. Jón var hér
inni um daginn, en ekki bauð hann
mér nú að verða meðlimur, þó að
það hefði verið klóklegra og bill-
egra fyrir þá, heldur er ég þar sem
einskonar þjónustusamlegur andi
og verð að mæta á hverjum fundi,
hvað svo sem umræðuefnið er.
— Og til hvers ?
— Þú veizt, að þessir listamenn
eru oft heldur óræktarlegir og ó-
tútlegir í framan, svo að ég verð að
vera þarna reiðubúinn til að snurf-
usa þá, svo að þeir séneri ekki fínu
gestina; þarna er alltaf eitthvað
slangur af fínum gestum, svo sem í
auglýsinga skyni fyrir stofnunina,
og vitanlega dugar ekki að fæla
þá burt; allra sízt ef þeir gætu nú
spýtt einhverju x byssuna.
— Þú hefur þá verið á Færey-
ingadansinum ?
— Ojá, heldur betur og það hef
ég orðið hrifnastur af úthaldi, þeg-
ar þeir syngja án þess að draga
andann í klukkutíma samfleytt. Ég
vona bara, að dægurlagasöngvar-
arnir fari ekki að apa það eftir þeim.
— Vel á minnst dægurlögin. Það
virðist ætla að fara að draga til
tíðinda hjá dægurlagahöfundum.
— Já, hvað finnst þér. Ég var
einmitt að lesa átakanlega grein
um það í Mánudagsblaðinu. Það
virðist helzt af henni, að Freymóð-
ur gangi með smá-Stalín í magan-
um.
— Já, ég hef heyrt hina segja,
að hann ætti heldur að heita Hof-
móður, eins og hann hefur hagað
sér undanfarið. Sérstaklega finnst
mér þetta með „Akranesskóna"
ganga nokkuð langt, ef hann hefur
laumað þeim inn í keppnina eftir
að búið var að fella þá frá.
— Þetta er ekki meira en ein-
ræðisherrar hafa gert á öllum tím-
um. Og nú hafa þeir líka stór orð
um að steypa honum af stalli.
— Þeir mega nú stinga upp í sig
bæði einum og tveimur áður en
þeir gera það. Freymóður er búinn
að koma sér svo vel fyrir í S. K. T.,
að þar verður engu um þokað.
— Vitanlega er hann það. En ég
hef heyrt, að þeir óánægðu ætli
að stofna annað félag og bjóða hin-
um til bardaga.
— Ekki þó í Listamannaklúbbn-
um?
— Jú, einmitt, og þú skalt al-
deilis bölva þér upp á, að það
verður betri skemmtun en þegar
málararnir og arkítektarnir voru
að skemmta þar um daginn. En
nú verð ég að fara að flýta mér.
Tuttugu og tvær, takk. Þú varst
heppinn að koma fyrir gengislækk-
unina.
LOKOMOTIV,
hið ágæta knattspyrnulið, sem hér var á
ferðinni í sumar, og burstaði landann eft-
irminnilega, gerði nýlega félaginu DYNA-
MO sömu skil, en hefur annars liingað
til staðið langt að baki því félagi. Eru
uppi getgátur um það, að Lókómótívið
hafi lært hér einhver leynibrögð, sem liin-
ir fengu ekki staðizt og megi nú búast
við fjölda knattspyrnubeimsókna hingað
á næstunni.
-—o—
- Ég er tilbúin, sagði konan við mann-
inn sinn. — Ég hélt, að þú værir tilbúinn
og biðir eftir mér.
— Já, ég er alveg tilbúinn .... nema
livað ég þyrfti lielzt að raka mig aftur.
— Þú ættir að gifta þig.
—- Já, ég hef einmitt verið að óska þess
síðustu vikurnar, að ég ætti konu. Hún
myndi sennilega eiga saumamaskínu, og
þá mundi hún líka eiga olíu, og hana vant-
aði mig einmitt á hurðina þá arna. Það
ískrar í hjörunum á henni.