Spegillinn - 01.12.1956, Blaðsíða 18

282
^pecýiíli
inn
Rakarinn mínn sngði...
— Velkominn, vinur og sjald-
séðir hvítir hrafnar og eitthvað
fleira í svipuðum dúr, þegar ég
rakst inn til hans í öndverðum
þessum mánuði, uppá jólaklipp-
inguna til að gera.
Ég bjóst nú varla við, að þú gæt-
ir svo mikið sem litið við mér, auk
heldur snoðað mig. Ertu ekki á
kafi í Alþýðusambandsþinginu ?
Eða öllu heldur að ná þér eftir
krata- og kommaklippingarnar fyr-
ir það ágæta þing.
— Ha, ha! Rakarinn minn hló
kuldahlátur, svo að ég fann kalt
renna niður eftir bakinu á mér.
Þeir hefðu ekki gert betur í Þjóð-
leikhúsinu. — Nei,kall minn, ekk-
ert Alþýðusambandsþing handa
rakaranum þínum í ár og ekki tvö
þau næstu. Og hefði ég ekki mætt
þar, ásamt nokkrum vinum mín-
um, hefðu árin orðið fjögur? Nei,
svo er honum Hanníbal fyrir að
þakka, að sá bisniss rann út í sand-
inn í þetta sinn.
— Hvað segirðu, maður? Eruð
þið komnir uppá kant? Reyndar
getur maður ekki svarið fyrir neitt
á þessum óvissu tímum.
' — Það er alls ekkert persónu-
legt við mig, sagði rakarinn minn,
-r— kollegarnir fengu ekkert heldur.
En Hanníbal var með á prjónun-
um svo loðnar tillögur í Ungverja-
landsmálinu, að hann vildi ekki
rísíkera að þingheimur væri ný-
klipptur ef þær ættu að ná fram
að ganga, og skipaði svo öllum
að mæta í öllu reifinu.
— Og þú hefur auðvitað orðið
fornemaður og strækað á þingið
fyrir bragðið?
— Ekki var það nú svo vel, að
maður gæti það. Það er eins og
stendur í stjórnarskránni, sem ekki
er til: „Hver sem embætti hefur
á hendi, hann gæti þess . . .“
Og eins og ég var að segja áðan,
þá sætum við sennilega með
Hanníbal & Co. í fjögur ár í stað-
inn fyrir tvö, ef ég hefði ekki mætt.
— Jæja, var dálítið fútt í tusk-
unum? Hermann hefur auðvitað
verið mættur?
— Hermann? Nei, hann er nú
formfastari en svo. Vitanlega lét
hann alls ekki sjá sig þarna, úr
því að hann var ekki kjörinn full-
trúi, og þegar einhver fór að for-
vitnast um, hversvegna, sagði
hann, að þeir hefðu ekki haft svo
mikið við að bjóða sér.
— Já, það er eins og ég hef allt-
af sagt, að enginn frýr honum
vits. Svo þið hafið þá orðið að
láta ykkur nægja Lúðvík sem full-
trúa þeirra fínu?
— Lúðvík? Nei, hann mætti vit-
anlega heldur ekki, og það get ég
vel skilið; hann hefur vitað sem
var, að þeir myndu fara að spyrja
hann eitthvað um umbæturnar í
efnahagsmálunum, og þá er við-
búið, að honum hefði getað orðið
svarafátt.
— En er það nú ekki hálf-grun-
samlegt og jafnvel hættulegt fyrir
mann í hans stöðu að gefa frat í
þingið ?
— O, nokkuð svo. Hann veit
sem er, að ef núverandi flokks-
bræður hans fara eitthvað að ybba
sig, getur hann boðið sig fram við
næstu kosningar sem íhald, og
flogið inn. En annars var þetta al-
veg óþarfi, því að hann gat sagt
sem svo, að auðvitað væru úrræð-
in tilbúin, en hann mætti bara
ekki segja frá þeim strax og helzt
ÞU GEMK í>V0 VE.L 0&5LÍTUR
EkiKl FUNOl FYR£kí„ EG- HtF
kOH(€> MEÐ TMÍÓGU UM \>f\£>)"
ÍLiTlO
„ ÞA VFR.Ðt;p
HOMUM BARr-
ALDRÉi
lh
Ofbeldi kommúnista
á Alþingi.
forseti Nebri deildar, kommúnistmn Ernar
Olgeirsson, synjar OSafi Thors að taka
til méls utan dagskrár.