Spegillinn - 01.12.1956, Blaðsíða 35

S^pegiiíi
mn
299
Við fórum inn og mér til mestu undr-
unar borgaði hann bjórinn með kopar-
skildingum, sem hann veiddi upp úr 5—6
vösum, með mikilli fyrirhöfn.
— Fyrirgefðu, að ég tef þig, sagði liann,
— en ég verð að komast í samt lag eftir
að hafa verið eina mínútu með þessari
penpíu, honum Jóa. Hugsa sér, að al-
mennileg stelpa eins og hún Jonna frænka,
skuli geta bundið trúss við svona reka-
drumb.
— Já, Jói er dálítið formfastur, varð ég
að játa.
— Formfastur, þó þó! Mannandskotinn
er steingerður. Áriægður með sjálfan sig,
þvær sér og rakar sig fimm sinnum á dag.
Híerónýmus skellti í sig fimm sopum með
ósegjanlegum viðbjóðssvip, og ég horfði
á þá stingast niður hálsinn á honum.
— Það er verst, sagði hann, — að Jonna
er að passa uppá mig eins og stóra systir.
Og þó gott að vissu leyti, því að ég er
ómögulegur til allra húsverka. En ég er
búinn að sjá gegn um Jóa. Og, guð minn
góður, þegar þau eru gift. Þá skipar hann
mér að ganga með harðan flibba og láta
klippa mig reglulega. Úff!
Eg yfirgaf veslings manntegundina, svo
að hann gæti gefið sig á vald sorgarþönk-
um sínum og gekk heim, hugsandi.
Morguninn eftir hringdi ég í Jonnu og
bauð henni til liádegisverðar. Hún hikaði.
— Ég ætlaði iit í búðir . . . ætlaði að kaupa
peysu handa honum Híerónýmusi frænda.
•— Hann notar hana til að þurrka pensl-
ana sína, sagði ég. — Það er betra að
koma með mér. Hittu mig á horninu.
Og það gerði hún, því að, sem betur
fór, var Jói á einhverjum fundi. Jonna
stxmdi, svo að boðaföll komu á kokteilinxx.
— Hann Jói er svo leiðinlegur út af grey-
inu honum Híerónýmusi, kvartaði liún.
Þú skilur, að Jói hefur hvert smáatriði
í öllu sínu lífi skipulagt. Hann skilur ekki,
hvað það er að vera villtur og vinalaus í
stórborg, og svo þegar ég skýzt til að
hjálpa greyinu eitthvað ...
— Reyndu að losa þig við Híerónýmus,
sagði ég. — Hans manntegund verðxir ekki
breytt með neinum ráðstöfxmum. En ráð-
ið liggxir í augum uppi. Láttu hann giftast.
— Hann er of ungur, svaraði Jonna hik-
laust.
— Vitleysa! Listamenn gifta sig í vögg-
unni. Það fylgir þeirra fagi.
— Hann á enga peninga.
— Láttu þau éta veggfóðrið.
— Og hann á enga stúlku, sagði Jonna
og þóttist máta mig.
Auðvitað var þetta bara fyrirsláttur, til
þess að tefja framgang málsins. Þessar
móðurlegu kvenpersónur vilja ekki missa
af skjólstæðingxim sinum. — Mér dettur
eitt í hug, sagði ég. — Þú þekktir fullt af
þessum listaskepnum, þegar þú varst í
skóla. Haltu nú veizlu og bjóddu þeim og
svo Híerónýmusi, og fleygðu honum svo
í faðminn á einhverri álíka ískyggilegri
kvenpersónu. Ykkur kvenfólkinu verður
aldrei skotaskuld úr svona smáræði. Ann-
aðhvort gerirðu þetta, eða allt fer í hund
og kött milli ykkar Jóa.
— Þú ert elskulegur, sagði Jonna. — Ég
geri þetta.
Og liún gerði það.
Auðvitað var Jói boðinn í veizluna og
fór sárnauðxxgur. Ég fór líka -—- af for-
vitni. Jonna bjó í smáíbúð með annarri
stúlku og nú var þarna liver ferþumlungur
þakinn af einkennilegasta fólki sem ég hef
séð. Þarna voru alskeggjaðir náungar og
að svitna, en þér vitið
það ef til vill ekki, að
svitalykt stafar af bakt-
eríugróðri, sem dafnar
og grær í svitanum og
veldur hinni óþægilegu
lykt. Sé 1313 sápan, sem inniheldur
„G—11“ notuð að staðaldri, ræður hún
niðurlögum um 90% þessara baktería.
Með því að nota 1313 sápuna,
sem er mild og góð handsápa,
tryggið þér yðxxr ekki aðeins full-
komið hreinlæti heldur og þá ör-
yggiskennd sem hverri konu er
nauðsynleg.
ym/NS 1313 S/JP4N
/NNWFIDUB »<311«
G-ll-55