Spegillinn - 01.12.1956, Qupperneq 29

Tiinburmenn.
Flestir munu viðurkenna, að næst
rukkurunum eru timburmenn einliverj-
ir hvimleiðustu menn, sem lirjá með-
bræður sína. Eigi mun liér gerð nein
tilraun til að rekja sögu þeirra aftur
til Adams og Evu, enda munu þau
ekki liafa þekkt þá nema móralska.
Nei, lítum lieldur fram í tímann, því
að allt bendir til þess, að nú séu merki-
legir lilutir að gerast á þessu sviði.
Síðan Hippokrates fann upp penicil-
línið, liafa fáar nýjungar á sviði læknis-
fræðinnar vakið jafn gífurlega inikla
eftirtekt og fregnir þær, er oss
bárust fyrir nokkru frá Svíþjóð.
Þar er til læknisfræðidósent einn? Gold-
berg nefndur, sem líklega hefur ein-
Og eftirtektar vert er það, að þær
stjörnurnar, sem minnsta hafa sál-
ina fá auðvitað hæsta reikningana
frá sálfræðingnum sínum.
Misskipt er veraldarláni.
Þetta spakmæli datt mér í hug,
þegar ég heyrði, að þær væru farn-
ar að gildna allar samtímis, frú
Gregory Peck (sú nýjasta), Mari-
lyn Monró og Greis Kellí. Það er
nú allt í lagi með frú Peck og
Greis; þær eru báðar á döfinni,
en hvað Marilín snertir, reyndist
þetta vera magaþemba. Þó er þetta
að því leyti merkilegt, að þetta er
í fyrsta sinn sem kvikmyndastjarna
fær magaþembu, sem gerð hefur
verið að blaðamáli.
hverntíma þegar hann var lítill orðið
fyrir barðinu á þessari lmútasvipu
mannkynsins, víst er um það, að undan-
farin ár hefur liann lagt mikla stund
á timburmenn og baráttuna gegn þeim.
Og þá reis fyrst spurningin: Hvar eru
timburmennirnir? Hér varð ógreitt um
svör, því að skoðanakönnun um málið
leiddi í ljós, að einn hafði þá í kverk-
unum, annar í maganum, þriðji í lieil-
anum, en sumir höfðu þá um sig alla
°g hjá flestum voru þeir á ferð og flugi
um líkamann og jafnvel sálina líka,
eins og landafjandi. Það sýndi sig líka,
að eina ráðið til að losna við þá, var að
drekka sig fullan aftur og leggja sér
með því til aðra timburmenn, sízt betri.
Það sem fyrst lá því fyrir hjá Goldbergi
þessum var að innikróa timburmenn-
ina og komast að því hvert væri þeirra
raunverulega heimkynni í mannslíkam-
anum. Og þarna fór Goldbergur með
sigur af hólmi, því að nú hefur liann
sannað, að mennirnir hafa aðsetur sitt,
lögheiinili og varnarþing í hlustunum.
Þær verði fvrir áverka af sprúttinu,
segir hann, og af því stafi mennirnir.
Þessi væntanlegi velgjörðarmaður
mannkynsins vonar þó, að uppgötvun
sín sé ekki nema svo sem eins og byrj-
un eða formáli að frekari aðgerðum.
Þegar lu'iið sé að handsama sökudólg-
inn, liggi næst fyrir að refsa honum á
viðeigandi liátt, segir hann. Nú situr
hann því með sveittan skallann og
reynir meðöl við meininu og í því skyni
293
auglýsti liann eftir nokkrum rónum,
til að gera tilraunir á. Fyllir hann þá
að kvöldi og experímenterar svo með
þá að morgni, og er sagt að hann hafi
fengið tilboð um 50 sjálfboðaliða í
þessu skvni, fyrir bvern einn, sem liann
þarf að nota.
Eins og nærri má geta, fylgir allur
almenningur í Svíþjóð — og um flest
önnur lönd, eftir að þetta er lesið —
tilraununum með óskiptum áhuga og
jafnvel eru getraunir og vteðmál um,
hvaða læknisdómur verði notaður.
Flestir geta upp á eyrnasprautum, sem
svo verði bornar fram um leið og góð-
gerðirnar í kokteilpartíum, svo að gest-
irnir geti sprautað sig um leið og þeir
kjaga burt og vaknað svo stálslegnir að
morgni og farið í annað partí samdæg-
urs. Getur þetta liaft geysilega þýðingu
fyrir þá, sem snapa upp hvert kokteil-
partí, sem guð gefur yfir. Þetta ineð
sprauturnar og notkun þeirra er orðin
svo útbreidd skoðun í Svíþjóð, að ein-
stöku bjartsýnar fabríkur eru farnar að
framleiða sprauturnar í stórum stíl og
meira að segja hefur ein verksmiðjan
búið til risasprautu, sem hún ætlar að
gefa Krúséff ef hann kemur til Sví-
þjóðar. Tekur hún hálfan annan pott.
Flestir munu þó liafa mestan áliuga
á málinu að því leyti sem það snýr að
öllum almenningi og þar með alþjóðar
beill, og engin furða, því að segja má,
að takist það, verður þessi hvimleiði
fylgikvilli siðmenningarinnar setttur á
sinn stað í sögunni, við hliðina á liinum
og þessum úreltum sjúkdómum.
Hvað oss íslendinga snertir, er svo
hitt annað mál, að þetta myndi liafa
í för með sér ýmislegt, sem telja má
miður æskilegt. Setjum svo, að splæs-
ingar að morgni dags liverfi algjörlega
úr sögunni, þýðir það allverulega tekju-
rýrnun fyrir Ríkið, sem heldur uppi
ríkinu. Getur þá Eysteinn orðið neydd-
ur til að stofna enn eina nýja mynt,
Splæsingagjald, á mannskapinn, í við-
bót við öll hin einkar vinsælu gjöld,
sem fyrir eru. Er viðbúið, að þetta
geti orðið óvinsælt lijá gútemplurum og
öðrmn þeim, sefh þykjast aldrei verða
timbraðir.