Spegillinn - 01.12.1956, Blaðsíða 24

288
^peaiiíinn
Sæl og blessuð, vinkona!
Eg ætla nú að byrja á því á
meðan ég man, að óska þér gleði-
legra jóla og góðs nýárs, og þakka
fyrir allt gott á gömlu árunum;
nú get ég sko ekki skrifað þér
fyrr en einhvern tímann eftir ára-
mót. Jæja, héðan er allt sæmilegt
að frétta, mamma er sæmilega
hress og pabbi vel frískur og belj-
urnar eru í ágætri nyt, en kindur
höfum við sko engar núna. Pabba
finnst nú ansi tómlegt að hafa
ekki kindurnar, og svo finnst hon-
um ekkert vera að gera, þótt hann
hirði þessar þrjár mjólkandi belj-
ur og tvo kálfa; síðan Gvendur
fór á sjóinn. (Hann fór nú reyndar
víst ekki á sjóinn, heldur bara til
sjós, eins og sagt er). Svo datt
pabba í hug um daginn að nú væri
rétt að nota tímann til að taka
bílpróf, það væri ómögulegt að
keyra jeppa skrattann próflaus alla
sína tíð, þótt það væri nú bara
landbúnaðarjeppi, og rússneskur í
þokkabót. Annars er pabbi ekkert
nálægt því eins vondur út í Rúss-
ann og þeir í ísafold; hann talar
helzt ekkert um heimsmálin núna,
að minnsta kosti ekki svo mamma
heyri til. Jæja, það var þetta með
bílpróf. Pabbi var lengi að velta
því fyrir sér, hvort hann ætti held-
ur að fara til Reykjavíkur eða
bara Sauðárkróks, til að taka próf-
ið; ég mælti eindregið með Reykja-
vík, en mamma studdi Sauðárkrók.
Loks varð úr, að pabbi ákvað að
fara til Sauðárkróks og taka bíl-
prófið þar. — Heldurðu, að þú
kunnir nú nógu mikið, til að ná
prófinu? spurði ég. — 0, ætli ég
slampist ekki á það, ég er nú bú-
inn að keyra talsvert svosum, þótt
það hafi kanski ekki alltaf verið
eftir kúnstarinnar reglum, sagði
pabbi. Samt fékk hann nú strák-
inn Hermannsbóndans til að segja
sér dálítið til og kenna sér að tví-
kúpla, áður en hann fór. Eftir að
pabbi var farinn, sagði strákurinn
mér, að hann væri viss um, að
kallinn félli á prófinu, og kallinn
var auðvitað pabbi; hann kynni
sko bara ekkert í umferðareglun-
um og vildi miða allt við hægri
hendina, en ekki þá vinstri, og svo
þekkti hann alls ekki neitt inn á
vélina. Jæja, svo kom nú pabbi til
Sauðárkróks og fór að tala við þá.
— Ertu búinn að útvega þér vott-
orðin ? spurðu þeir. — Ha, vott-
orð? Og, upp á hvern fjandann?
spurði pabbi. — Þú þarft að fá
hegningarvottorð, sjónvottorð og
fæðingarvottorð, það ætti að duga.
— Það er mikið, að ég þarf ekki
bæði trúlofunar- og giftingarvott-
orð líka, sagði pabbi; — ég hélt
að fullorðinn maður þyrfti nú ekki
vottorð upp á, að hann væri fædd-
ur, nú og hegningarvottorðið; ja,
ég hef aldrei tekið út neina hegn-
ingu. — Það gerir ekkert til, þú
þarft bara að fá vottorð upp á það,
sögðu mennirnir. Svo fékk nú
pabbi þessi vottorð og fór í prófið.
Honum gekk sæmilega í keyrsl-
1(þAf) NAUMAST
JA, þElR. ERD
Aí> SvíNAjAE>
ftRENNlNMVl©
ít ÓW'KH
Os í austur-„ríki“ meðan
efri hæð hússins logaði.