Stúdentablaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 15

STÚDENTABLAÐ
15
að staðaldri setin af læknanem-
urn. En námi þeirra er svo hátt-
að, að þeir lesa fyrst og fremst sín-
ar eigin námsbækur og þurfa lítið
til safnsins að sækja um bókakost.
Eru þá aðeins afgangs 10—15 sæti
handa þeim, sem nota vilja bækur
safnsins á lestrarsal lengri eða
skemmri tíma í senn. Heildartala
stúdenta er hins vegar um 1100, og
má því ljóst vera, að til algjörs öng-
þveitis horfir um lestraraðstöðu, og
hefur ástandið í því efni aldrei ver-
ið verra en í haust. Þessu til bjargar
hefur einkum verið bent á þá leið,
að stúdentar fái að sitja á hátíðasal
við lestur, þegar hann er ekki frá-
tekinn til annarra þarfa, svo sem
prófa og fyrirlestrahalds. Til þess
þyrfti ekki að gera á honum neinar
kostnaðarsamar breytingar að svo
stöddu, borð og stólar þurfa að vera
þar til staðar hvort sem er vegna
prófa, og í framkvæmd yrði notk-
uninni þannig hagað, að stúdentar
læsu þar fyrst og fremst sínar eigin
námsbækur, en auk þess bækur af
safninu, sem þeir tækju sjálfir með
sér upp gegn kvittun. Ætti þetta að
létta svo á salnum niðri, að sætarými
fengist þar fyrir þá, sem mest nota
bækur safnsins.
X.
I lögum um Lbs. frá 1949 er mælt
svo fyrir, að haldið skuli uppi sér-
stakri skráningarmiðstöð fyrir Lbs.,
Hbs. og sérfræðibókasöfn og megi
fela Hbs. forstöðu hennar að fengnu
samþykki háskólaráðs. I athuga-
semdum kemst nefnd sú, er undirbjó
lögin svo að orði:
Með skráningarmiðstöð notast
bókakostur safnanna að fullu,
hvar sem bækurnar eru varð-
veittar. Menn geta gengið að
skránni og fengið þar yfirlit um
bókakost safnanna og gengið síð-
an að bókunum, þar sem þær
eru. Auk þess sem þetta fyrir-
komulag tryggir hina fyllstu
notkun bókakosts þess, sem til
er, stuðlar það einnig að hag-
kvæmri meðferð þess fjár, sem
til bókakaupa er varið, og kem-
ur í veg fyrir óþörf kaup sama
rits til tveggja bókasafna eða
fleiri.
Þau 16 ár, síðan þessi lög voru
sett, hefur þörfin fyrir skráningar-
miðstöð vaxið stórum, ekki sízt á
sviði raunvísinda, og gera menn
sér nú sterkar vonir um, að
innan fárra mánaða verði unnt að
ráða bókavörð með raunvísinda-
þekkingu, er hafi aðsetur í Háskóla-
bókasafni og vinni að slíkri sam-
skráningu fyrst og fremst.
XI.
!Að lokum þetta: Háskólabókasafn
hefur dregizt aftur úr í framfarasókn
háskólans. Ataka er því þörf til að
vinna upp það, sem tapazt hefur. En
ekki nóg með það. Aætlun um
mikla fjölgun háskólakennara á
næstu árum og fyrirsjáanleg stór-
fjölgun stúdenta kallar á framsýni
og fyrirhyggju um framkvæmdir í
þágu hinna vísindalegu bókasafna.
Vert er og að leggja á það megin-
áherzlu, að efling bókasafnsins er
um leið til eflingar sérhverri deild
háskólans. Af þeirri staðreynd má
draga einfalda ályktun: allir há-
skólamenn hljóta að ganga sem einn
maður að því nauðsynjaverki að
stórauka ritakost og notagildi bóka-
safnsins. Þá mun og vel fara.
Hannes Pctursson:
Eintal
Hve lengi get ég lofsungið fgessi fjöll
lofsungið þetta haf, f>essar eyjar og strendur
já menn og alla hluti sem huga minn gleðja
hve lengi, án þeirrar vissu að eitthvað sé til
ofar sérhverjum stað, hverri reynslu og hugsun
sem teflir þessum fjóllum fram, þessu hafi
fjarlœgð og nálœgð, öllu — Itfi og dauða
leikur því fram fyrir augum mér öruggri hendi?