Fálkinn - 22.12.1944, Blaðsíða 28

24 JÖLABLAÐ FÁLKANS 1944
Börnin og jólin
Jólin eru og eiga að vera einkan-
lega liátífS barnanna, björt minning
frá æskuárunum, sem geymist í bug-
um þeirra, sein lýsandi stjarna.
Slík minning hefir mörgum mann-
inum bjargað á örlagastundu.
Því miður höfum við svo annríkt
fyrir jólin að okkur liættir við að
gleyma þeim, sem gjarnan vilja hjálpa
börnunum. Börnum finst undirbún-
ingurinn undir jólin, engu síður
skemtilegur en sjáif hátiðin. Við
verðum að ætla okkur ofurlílið
lengri tíma, byrja fyr, og lofa þeira
að snúa kleinum, klippa jólapoka
og fægja kertastjaka. Stálpaður dreng
ur mun ekki telja eftir sjer að kaupa
jólatrjeð þótt hann þurfi að biða
afgreiðslu i kulda og bleytu. Og
stúlkan er ekki gönnil þegar hun
þýtur í búðir til þess að sækja krydd
í kökurnar, egg eða mjólk. Flestir
eiga jólatrjesskrautið ár eftir ár,
að undanteknu þvi sem nærgöngull
kjóll eða svunta slær niður um
leið og þotið er 'framhjá i dansin-
um. Þá er vissara að athuga birgð-
irnar nógu snemma og kaupa í
skarðið ef ástæður leyfa.
Margir álita að börnin megi ekki
sjá jólatrjeð fyr en kveikt hefir
verið á því, en þá hafa þeir ekki
sjeð gleðina sem skin á minstu and-
litunum þegar þeim hefir tekist að
festa poka eða kúlu á trjeð. Það
þarf ekki að fá börnunum alt skraut-
ið, aðeins leiða þau af, því þó öllu
sje hrúgað öðrumegin á trjeð má
laga það án þess að þau verði þess
vör, þau verða að trúa þvi að liin
fagra skreyting sjc þeirra eigin
handaverk.
Ef þið eigið ættingja eða vini sem
þið sendið gjafir á. jólunum, þá
látið börnin fylgjasl með og gjöra
sínar athugasemdir. Börnum þykir
ekkert skemtilegra en að gleðja aðra
og þeim getur dottið margt skrítið
í hug. Faðirinn talar við soninn
um livað gefa skuli móðurinni og
móðirin fer með dótturinna í búði (
lil þess að 'finna gjöf handa föð-
urnum. Hugsunin snýst þá um að
gleðja aðra þrátt fyrir eftirvænt-
ingu og vonir um eitthvað fallegl
í jólagjöf. Og sú von rætist.
Góð börn fá góðar gjafir.
Jólaborðið
Það er ef lil vill óþarfi að gefa
leiðbeiningar 'um skreytingu jóla-
borðsins, þvi að margar frúr eru
hreinustu listamenn í framreiðskt.
Þó látum vjer hjer nokkrar smá-
bendingar til athugunar þeim sem
vilja notfæra sjer þær: Það er víða
siður að leggja ,.jólalöber“, annað-
hvort úr papþír eða útsaumaðan,
á borðið og getur það farið vel, en
fáist grenikvistir er engin skreyt-
ing skemtilegri en þeir. Með greni,
ávöxtum og kertum má breyta fá-
tækri stofu í veislusal. Látið greni-
greinar á mitt borðið og fægða á-
vexti t. d. epli, ofan á þær, látið
svo, sje boröið kringlótt, smáteina
koma milli diskanna að borðrönd og
dreifið mislitum pappírsstjörnum á
greinarnar. Set svo kerti á hverja
álmu og fest alt vel og svo hættu-
laust sje. Á langt borð er fallegt
og handhægt að leggja tvær þunnar
greinar þannig að topparnir snúi
að horðendum og setja svo ávaxta-
skál eða stórt kerti á samskeytin, og
smákerti.á lágum pappastjörnum við
hvern greinarenda. Avexti sem
skreytt er íneð er best að fægja úr
salatoliu svo þeir gljái vel. Sje um
veislu að ræða er þess að gæta
að ætla liverjum manni 50—00 cm.
rúm við borðið svo vel geti farið
um hann. Diskarnir eru-látnir þann-
ig að barmur þeirra sje á horðbrún.
Hnífar, gafflar og skeiðar ofurlítið
lengra upp á borðinu og lögð í
þeirri röð, sem á að nota þau. Sjeu
vínföng á borðum eru glösin einmg
sett í þeim röðum, sem á að nota
þau, hægra megin við diskinn ofan
við hnífana. Legg aldrei smádiska
með sultutaui eða þessháttar á borð-
ið fyr en með þeim mat, sem það
tilheyrir. A neðsta diskinn er lögð
milli servietta, og á hann lagðir
hinir diskarnir sem borðað er af,
tak þann disk ekki af borðihu fyr
en áhætirinn er borinn fram. Þá
er einnig tekið fram alt smálegt
tilheyrandi máltíðinni t. d. brauð,
salt og pipar. Tak aldrei stóra hrúgu
af diskum af borðinu í einu heldur
rjett vinstri höud eftir notaða disk-
inum, vinstra megin við þann, sem
við borðið situr og rjett strax hrein-
an disk frá hægri með hægri hönd.
Sælgæti til jólanna
Jól án sælgætisl Það er lítt hugs-
anlegt. Fullar skálar af sælgæti er
börnunum unaður, einkum hafi þau
átt þvi láni að fagna að vera með
og hjálpa til þess að útbúa það.
Hjer eru nokkrar uppskriftir sem
ganian er að:
Hnotukaramellur.
Hnotin er brotin og kjarnanum
skift i tvent. 1 bolli af sykri er soð-
inn í Yi bolla af vatni. Það er ftill-
soðið þegar dropi af því, sem látinn
er drjúpa i kalt vatn, hrekkur i
kúlu. Smáklessur af þessu er svu
látið með teskeið á smjörpappír
smurðan með olíu og á hverja þeirra
lögð hálf hnot. Þetta verður að gjör-
ast fljótt áður en karamellan harðn-
ar. Þegar þær eru orðnar kaldar
eru þær teknar saman og látnar
i kassa.
Súkkulaðikaramellur.
!4bolli sykur, % bolli mjólk, 1
bolli síróp, 150 gr. súkkulaði, 2
teskeiðar smjör, 2 tek. vanille og
1 bolli linetur. Smjörið er brætt
og sykurinn, mjólkin,~ sirópið og
súkulaðið látið út í og soðið þar
til það hrekkur í köldu vatni, þá
er það tekið af hiianum og þeytt
í 5 mínútur. Hneturnar og vanillan
hrærð út í. Þessu cr helt á smurða
plötu og þegar það storknar skorið
sundur í karamellur.
Súkkulaðikrem.
Marcipankúlur, hnetur, rúsínur o.
fl. má þekja með súkkulaði. Súkku-
laðið skal bræða í skaftpotti, sem
látinn er ofan í heitavatns pott en
ekki á eldavjelina sjálfa. Enginn
vatnsdropi má koma saman við
súkkulaðið, því þá verður það þykt
og gljáalaust. Þegar það er bráðið
og gljáandi, tekur maður það sem
þykjá á, stingur prjóni eða nál i
hvern mola fyrir sig og dýfir lion-
um ofan í súkkulaðið og losar liann
svo af, með öðrum prjóni, á smurð-
an pappír. Eftir því sem stungan