Fálkinn - 22.12.1944, Blaðsíða 30

26 jólablað fAlkans 1944
Gerald Kersk:
Undir annari stjörnu
„Þegár maður ferðast yfir sljett-
Lirnar/* sagði ilmvatnskaupmaðui’-
inn, „er best að talca nokkra áreið-
anlega menn með sjer. Tveir sterk-
ir þrælar vopnaðir kylfum, eru betri
en ekkert. Jeg fyrir mitt le.yti, legg
aldrei af stað án þess að liafa traust
sverð við blið mjer, beittan rýting
uppi í erminni og smásveit af vopn-
uðum riddurum — í minsta lagi
jjrjá eða fjóra — með mjer. Það er
ckki nema vika síðan við lentum í
skærum við ræningja á fáförnum
vegi. En —“
„Afsakaðu mig,“ sagði búsráðandi
og fór út úr herberginu. Hann kom
aftur ei'tir stutta stund og njeri
b.endur sinar i mestu sálarangist.
„Bara að þessu reiði nú vel af.
Drottinn minn, ef þvi reiðir vel af.
Ilmvatnskaupmaðurinn brosti góð-
látlega og sagði: „Vertu alveg ró-
legur. Jeg var alveg eins liræddur
og þú þegar fyrsta barnið mitt fædd-
ist. Konan þin er ung og hraust.
Ljósmóðirin er dugleg. Þú ert góð-
ur maður — þú biður bænir þínar,
lofar Drotinn á hátiðunum og gerir
skyldu þina. Vertu ekki áhyggju-
fullur. þakkaður heldur fyrir, að
konan þín hefir þak yfir höfuðið
og þægilegt rúm til að .liggja í.“
„Ef guð gefur, að það sje sonur,
nefni jeg hann eftir föður mínum,
megi sál hans hvíla í friði!“
Guð gefi, að það sje sonur. En
vertu samt þakklátur, þó að það
sje dóttir. Góður kvenmaður er dýr-
mætari en gimsteinar. Þetta er lika
mesti liamiagjulinu að æðast á.
Sagði jeg þjer aldrei frá skritnu
atviki sem gerðist á þessu kvöldi
fyrir ári síðan? Sittu kyrr og hlust-
aðu á mig, það róar þig kanske.“
Úr öðrum hluta hússins heyrðist
sársaukavein. Ungi maðurinn tók
fyrir eyrun.
„Jeg var á ferð,“ sagði ilmvatns-
kaupmaðurinn, „til Betlehem, en
þar átti jeg viðskifti við rómversk-
an foringja — megi ormarnir jeta
hann! Það voru allir vegir fullir.
Cæsar — megi hann rotna i víti —
bafði fyrirskipað manntal, svo við
komumst ekkert áfram, því allsstað-
ar var einhver fyrir. Á einum stað
reið jeg nærri þvi yfir gamlan mann
og unga konu á vegarbrúninni. Jeg
sá ekki framan í hana fyrir blæj-
unni, en það var ekki erfitt að sjá,
að bún átti ekki langt eftir. Svo jeg
vjek úr vegi fyrir þeim — jeg hef
altaf verið kurteis maður, — og
maðurinn teymdi asnann framhjá
og þakkaði mjer um leið. Jeg sá, að
engin von var um að koniast lengra
fyrst um sinn, svo jeg nam staðar
rjett við veginn og settist niður til
þess að fá sjer hressingu.
Það var indælt veður. Menn min-
ir kveiktu bál, og þar sem við höfð-
um nóg nesti og voðir, bjuggum við
okkur undir að hátta þarna við veg-
arbrúnina. Jeg sat við eldinn þegar
jeg heyri alt í einu fótatak. Menn
mínir gripu til vopna sinna og liróp-
uðu: ,.Hver er þar?“ Útlendingsleg
rödd svaraði: „Vinir,“ og maður,
mjög einkennilegur útlits , kom til
okkar. Hann var, að jeg held,
Egypti, og mjög ríkmannlega klædd-
ur. Jeg er vanur að dæma um slíkt,
og jeg segi, að skikkjan hans ein,
seld fyrir hálfvirði liefði nægt með-
alfjölskyldu í fimin ár. Það voru
tveir aðrir menn með honum —
annar fölur, hinn mjög dökkur —
ekki þjónar, heldur eins ríkmann-
lega klæddir og vanir að skipa fyr-
ir og hinn.
Egyptinn tók til máls: „Þjer eruð
Jokhanan, ilmvatnskaupmaðurinn.“
Jeg hneigði mig. „Yðar auðmjúk-
ur þjónn, herra minn. En hvernig
vitið þjer það?“ Hann svaraði: „Það
skiftir engu máli. Við óskum eftir að
kaupa ilmvötn.“ Jeg sagði: „Mín
er ánægjan. Ef þjer viljið bíða
augnablik skal jeg sýna yður fágæt
ilmvötn við sanngjörnu verði. —“
Jæja, endirinn varð nú sá að hann
keypti kistil af finusu myrru, annan
af lireinu reykelsi og lieilmikið af
Cassia-ilmvatiii í gullbúinni flösku,
— án þess einu sinni að spyrja um
verðið, hvað þá heldur að prútta.
Þeir borguðu með góðu rómversku
gulli, og bjuggu sig til ferðar.
En rjett áður en hann fór sneri
Egyptinn sjer að mjer, lagði liönd-
ina á handlegg mjer, og sagði:
„llmvötnin yðar, vinur, munu verða
færð Konungi konunganna.“ — „Og
hver ætli hann sje?“ spurði jeg og
hann svaraði: „Hann mun fæðast
í nótt.“ „Hvar?“ Egyptinn þagði en
benti í áttina lil Betlehem, og leit
beint í augun á mjer, á svo einkenni-
legan hátt, að mjer varð órótt i
skapi. Svo hjeldu þeir áfram til
bæjarins, en jeg lá vakandi alla
nóttina í mjög einkennilegu skapi.
Það var líka einkennileg stjarna á
lofti þessa nótt; hiin hjelt áfram að
skína löngu eflir dögun, björt eins
og sól.
Um morguninn hjelt jeg leiðar
minnar. „Konungur,“ sagði jeg og
liló að sjálfum mjer, svo prófaði
jeg gull útlendinganna með tönnun-
ijm, til þess að vera viss. En það
var ágætis gull. Svo fór jeg til Betlc-
hem og lauk viðskifum mínum þar.
Og þar voru mjer sagðar frjettirnar.
Gamli maðurinn með ungu kon-
una var timburmaður, Jósep að
nafni. Hann gat ekki fengið gistingu
í bænum og varð þessvegna að
vera í fjárhúsi um nóttina. Og þar
ól kona hans son. Jæja, rjett eftir
að búið var að lauga barnið, komu
útlendingarnir mínir inn, honum
til mikillar undrunar. Þeir fjellu
á hnje, tilbáðu barnið og gáfu því
reykelsið, myrruna og ilmvatnið,
sem þeir höfðu keypt af mjer sama
kvöldið. Þeir sögðust liafa fengið
eitthvað teikn eða fyrirboða um að
spámáður — sumir segja Messias
sjálfur — mundi fæðast á þessum
stað. Og stjarnan sem jeg sá, hafði
vísað þeim leiðina.
Þarna sjerðu vinur minn, að það
sem sýnist vera fátækt barn, og
ekkert annað, getur oft verið til-
komandi spámaður, prestur eða kön-
ungur. Hver veit, nema góður guð
ætli fyrsta barninu þínu eitthvert
miklsvert lilutverk? Vertu þessvegna
alveg rólegur og drekktu vínið þitt.“
Þeir þögðu um stund. Allt í einu
stökk ungi maðurinn á fætur,, hljóp
itl dyranna og hlustaði. Skerandi
barnsgrátur barst að eyrum þeirra.
Ljósinóðirin kom inn. „Jæja sagði
hún. „þjer eigið hraustan og heil-
brigðan son. Og konunni yðar liður
ágætlega.“
Ungi maðurinn hrópaði „Guði sje
lof“ aftur og a'ftur, frá sjer numinn
Kanpír:
af gleði. „Hvað sagði jeg þjer?“
sagði ilmvatnskaupmaðurinn drýg-
indalega.
„Jeg skíri hann eftir föður mín-
um, blessuð sje minning hans. Jeg
skíri hann Júdas.“
„Jeg óska þjer til hamingju, Sim-
on ískariot,“ sagði ilmvatnakaup-
maðurinn.
Gærur.
Húðir.
Kálfskinn.
Selskinn.
Hrosshár.
Æðardún.
Ullartuskur,
Selur:
Vefnaðarvörur.
Ritföng' og
Búsáhöld.
HOTEL GULLFOSS
GUNNAR STEINGRIMSSON
Sími 164 --- Akureyri
Leigjum þæg-ileg' herbergi með sanngjörnu verði.
Áhersla lögð á fljóta og góða
afgreiðslu.
Iieynid viðskiptin!
Siml 1747
Simnefni: Þórofldnr
Heildverslun Þórodds E. Jónssonar