Fálkinn - 17.12.1959, Blaðsíða 49

alltaf eitthvað nýtt á hverjum degi
og tíminn leið óðfluga. Hún sá Grá-
mann aldrei nema við máltíðarnar
— þá gekk hann sjálfur um beina.
En hún var alltaf hrædd, þegar hún
sá síðu, gráu kápuna nærri sér.
Henni fannst ómögulegt að nokkur
maður gæti verið innan í þessum
kufli. Og aldrei sá hún andlitið á
honum. En röddina heyrði hún —
hún var djúp og skýr og sagði henni
svo margt fallegt og gáfulegt, að
hún gleymdi hvað veran sjálf var
óhugnanleg. Samt þótti henni vænt
um, þegar hann sagði henni einn
morguninn, að nú mundi hún ekki
sjá hann á morgun.
— Það er gott, hugsaði hún með
sér. — Ekki skal ég sakna þín.
Og daginn eftir gerði hún sér
það til gamans að skoða alla höllina,
hátt og lágt. Hún komst upp í turn-
klefann líka og sá hlemminn í gólf-
inu, sem hún hafði alveg gleymt.
Nú mundi hún líka bannið, en því
sagði hún við sjálfa sig: — Úr því
að hann er ekki heima, þarf ég ekki
að taka mark á þessu banni. Það er
alltaf gaman að sjá það sem maður
má ekki sjá ...
Og svo lagðist hún á gólfið, lyfti
hlemminum ofurlítið og gægðist nið-
ur. í sömu svipan varð hún laf-
hrædd, því að þarna stóð Grámann!
Hann hafði tekið af sér hettuna og
nú horfði hann leiftrandi augum
á hana. Hún varð svo hrædd, að
hún lét hlemminn detta, sneri frá
og ætlaði að flýja út.
En þá kom Grámann á móti henni
úr hinum klefanum. — Hvað sástu
undir hlemmnum? öskraði hann
með þrumandi rödd. Hún var svo
hrædd, að hún gat engu svarað, en
lognaðist niður á gólfið eins og hún
væri steindauð.
ÞEGAR hún raknaði úr rotinu var
höllin horfin, en hún lá alein í skóg-
inum. Hún ráfaði um í marga daga
og varð hræddari og hræddari.
Þá heyrði hún einn morguninn
gjallandi lúðurhljóm. Þetta var ung-
ur konungur á veiðum með hirð-
mönnum sínum. Honum varð litið á
hve falleg hún var og fór með hana
heim í höllina sína og ætlaði að gift-
ast henni. En þegar þau voru gefin
saman og hún hafði sagt já fyrir alt-
arinu, varð hún mállaus.
Kóngurinn elskaði hana jafnheitt
fyrir því, og þau voru mjög sæl og
ekki spillti það, að hún eignaðist
son er árið var liðið.
Þá vitraðist Grámann henni aftur
og spurði hvað hún hefði séð undir
hlemmnum. Hún gat ekki enn svar-
að. Svo strauk Grámann um munn-
inn á henni, tók barnið og hvarf.
En barnið fannst hvergi.
Þetta sama gerðist aftur er hún
eignaðist annan og þriðja drenginn
sinn. Og nú fór það að kvisast, að
drottningin mundi vera galdranorn
og galdraði börnin sín burt.
Hún var mállaus ennþá og gat
ekki varið sig, og loks barst þessi
orðrómur kónginum til eyrna. Og
almenningsálitið var svo eindregið,
að hann varð að beygja sig fyrir
því, þó að hann elskaði konuna sína
heitt.
Henni var stefnt fyrir rétt. Og
þegar hún gat ekki svarað fyrir sig
var hún dæmd til að láta lífið á
báli, sem hver önnur galdranorn.
En þegar hún stóð á bálkestinum
og beið eftir að kveikt væri í hon-
um, kom Grámann enn einu sinni
... þarna eru engar rjómakökur til, svo að ég fœ sandköku.
og spurði: — Hvað sástu undir
hlemmnum?
Og nú loksins fékk hún málið
aftur og hrópaði: — Þig sá ég —
þig, viðbjóðslegi Grámann!
í sömu andránni datt kuflinn af
honum og varð að ösku, og ungi
kóngurinn, sem hún var gift, stóð
frammi fyrir henni. Og nú sagði
hann henni alla söguna. Hann hafði
einu sinni móðgað galdranorn og
hún lagt á hann að hann skyldi
ganga um sem ósýnileg vera í grá-
um kufli og reyna hreinskilni stúlk-
unnar, sem honum litist á. Hún
átti að hata og fyrirlíta hann og
hann átti að hræða hana, þangað til
hún játaði, að hún hefði brotið bann
hans.
Nú var þetta skeð. Og nú var
hann úr álögunum. Hann fór með
hana heim í höllina, og þar voru
drengirnir þeirra þrír. Og faðir
hennar og systurnar tvær líka. Og
svo var haldin veizla, sem spurðist
um sjö kóngsríki, og kannske er
henni ekki lokið enn.
Jálasýning —
Frh. af bls. 14.
Þegar ég kem heim ætla ég að
vera glaður, því að það er það
minnsta sem krafizt verður af mér,
þegar hún móðir mín hefur lagt á
sig að fara með mér á jólasýningar.
Svo hringir Ella frænka og segir,
að hún ætli líka að fara með mig á
jólasýningu, því að það sé svo gam-
an að leiða börn.
Og allir vilja vera góðir við börn-
in um jólin.