Fálkinn - 07.12.1960, Qupperneq 21

A BR MARHOLMI
MYND3KREYTINQ:
GUNNAREYÞDRSBDN
Þeir félagar héldu til íslands með
Akureyrarskipi vorið 1707, og riðu þeg-
ar í stað frá skipi að Möðruvöllum í
Hörgárdal. Lárus Scheving var á al-
þingi, er þeir komu þangað, en þeir
lásu eigi að síður stefnuna fyrir bæjar-
dyrum á Möðruvöllum. Einnig stefndu
þeir Jóni Háldanarsyni, sem enn var
fangi á Möðruvöllum, og Árna þeim
Björnssyni, er barið hafði Magnús í
járnunum.
Þetta þóttu tíðindi mikil í héraði, og
munu þeir hafa gerzt ærið skelkaðir,
er vitnað höfðu og svarið gegn Magnúsi
í Úlfármálum, því að þeir uggðu um
sinn hag, ef Hólbóndinn kynni að bera
sigur úr býtum. „Gengu nú meðal al-
múgans- miklar rokur um þetta, hvað
úr myndi verða þessu máli,“ segir Páll
Vídalín í ritum sínum.
Jón Torfason þurfti einnig að sinna
málum Magnúsar í Bræðratungu, sem
raunar hafði gengið fyrir ætternisstap-
ann í Kaupmannahöfn veturinn áður.
Skildu þeir félagar, Jón og Magnús,
um hríð. Síðar um sumarið hittust þeir
aftur á Ökrum í Skagafirði og riðu
þaðan vestur að Þingeyrum á fund Gott-
rups lögmanns. Fékk Jón Torfason þar
tjald og nesti, og riðu þeir síðan að
Breiðabólsstað í Vesturhópi til séra
Ólafs Þorvarðssonar, er kvæntur var
móðursystur Jóns. Þaðan héldu þeir
með tvo fylgdarmenn, að Víðidalstungu
til þess að stefna Páli Vídalín. Voru
þeir þá mjög við skál, og þegar lesa
átti stefnuna, kom í ljós, að þeir höfðu
týnt töskunni, er hún var í. Úr þessu
greiddist þó von bráðar. Fylgdarmenn-
imir voru sendir að leita töskunnar
og biðu þeir Magnús og Jón við Víði-
dalsá, unz hún var fundin. Páll Vídalín
var eigi heima til Þess að fagna komu-
mönnum, en húsfreyja veitti afriti af
stefnunni viðtöku. Heimtaði Jón af
henni menn og hesta í Skálholt, en fékk
ekki áheyrn, og fóru þeir við það brott
þaðan. Skildu þeir félagar svo, að lok-
inni þessari stefnuför. Reið Jón suður
Arnarvatnsheiði, en Magnús norður
sveitir og sigldi á ný með Hofsósskipi.
Lárus Scheving bjóst til utanfarar,
er hann spurði komu þeirra Magnúsar
og erindislok í Kaupmannahöfn, og
hugðist hafa Jón Hálfdanarson með sér,
enda var hann það vitnið, er gleggst
gat borið um aðfarir Magnúsar við Guð-
rúnu. En sú utanför fórst fyrir að sinni.
Bólusótt var komin í landið og fór eins
og logi yfir akur, og fólkið hrundi nið-
ur. Kona sýslumanns og börn veiktust,
og hann settist aftur. Hlaut málið því
að frestast að sinni.
XIV.
Magnús Benediktsson kom aftur út
fyrir norðan land hið næsta vor. Reið
hann þá til alþingis, svo að höfðingjar
lands fengju að sjá hann, en sneri að
því búnu til bús síns í Hólum og sat
þar veturinn eftir, gömlum sveitung-
um sínum til lítils fagnaðar. Lárus Sche-
ving sigldi aftur á móti um sumarið
Frh. á bls. 44.
Síðasti hluti frásagnar
JÓNS HELGASONAR
af Ulfármálum
FÁLKINN 21