Fálkinn - 05.04.1961, Blaðsíða 10

PARÍSARTÍZKAN I
ÞAÐ er komið fram í apríl, daginn tek-
ur óðum að lengja og fyrr en varir er
komið vor í lofti. Við finnum til fegin-
leika yfir því, að skammdegið og vet-
urinn skuli vera á förum, þótt veðráttan
hafi raunar verið mildari en nokkru
sinni fyrr. Við verðum léttari í spori og
léttari í skapi, og kvenfólkið opnar '
klæðaskápinn til þess að finna sér
klæðnað, sem hæfir nýju vori og hækk-
andi sól. Og ef pyngjan er ekki alltof
létt, þá er vissulega skemmtilegt að
geta fengið sér nýjan kjól í tilefni af
vorinu og að sjálfsögðu verður hann
samkvæmt nýjustu tízku.
Vorið kemur fyrr á meginlandinu, eins
og allir vita, að tízkukóngarnir eru fyr-
ir löngu búnir að ákveða Vortízkuna
1961. En hvernig skyldi hún nú vera?
Upp á hverju skyldu þeir nú geta fund-
ið?
Við skulum bregða okkur stundar-
korn til höfuðstöðva tízkunnar, Parísar,
með það eitt í huga, að kynna okkur
hina spánnýju tízku.
Það kemur hvergi betur í ljós en ein-
mitt í heimi tízkunnar, að ekkert er
nýtt undir sólinni. Kjólarnir, sem ömm-
ur okkar eða jafvel langömmur gengu
í, þegar þær voru á sokkabandsárum
sínum, koma aftur — kannski í örlítið
breyttri mynd.
Strax og litið er á myndina hér til
vinstri sjá þeir, sem eitthvað eru komn-
ir til ára sinna og hafa lifað tímana
tvenna, að stúlkan þar í vorkjól módel
1961, gæti allt eins verið frá árinu
1920.
Þýzki tízkusérfræðingurinn Sibylle, «
sem skrifar að staðaldri í þýzka viku-
blaðið Stern, lýsir nýju tízkunni og
hugtakinu fegurð, eins og tízkukóng-
arnir vilja hafa það þetta árið, á þessa *
leið:
„Hin nýja fegurð er svo föl og veiklu-
leg, og það er eins og kvenfólkið hafi
tekið inn kokain og hafi ekki andað
að sér fersku lofti í þrjár vikur. Nú
á það ekki lengur að vera fallegt að
hafa hvelfdan og brjóstamikinn barm,
eins og karlmenn hafa séð fegurstan
hjá Marilyn Monroe og öðrum fegurð-
ardísum. Nei, nú eiga þær að vera mar-
flatar að framan. Andlitið á að púðra
mjög veikt og varirnar eiga að vera
málaðar með fölrauðum lit, rétt eins
og þær séu blóðlausar. Augabrúnirnar
eru hið eina, sem má vera sterkt mál-
að.“
Það verður gaman að vita, hvort
kvenfólk fer nú almennt eftir þessum
nýju boðorðum um tízku og kvenlega
fegurð. Enn hefur það víst ekki komið