Fálkinn - 05.04.1961, Blaðsíða 13

Ég litaðist um til þess að finna
dyrnar á GaEdtabúðinni, en þarna voru
engar dyr, engin búð, ekkert...
SMÁSAGA EFTIR H. G. WELLS
„í stað þess að fara til heildsala," sagði
ég, „það er auðvitað ódýrara.“
„Að sumu leyti,“ sagði kaupmaður-
inn. „Við gjöldum þó að lokum, — þó
ekki eins dýrt og fólk heldur . . . Veiga-
meiri brögð, okkar daglegu vörubirgðir,
og allt annað sem við þurfum á að halda,
fáum við úr þessum hatti. Og ef ég
má gerast svo djarfur, þá vitið þér,
herra minn, að það er engin heildverzl-
un, ekki með ósvikna galdra herra minn.
Ég veit ekki hvort þér tókuð eftir skilt-
inu okkar: Galdrabúðin. Ósviknir galdr-
ar. Hann dró nafnspjald út úr kinninni
á sér og rétti mér. „Ósviknir,“ sagði
hann og hélt fingri við orðið, svo bætti
hann við: „Það eru afdráttarlaust engin
svik herra minn.“
Ég hugsaði með mér, að hann virtist
ætla að leika hlutverk sitt til fulls.
Hann sneri sér að Gip með ástúðlegu
brosi. „Þú veizt að þú ert eins og dreng-
ur á að vera.“
Ég var hissa að hann skyldi vita
þetta, því að agans vegna höldum við
því ekki á lofti, jafnvel ekki innan fjöl-
skyldunnar. En Gip tók því án þess að
mæla orð, og hafði ekki augun af hon-
um.
„Það eru aðeins drengir eins og dreng-
ir eiga að vera, sem komast hér inn.“
Og eins og til að sanna orð hans var
rjálað við dyrnar, og inn barst ómur
af vælulegri rödd. „Noj, ég vill fara inn
pabbi, ég vill fara inn, nei nei,“ svo
áköf rödd kúgaðs foreldris, huggunar-
rík og blíðkandi. „Það er lokað Edward.“-
„En það er ekki lokað,“ sagði ég.
„Jú, herra minn, alltaf fyrir svona
börnum,“ sagði kaupmaðurinn, og á
meðan sáum við hinum drengnum
bregða fyrir. Hann var lítill, fölleitur
og veiklulegur af of miklu sælgætisáti
og ljúfmeti, og andlitsdrættirnir af-
myndaðir af frekju og eigingirni. Hann
barði óhemjulega á rúðuna, „Það er til-
gangslaust, herra minn,“ sagði kaup-
maðurinn, þegar ég af eðlilegri hjálp-
fýsi nálgaðist dyrnar, og um leið var
dekurbarnið dregið organdi í burtu.
„Hvernig farið þér að þessu?“ spurði
ég og andaði léttara.
„Töfrar,“ sagði kaupmaðurinn og
bandaði hendinni kæruleysislega, og
sjá, það hrukku marglitar eldtungur úr
fingrum hans, og hurfu inn í skugga
búðarinnar.
„Þú varst að tala um áður en þú
komst inn í búðina,“ sagði hann og sneri
sér að Gip, „að þig langaði til að eiga
einn af kössunum okkar, sem heita
Kaupið einn og vekið undrun vina yð-
ar.“
„Já,“ sagði Gip með erfiðismunum.
Framh. á bls. 30.
UNDRAVERZLUNIN
FÁLKINN
13