Fálkinn - 13.12.1961, Page 50

gömlum fötum. Andartak stóð hún
upplýst í dyrunum, og Alice sá, að hún
var mjög föl og augu hennar glönsuðu
eins og hún hefði sótthita.... Hver
var þessi ókunna kona og hvaðan hafði
hún komið? Nú lokaði hún dyrunum
á eftir sér og nálgaðist óðum, en fyrst
þegar Alice heyrði hana biðja lágt
fyrir þeim, sem hún elskaði, rann upp
ljós fyrir henni og hún vissi hver þetta
var. Hún fann ekki til hinnar minnstu
hræðslu við þessa veslings konu, held-
ur þvert á móti fann hún til með henni
og vildi reyna að hugga hana. Hún fann
til gleði yfir því að vita. hvar Rudolf
var og ekkert var sjálfsagðara en segja
henni það. svo að hún gæti fundið hann,
áður en það væri um seinan.
Hún gekk áköf nokkur skref niður
og kallaði lágt:
— Teresa!
Þá sneri konan sér við í hendings
kasti, andlitið afmyndaðist af hræðslu.
Það heyrðist hár hvellur og vindurinn
gnauðaði hærra en áður. Það slokknaði
á kerti Alicar og kolsvart myrkrið
umlukti hana á allar hliðar. Dyrnar
inn í stofuna voru lokaðar og raddirn-
ar þagnaðar.
Fyrst nú var það,semAlice skildi hvað
hafði gerzt. Sýnin hafði verið svo
fullkomlega eðlileg og lifandi, að
Alice fann ekki til neins ótta. Hún sá
eins og í þoku garðyrkjumanninn og
hina ungu stofustúlku koma út úr eld-
húsinu með olíulampa. Garðyrkjumað-
urinn gat naumlega O'pnað dyrnar.
Á gólfinu lá stór snjódyngja, þar sem
Teresa hafði staðið.
Alice stóð hreyfingarlaus og hallaði
sér upp að dyrastafnum. Hún hélt
stöðugt á slokknuðum kertastjakanum.
Hvað vildi Teresa? Hvers vegna hafði
hún komið til hennar? Hún hlaut að
hafa einhvern boðskap að flytja henni
og skyndilega skildi hún hvað um var
að vera. Hún sneri sér að garðyrkju-
manninum:
-— Olsen! Eigið þér nokkra stormlukt?
Þér verðið að fara út alveg á stund-
inni. Takið hunda með yður. Maðurinn
minn er í hættu staddur og við verðum
að finna hann, áður en það er um
seinan.
Garðyrkjumaðurinn starði undrandi
á hana:
— Út? Núna? Já, en herra Thorsen
ætlaði ekki að koma fyrr en í kvöld?
— Ég hef fengið skilaboð um, að
hann sé á leiðinni. Og flýtið þér yður
nú að komast af stað. Það er dagsatt,
sem ég segi. Hann er þarna úti í bráðri
hættu staddur, — ég veit það.
Garðyrkjumaðurinn leit á Gerðu
þjónustustúlku, sem kom að í þessum
svifum.
— Ef þið haldið að ég sé gengin af
vitinu, þá er það misskilningur. Ef þið
viljið ekki fara, þá fer ég sjálf.
Alice sneri sér við og hljóp upp stig-
ann. í skyndi tók hún fram hlý föt og
tók að klæða sig í þau. Andartaki síðar
kom Gerða upp til hennar.
—- Olsen er farinn, frú. Hann ætlaði
að fara til smiðsins og fá hann með sér.
Þér megið ekki vera reið, en skiljið
þér síminn hefur verið b'ilaður síðustu
tvo klukkutímana, svo að hann var svo
undrandi yfir því_ að frúin skyldi hafa
fengið skilaboð.
Hún leit spyrjandi og forvitnislega
á hina ungu húsmóður sína.
— Það skil ég mæta vel. Nú munið
þið finna hann, áður en það verður um
seinan, svaraði Alice hin rólegasta.
Þau fundu bílinn stórskemmdan
flæktan í greinum gamals trés, sem
vindurinn hafði fellt þvert yfir veginn
við afleggjarann.
Allan hafði kastast út í snjóinn.
Hann hafði hlotið heilahristing og
kom ekki aftur til meðvitundar fyrr
en morguninn eftir, þegar sólin skein
inn um gluggann til hans.... Nokkru
seinna settist Alice við rúmstokkinn
hjá honum og sagði honum söguna um
heimsókn Teresu . . .
I dagsins önn
Frh. af bls. 38
eftir jól, eins og maður sé ánægður að
fá þau inn til sín fyrir jólin. En það
verður að hafa ljós á trénu, og eitthvert
skraut. Erfiðast er að finna litlu, snyrti-
legu kassana, sem maður pakkaði öllu
draslinu í eftir jólin í fyrra. Þegar
þeir eru komnir í leitirnar, kemur í
Ijós, að þetta var nú allt miklu fátæk-
legra en minnið hafði gert ráð fyrir.
Þá rifjast það upp, að toppurinn hafði
víst brotnað í fyrra og ein eða tvær
kúlurnar. En þetta kemur ekki í ljós
fyrr en á sjálfan aðfangadaginn, svo
það verður að hafa snör handtök við
að útvega nýtt í staðinnn.
Þegar allt er komið sem til þarf, er
hægt að skreyta tréð. Þá er viss list að
koma ljósunum fyrir með liprum fingr-
um, því ef ódýra tréð hefir verið keypt,
verður að fara varlega með það, svo
ekki byrji að hrynja niður á ný hreins-
að og ryksogið teppið. Nú, þetta tekst
nú máske vel, og hægt er að setja í
samband, en vitaskuld kviknar ekki á
seríunni. Ein pera er ónýt, og jólaserí-
ur eru svo tæknilega frumstæðar, að
ómögulegt er að sjá, hvaða pera er ó-
nýt. Klukkan er farin að ganga fimm,
og þeir eru þá lukkunnar pamfílar, sem
eiga aukaperur. Ég verð vanalega að
hringja í alla kunningjana og þeytast
síðan út til að ná í peru.
Á endanum tekst þetta þó allt og svo
koma blessuð jólin.
GLEÐILEG JÓL!
Dagur Anns.
48
FALKINN