Fálkinn - 24.10.1962, Blaðsíða 21

meisturum frá mörgum skólum. Ju-
jutsu hafði þróazt í styrjöldum léns-
tímabilsins, og helztu einkenni þeirrar
glímu voru ofbeldi og hættulegar bar-
dagaaðferðir. En glíman hafði einnig
ýmsar góðar hliðar, og Kano langaði til
að varðveita þær. Þess vegna valdi hann
beztu aðferðir hvers skóla og bætti við
ýmsu nýju, sem hann fann upp sjálfur.
Þannig skapaði hann glímukerfi, sem
hægt var að iðka án nokkurrar hættu
og nefndi það judo, sem þýðir á jap-
önsku hinn mildi vegur eða undirstaða.
— Og nú er judo orðin eins konar
tízkuíþrótt víða um heim?
— Já, judo hefur rutt sér mjög til
rúms nú á seinni árum. Það var eigin-
lega ekki fyrr en 1950, sem hún fór
að breiðast út utan Japan. Fyrst voru
aðeins fámennir klúbbar, sem lögðu
stund á judo, en nú eru víða stórir
judo-skólar, eins og til dæmis í Eng-
landi, en þar stendur judo einna hæst
að Japan fráskildu. í Evrópu er judo
útbreiddast í Frakklandi og Frakkar
eiga marga góða judo-menn. Þriðja Ev-
rópulandið, sem hefur öflugu judo-liði
á að skipa, er Holland, og þeir eiga til
dæmis núverandi heimsmeistara,
Geesink. Heimsmeistaramót í judo hef-
ur farið þrívegis fram og unnu Japanir
í bæði fyrri skiptin.
— Er engin hætta á að menn meiðist
við judokeppni eða við æfingar?
— Nei, og því til sönnunar má nefna,
að í Englandi hafa læknar nýlega mælt
með judo sem skólaíþrótt. Ég sá einnig
nýlega skýrslur yfir meiðsli við íþrótt-
ir, og þar var judo neðst á blaði. Eina
hættan er, ef nýliðar breyta út af því,
sem kennarinn segir þeim, en slíkt
kemur sjaldan fyrir og hefur aldrei
komið fyrir hjá okkur.
— Hvenær barst judo hingað til
lands?
— Það var 1957 og má í rauninni
segja, að bannið við hnefaleikum hafði
verið orsök þess, að farið var að æfa
judo hér á landi. Hnefaleikar voru
einkum stundaðir í K. R. og Ármanni
og voru sérstakar hnefaleikadeildir inn-
an félaganna. Nú, þegar iðkun þeirra
hafði verið bönnuð með lögum, var
ekki nema um tvennt að ræða: að leggja
þessar deildir niður eða breyta þeim.
Hér var um þetta leyti staddur þýzkur
ljósmyndari, Friedheim Geyer, og hann
hafði lært dálítið í ju-jutsu og einnig
kennt lítilsháttar. Við réðum hann til
þess að kenna ju-jutsu í stað hnefaleika.
Árið eftir fór ég til Danmerkur og hafði
hugsað mér að læra meira í ju-jutsu,
en þá var judo hvarvetna að ryðja því
úr vegi, svo að ég lærði það í staðinn.
— Hefurðu tekið nokkur próf í judo?
— Jú, ég hef svokallað 1. Kyu. —
próf frá Budokwai-skólanum í London,
en það er síðasta prófið í sex nemenda-
prófum. Þau eru sem sagt talin aftur á
bak. Þar á eftir koma tíu meistarastig
eða dan-stig, eins og þau heita. Til þess
að öðlast réttindi til að útskrifa nem-
endur í judo þurfa menn að hafa tekið
fyrsta dan-stigið, og ég hef hugsað mér
Framhald á bls. 38.
fer á
æfingu hjá J0D0-
deild Ármenninga
FALKINN
21