Fálkinn - 24.10.1962, Blaðsíða 37
PANDA DG SAFNARINN MIKLI
,,Settu borðið beint“, æpti Ho Hum. „Flýttu þér“.
„Já, flýta sér“, sagði Goggi, „það er gott ráð“. Og
hann flýtti sér sem mest hann mátti út úr veitinga-
húsinu og hampaði vasanum góða. En fyrsti maðurinn
sem hann mætti, var Eggert safnari. „Hvernig náðirðu
aftur í vasann minn?“ hrópaði Eggert um leið og
hann sá hinn dýrmæta hlut í höndum Gogga. „Stalstu
honum aftur frá mér?“ „Ekki frá þér kæri vinur og
klúbbfélagi“, sagði Goggi og roðnaði ofurlítið, „frá . . .
hum. ég meina .. . hann líkist þínum vasa, en þetta
er ekki hann, þetta er tvífari hans.“ „Ég þekki þetta
bragð“, sagði Eggert reiður, ,,þú seldir mér minn eigin
vasa áðan, en nú skaltu ekki hafa mig að fífli. Svona
láttu mig hafa vasann“.
„Ég stal í raun og veru ekki þínum vasa“, sagði
Goggi afsakandi. „Það er komið nóg af afsökunum“,
mælti Eggert safnari, „og jafnvel þótt þetta sé ekki
minn vasi, er hann samt mín eign, því að ég borgaði
fyrir hann“. „Það var nú allt í gamni, gamli refur“,
sagði Goggi hálf aumur, „þessi er sá rétti . . .“ „Söfn-
un ber að taka alvarlega“, greip Eggert fram í. „Þú
ert þess ekki verður að bera merki klúbbsins. Komdu,
Panda, við skulum setja þennan vasa á sinn stað, svo
að þessi þorpari nái honum ekki aftur“. Goggi horfði
hnugginn á eftir þeim félögum. „En þetta er hinn vas-
inn“, æpti hann á eftir þeirn,, „Ég sver það“ . . . „Hvað
getur þú svarið, Goggi?“ spurði Panda.
„f raun og veru furða ég mig á því, hvernig Gogga
hefur tekizt að stela vasanum aftur“, sagði Panda um
leið og þeir komu að húsi safnarans. „Það veit ég
ekki“, svaraði félagi hans, „en í þetta skipti reyndi
hann ekki að segja mér, að þetta væri tvífari Mungó-
vasans sem ég á.“ Þagar þeir komu að hillunni, þar
sem Mungó-vasinn átti að vera, urðu þeir mjög undr-
andi. „Vasinn þinn er þarna enn þá“, hrópaði Panda,
„loksins hefur þér þá tekizt að ná í tvífarann.“ „Ham-
ingjan góða“ tísti safnarinn litli, „þá á ég par núna.
Minn kæri, þetta þýðir það, að ég hef haft Gogga
góðgjarna fyrir rangri sök.“
FÁLKINN 37