Fálkinn - 17.04.1963, Blaðsíða 5

úrklippusafnið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yða-
birtist í, sent ókeypis heim.
Hjúskai) iuifu }')fiu Híuar Uujriúitlúin'
úi'íð 1017 og vissule&a fil1 u þini t'riudi
súritau. }>ví aú fxirn jx-irra oru II. <>11 á
im við gúða lurilsu og fsodn liðan. Kiniu’
Ttmmsson lurfur voriA gu'fumiuNur ug
liiinn liofui' gort luúlan lióp svcínu hant-
ing.iu.s,mia moft því aú pvfa hurt Ú vla't-
vir ntitar, lireppti sonur utiim uina þeina,
sem þcgnr or t>úíi» aA fó'iVt Itomim s.io
sytti, livft.') sin nifiru \<'i.')ur, imt j.mó
vt 1 éfí tíkki gt'rast notmt spámaAur.
Eining, marz ’63.
Sendandi: E. L.
um. Konu hifli ég í dag, sem
hafSi háttað hjá hónda sínum og
vaknaöi viö það að hann hentist
til i rúminu og datt fyrst í hug
að hann hefði fengið stórmikið
krampakast. Engar skemmdir
urðu á mannvirkjum. — Kristján.
30-06, með sjónauka,
BROWNING
ral 12, 5 skota.
Báðar bctri en nýjar,
VTpplýsingar í síma 36692
eftir kl. 6 á kvóldin.
Morgunblaðið 2. apríl ’63.
Sendandi: H. S.
Stórt herbergi með innbyggðum
skáópum og einbvcrisim htssgögn-
um til leigu i garujahlíð 30. efri h.
Herbergi í kjallara til leigu, ineð
irmbyggðum sk;lp, fyrir karlmann.
Reglusemi áskilin. Tilboð merkt
„Norðurmýri" sendist Vísi fyrir 1.
aprih _______
Morgunblaðið 29. marz ’63. Vísir 27. marz ’63.
Send.: Þórunn Magnúsdóttir. Send.: Björgvin Friðriksson.
>►
OsiýSa saltsð nær 300 þús.
kr. virði
Morgunblaðið 19 marz ’63. Send.: Friðrik E. Yngvason.
j pá sem sátu < aflurSætlnu sak-
! aði híns vegar ekki.
; Þau Sigþrúður og Elísabet voru
■ basði flutt í Slysavarðstofuna til
: aðgeröar. en læknir taldi meiðsli
beirra ekki alvarlegs eðlis, þótt
: þau hafi skorizt og skrámast
meira eða minna.
Vísir 25. marz ’63.
Sendandi: J. J.
Tungumálin
Danskur kaupsýslumaður
komhingað í viðskiptaerindum
og dvaldist hjá kunningja sín-
um. Einn daginn sagði hann
við gestgjafa sinn, þegar þeir
voru að ræða um viðskiptavin
hans hér:
— Þau eru skrítin þessi ís-
4 morgun, mánudaginn 18.
mart:, er Danfel Agústínusson
fyrrverandi bæjarstjóri í:
Akrafjalls og Snæfellsjökuls
Þjóðviljinn 17. marz ’63.
Sendandi; Bend. Svavarsson.
Sjonmnriudaguiinn er œvaiundi
hjá oss.
Koupfélog AustfjarSo
XKVOISMIMDI.
Sjómannadagsblaðið 1955.
Send.: Ómar S. Jónsson.
lenzku mannanöfn. í gær hét
maðurinn Egill en í dag hét
hann Agli.
Frægðin
Predikarinn og púkinn
Keppið fast a ð
settu marki og
skirrizt ekki við að
klífa þrítugan ham-
arinn.
Menn vakna ekki einn góð-
an veðurdag við það, að þeir
eru orðnir frægir. Venjulega
dreymir þá um, að þeir séu
orðnir frægir og síðan vakna
þeir.
Samtíðin
fUngur maður var staddur
á dansleik, sem haldinn var
mállausum og heyrnarlausum
til skemmtunar. Hann spurði
forstöðukonuna, hvort hann
mætti dansa við eina af hin-
um mállausu stúlkum frá
hælinu og hún sagði það guð-
velkomið.
Ungi maðurinn brá sér því
út á gólfið og valdi eina af
stúlkunum og gerði henni
skiljanlegt með fingrunum,
að hann vildi dansa. Þegar
þau höfðu dansað þrjá eða
fjóra dansa, vindur ungur
maður sér að stúlkunni og
segir:
— Vissirðu ekki Gerður, að
þetta var minn dans?
— Jú, svarar stúlkan, en
hann verður að bíða, þangað
til ég hef losnað við þennan
hræðilega mállausa og heyrn-
arlausa mann.
Veiðimennskan
Tveir góðborgarar fóru upp
í Borgarfjörð á skyttirí. Þeir
höfðu með sér fína og fallega
sporhunda, sem áttu að ná í
veiðina. Segir nú ekki af ferð-
um þeirra um langa hríð. Þeir
höfuð aldrei farið á skyttirí
áður og höfðu þess vegna
keypt fjóra veiðihunda frá
Skotlandi. Dag nokkurn fær
hundakaupmaður í Aberdeen
svohljóðandi skeyti:
— Erum búnir að vera á
veiðum í fjóra daga. Vinsam-
lega sendið okkur aðra fjóra
sem fyrst með næstu flugferð.
Uppruninn
Snáðinn var áfjáður í að
vita af hverjum hann væri
kominn.
— Mamma, spurði hann,
er ég kominn af öpum?
— Ég veit það ekki, dengsi
minn, svaraði móðir hans, ég
þekkti aldrei neinn af föður-
fólkinu þínu.
Forfeðurnir
Enskur lávarður spjallaði
við bandarískan borgara og
sagði m. a.:
— Afi minn var mikill
maður. Dag nokkurn sló Vikt-
oría drottning hann til lávarð-
ar með sverði sínu.
DOIMIMI
Vitur er sá maður,
sem hefur vit á að
þegja á réttu augna-
bliki.
— Ekki er það nú mikið,
anzaði bandaríski borgarinn,
Rauði vængur, Indíáninn
frægi, sló föður minn í höf-
uðið með exi og gerði hann að
engli.
Æskan
— Hugsið yður, börnin góð,
sagði Afríkutrúboðinn tilvon-
andi, í Afríku eru sex milljón
lítil börn, sem hafa ekki hug-
mynd um, að til sé sunnudaga-
skóli. Jæja, börnin góð, hvað
eigum við svo að gera við
sparipeningana okkar?
— Við skulum fara þangað,
þar er gott að vera, sögðu
börnin í kór.
IUatseðillinn
Á matseðli í veitingahúsi
nokkru stóðu þessi orð: „Þér
ættuð ekki að skilja við kon-
una yðar, þótt hún kunni ekki
að búa til mat, þér ættuð þá
að borða hér.“
Dýrafræðin
Kennarinn — Um hvaða
skepnu þykir manninum
vænzt.
Jón, duglegur nemandi: —
Konuna.
sá bezti
Frú Hólmfríður var í öngum sínum vegna
drykkjuskapar eiginmanns síns og fór til pró-
fastsins og bað hann að hrœða hinn einfalda
eiginmann sinn, þannig, að hann hœtti að drekka. Prófast-
urinn fer nú og talar við eiginmann hennar undir fjögur
augu og segir honum m. a., að ef hann láti ekki af drykkj-
unni, þá breytist hann í rottu. Maðurinn varð auðvitað skelf-
ingu lostinn, og þegar hann kemur heim til sín, segir hann
við frú Hólmfríði: — Heyrðu, góða mín, ef þú tekur eftir
því, að ég sé að verða eitthvað músarlegur, þá hentu í guð-
anna bœnum kettinum út.
FALKINN