Fálkinn - 17.04.1963, Blaðsíða 37

Hann hélt áfram.
Hann fletti blaðsíðunni og Þar lá
pappírsblað (hann hefði uppgötvað það
strax, áður en hún fór að lesa, ef hún
hefði sett það í umslag) með hinni
svörtu snotru rithönd.
Kæri Philip, aðeins að segja góða
nótt við þig milli blaðanna í eftirlætis-
bókinni þinni — og minni.
Við erum svo heppin að hafa skilið
á þann hátt, sem við höfum. Með sam-
eiginlegar endurminningar verðum við
að eilífu letruð í sömu bók. Kveðja,
Jóesfína.
Hann henti bókinni og blaðinu á gólf-
ið. Hann sagði: „Tíkin. Andskotans
tíkin.“
„Ég vil ekki hafa, að þú talir svona
um hana,“ sagði Júlía með undraverð-
um krafti. Hún tók upp blaðið og las
það.
„Hvað er að þessu?“ krafðist hjn.
Hatarðu minningar? Hvað verður um
minningarnar okkar?“
„En sérðu ekki leikina, sem hún er
að leika? Skilurðu ekki? Ertu bjáni,
Júlía?“
Þessa nótt lágu þau í rúminu sín
hvoru megin og snertust ekki einu
sinni með fótunum. Það var fyrsta nótt-
in, síðan þau höfðu komið heim, sem
þau höfðu ekki elskast. Hvorugt svaf
mikið. Um morguninn fann Cartier bréf
á augljósasta staðnum, sem hann hafði
einhvern veginn skilið út undan: Milli
blaðanna á óskrifuðum skrifpappírnum,
sem hann skrifaði alltaf sögur sínar á.
Það byrjaði svona:
„Elskan. Ég er viss um það að þú
hefur ekki á móti, að ég noti gamla
hugtakið......“
Eitt orð ...
Framhald af bls. 29.
ástæðu, að þið fóruð af stað með þessa
verzlun?
— Fyrst og fremst til að veita betri
þjónustu. Og við höfum alltaf kapp-
kostað að hafa sem fjölbreyttast úr-
val á boðstólum. Við erum með um
hundrað tegundir hér í verzluninni.
— Og fólkið hefur kunnað að meta
þetta?
— Já, vissulega. Þetta hefur verið
mjög vinsælt. Við erum hér t. d. með
hollenzka skó, Ros, sem hafa orðið
vinsælir. Þeir eru sérstaklega gerð-
ir fyrir börn sem eru að byrja að
ganga. Þeir eru með innleggi og
skórinn er byggður þannig upp, að
fóturinn sé óþvingaður, ekki strengt
yfir tærnar eins og oft vill verða.
Þessir skór eru með viðurkenningar-
merki fyrir innleggsskó og við höf-
um orðið mikið varir við, að læknar
hér hafa ráðlagt þessa skó.
— Eruð þið mest með erlenda
skó?
— Já, við erum eingöngu með inn-
flutta skó.
— Hvenær fara tízkufyrirbrigði að
segja til sín?
— Það er eiginlega um sex, sjö
ára aldur. Þá vilja stelpurnar að
hælarnir séu mjóir og drengirnir
biðja um támjóa skó.
— Er gaman að afgreiða börnin?
— Já, börnin eru skemmtilegir
viðskiptavinir. Menn segja að tíðar-
andinn sé mjög breyttur, en ég hef
varla rekizt á það barn, sem ekki
er ánægt yfir að fá nýja skó. Við
höfum okkar mottó hér: Góðir skór
gleðja góð börn. Börnin eru hispurs-
laus og segja hiklaust hvað þeim lík-
ar og hvað ekki. Svo er eitt sem þau
hafa kunnað að meta. Við höfum hér
myndablöð fyrir þau að skoða svo
sem Andrés Önd og fleiri góða menn.
— Og þið sendið út um allt land?
— Já, bæði í heildsölu og smásölu.
— Og sumarskórnir eru komnir?
— Já, við erum tilbúnir að taka á
móti sumrinu.
Og þegar við gengum út úr búð-
inni fylgdi okkur hlátur ungra
manna sem voru að lesa Andrés Önd.
Landinn þekkist ...
Framhald af bls. 21.
all maður að þurrka af borðinu, og
raulaði lagstúf. Ég vendi mínu kvæði í
kross í viðtalinu og spurði:
— Þú varst eitt sinn mikið í hand-
bolta Gunnar? Ertu hættur því?
— Já, ég er bæði hættur í handbolt-
anum og körfuboltanum. Annar þum-
alfingurinn var alltaf að fara úr liði
svo ég varð að hætta. í fyrravetur ætl-
aði ég að keppa í körfunni með fyrsta
flokki, en þegar ég hljóp inná völlinn
fyrir leikinn og hoppaði upp til að kasta
boltanum í körfuna þá tognaði ég illa
í öðrum fætinum. Nú er ég alveg stein-
hættur í boltaleik.
Jarðgong ...
Framhald af bls. 17.
og snúa henni við, ef þurfa þykir. Einn-
ig verður komið fyrir síma í beinu
sambandi við bæði brautaropin.
Nú þegar eru þarna risadælur, sem
dæla 60 m3 af fersku lofti á hverri sek-
úndu, svo að námamennirnir hafi ávallt
nægilegt af hreinu andrúmslofti. Þessi
loftræstiútbúnaður sér einnig um kæl-
ingu loftsins, en þess er þörf, því loft-
hitinn fer vaxandi um 10° C. fyrir
hvern km. sem göngin lengjast. Ef eng-
inn kæliútbúnaður væri í sambandi við
loftræstikerfið mundi hitinn verða
40—50 stig þegar komið er hálfa leið
gegnum fjallið.
Nú er friðurinn búinn, því holurnar
hafa verið hlaðnar og tengdar með
sprengiþræði, vinnupallurinn fjarlægð-
ur í skyndi. Hver flýtir sér sem mest
má yfir vatnselginn sem lengst frá
sprengistaðnum. Ríkir nú djúp þögn.
En svo heyrist hrópað: Skot!
Fjallið öskrar og titrar, loftþrýsting-
urinn hrindir okkur aftur á bak og
rykið ætlaði að kæfa okkur.
Það er gömul trú námumanna, að
hver grafinn kílómetri kosti að minnsta
kosti eitt mannslíf. Enn hefur þó ekk-
ert slys hent ítalina, þrátt fyrir margs
konar erfiðleika, er þeir hafa átt við
að stríða.
Fyrir tveim árum, þegar komið var
370 metra inn í fjallið, kom óvæntur
leki úr sprungu í berginu. Að lokinni
athugun á sprungunni var kletturinn
sprengdur og á augabragði streymdi
350 sek. lítrar af vatni inn i göngin, því
neðanjarðar vatnsæð hafði opnast við
sprenginguna.
Þetta tafði verkið mjög mikið. En
ítalirnir áttu eftir að kynnast meiri
erfiðleikum við verkið.
Blöðin sögðu frá því, að 27. des. 1961
hefði öll vinna í göngunum stöðvast og
verða að líkindum lömuð í langan tíma,
vegna nýrrar sprungu í berginu. Það
fossaði hvorki meira né minna en 1000
lítrar á sek. úr sprungunni. Vafalaust
höfðu göngin þverskorið þarna neðan-
jarðar-vatnsfall.
í dauðans ofboði voru risadælur og
margs konar hjálpartæki flutt á staðinn
í von um að gera framhald verksins
mögulegt. En þrátt fyrir alla viðleitni
urðu verkamennirnir að standa í mittis-
djúpu ísköldu vatni. Þannig unnu þeir
áfram, en að sjálfsögðu miðaði verkinu
þá ekki um meira en 4 metra á dag.
Þrátt fyrir allt gerir stjórnandi fyrir-
tækisins sér vonir um að borunarstörf-
um verði lokið á þessu ári (1962).
Að loknum sprengingum þarf enn
eitt ár að minnsta kosti til þess að fuil-
gera þau til almennrar notkunar. Það
er því varla von á, að þau verði opnuð
til umferðar fyrr en vorið 1964.
Eins og allir námumenn, eru þessir
mjög hjátrúarfullir. Samkvæmt alda-
gömlum erfðavenjum er konum aldrei
hleypt inn í námurnar því yndisleiki
þeirra gæti valdið truflunum og óham-
ingju.
Skandinavísk blaðakona fékk að
kenna á þessu nýlega, er hún árangurs-
laust þrábað um leyfi, til þess að fara
inn í göngin. Verkstjórinn afgreiddi
hana með þessu kurteislega en ákveðna
svari: Strax þegar göngin eru fullgerð
megið þér fara um þau hindrunarlaust.
En ef þér færuð inn í þau núna, myndu
starfsmennirnir samstundis leggja niður
vinnu. En það er of áhættusamt fyrir
okkur. Hinar fornu erfðavenjur eru
sterkari en lögin, en þær leggja blátt
bann við því að hleypa konum inn í
námur! Það er vafalaust, að kona fær
ekki að koma inn í göngin áður en þau
verða opnuð til umferðar.
Hugmyndin um göng undir Alpafjöll-
in er ekki ný. Við vitum að vísu ekki
hvort herforinginn frægi, Hannibal,
hefur gengið með þessa hugmynd fyrir
2175 árum, er hann leitaði leiðar þarna
yfir með hermenn sína og fíla. Hitt
vitum við, að hinn frægi vísindamaður
frá Genf, Horace Benoit Sausssue
Sjá næstu síðu.
FALKINN 37