Fálkinn - 17.04.1963, Blaðsíða 12

31 FÓRU f BÁTANA - AÐEINS 4 KOMUST AF...
skipverja. Það kann vera, að skipstjóri
hafi misst stjórn á mönnum sínum og
þeir þotið í bátana, sem var óðs manns
æði eins og lá í sjóinn; Það má líka
vera, að skipstjóri hafi lagt árar í bát,
gefist upp, látið skeika að sköpuðu og
látið menn sína fara því fram, sem
þeir vildu. Ólíklegt er, að hann hafi
verið svo grunnhygginn að skipa mönn-
unum að fara í bátana. En um þessi mál
verður hér ekkert fullyrt.
En eitt er víst: Bátarnir höfðu verið
settir út, þegar björgunarsveitin kom
á vettvang. Og í jeppann, sem varð á
undan flokknum á strandstað, eru þegar
komnir tveir skipbrotsmenn, sem að-
stoðarmaður vitavarðar, Hannes Sig-
fússon, hafði bjargað. Og Sigurjón
Ólafsson bar einn skipverja á bakinu,
en honum hafði hann borgið úr flæðar-
málinu.
Var nú sýnt, að björgunarsveitin
þurfti að skipta með sér verkum. Sig-
urður Þorleifsson fór með nokkrum
mönnum á fjörur meðfram ströndinni
en Tómas Þorvaldsson athugaði ásamt
flokk manna aðstæður til að bjarga
þeim mönnum, sem enn dvöldust um
borð í Clam. Aðstæður voru allgóðar
og var þegar hafizt handa.
Skipið lá flatt fyrir, svona hér um
bil 60 metra frá landi. Brotsjóir riðu
yfir það með stuttu millibili. Flokkur
Tómasar kom sér nú fyrir á klöpp nokk-
AHar myndirnar á þessari opnu voru
teknar af Clam á strandstaðnum. Takið
eftir myndinni yzt til hægri hvernig
mastrið myndar táknrænan kross yfir
dánarreit þeirra 27 manna, sem fórust.
(Stóru myndina tók Ólafur K. Magnús-
son, en Jón Tómasson allar hinar).
urri. Var hún um 15 metra yfir sjávar-
máli.
Sjávarlöðrið skvettist á þá leiðangurs-
menn, en þeir láta það lítið á sig fá og
'taka til óspilltra málanna; skyttan mið-
ar og skýtur línunni í fyrsta skipti, og
lendir hún yfir loftneti skipsins. Skip-
verjar halda sig allir miðskips, en þeir
virðast ekki skeyta neitt um línuna.
Skyttan miðar aftur, en það fer á sömu
leið. Allt er þegar þrennt er. Þriðju
línunni er skotið og skipverjar ná henni.
nú gengur uppsetning tækjanna eins
og í sögu; björgunin er hafin, og skips-
menn eru dregnir í land í björgunar-
stólnum. Þeir eru 19 að tölu.
Þá víkur sögunni að flokki Sigurðar
Þorleifssonar. Þeir finna mann, sem
skolað hefur upp á syllu undir berginu.
Þeir renna til hans kaðli, en maðurinn
virðist ekki hafa mátt til þess að binda
sig nægilega fast við kaðalinn. En þá
sígur einn frækinn maður niður til
hans, sækir hann inn á sylluna og ber
hann fram á nöfina og lætur hífa hann
upp á undan sér.
Björgunarstörfum var nú lokið. Skip-
stjóranum hafði verið bjargað síðast.
23 menn af 50 höfðu sloppið lífs úr
sjávarháska. Var nú haldið heim í
bústað vitavarðar, en þar hafði verið
hlynnt eins vel að skipbrotsmönnum og
framast var unnt. Leiðangursmenn taka
saman tæki sín, og þau eru sett upp á
bílana. 7 lík höfðu fundizt rekin og
voru þau sett á bíl. Flokkur Sigurðar
hafði fundið tvo skipsbáta, var annar
heill, en hinn mölbrotinn.
Lagði nú meiri hluti björgunarsveit-
arinnar heim á leið, en 5 menn urðu
eftir til þess að ganga fjörur.
★
Aldan gjálfrar við klettana. Degi er
tekið að halla, sólin hnígur í vesturátt.
Við göngum hratt eftir troðningnum,
sem liggur fram á nesið. Það slær
skuggum á hraunið, kynlegum skugga-
myndum; Ijós hverareykurinn liðast til
lofts. Það er grænn blettur í kringum
hverina.
Við göngum í garð á býli vitavarðar.
Hann býður okkur upp í vitann. Það
liggur hellulagður stígur upp að vit-
anum. Sigurjón Ólafsson vitavörður á
mörg sporin upp hann. Og inn í vitann
er komið, hringstigi úr tré, gengið upp.
★
Uppi á vitanum er útsýni fagurt. Við
sjáum út á Garðskaga í norðri, og Hafn-
arfjall í austri. Víkurnar blasa við.
Sigurjón vitavörður minnist skipskaða,
sem orðið hafa við þessa strönd.
— Þetta er skipakirkjugarður, segir
Tómas.
Það er orð að sönnu og niður er hald-
ið, ekið úr hlaði áleiðis til Grindavíkur.
Vegurinn er afar slæmur á köflum, en
Tómas segir að hann hafi verið verri
fyrir 13 árum. Og hann tjáir okkur, að
sennilega hefði tekizt að bjarga öllum
mönnum af Clam, ef vegurinn hefði ver-
ið betri. Þá hefði björgunarsveitin verið
komin á strandstað, áður en nokkur
maður fór í bátana.
Við ökum í gegnum Staðarhverfið,
þar er aðeins búið á Stað. Þar býr Gam-
alíel Jónsson, Manni á Stað. Hann
hafði skilið við okkur í Reykjanesi;
hafði ætlað að ganga á reka.
Við erum komnir til Grindavíkur.
Rétt fyrir utan þorpið, svo að segja al-
veg upp í landsteinum, eru nokkrir síld-
arbátar að kasta.