Fálkinn - 17.04.1963, Blaðsíða 17

snjóa, en göngin munu verða ávallt fær,
óháð veðurfari og árstíðum. Ennþá eru
hér hvorki bifreiðar né ferðafólk, en
mikill fjöldi lampa lýsir upp vinnu-
stöðvarnar. Rafstrengur er festur í
hvelfingu ganganna og við hann eru
lamparnir tengdir, er hanga niður úr
hvelfingunni og lýsa upp myrkrið í
iðrum fjallsins.
ískalt vatn drýpur látlaust úr hvelf-
ingunni og bergmálið frá tylft öskrandi
vélbora er stöðugt að brjóta sér braut
að settu marki, margfaldar hávaðann.
Nú skal ég segja ykkur ágrip af
reynslu minni, er ég fékk að fara inn í
göngin Ítalíu megin, nálægt Entréves.
ítalir hófu verkið 8. jan. 1959 og hefur
þeim miðað áfram, sem svarar 10 m.
daglega, þegar skilyrði voru hagstæð.
En þegar tafir urðu af vatnsrennsli og
grjóthruni, eða vegna mjúkra bergteg-
unda o. fl. gátu afköstin komizt niður í
1—2 metra á dag eða jafnvel komizt í
algera kyrrstöðu.
Franski flokkunnn byrjaði 5 mánuð-
um síðar (30. maí ’59) við Chamonix.
Flokkarnir eiga að mætast í miðju fjalls-
ins, þá verður sprengingu á lengsta neð-
anjarðarvegi lokið, en það er 3 km.
lengri leið en neðanjarðarbrautin, sem
tengir saman japönsku eyjarnar Honsu
og Kiusu.
Það var löng þreytandi ferð að vaða
20 cm. djúpan vatnselginn eftir stak-
steinóttum göngunum.
Loksins stönzuðu fylgdarmenn mínir,
þar sem þriggja hæða vinnupallur var
framundan, er þeir nefndu ,,Jumbo“.
Á þessum höggpalli urðu námamennirn-
ir að standa er þeir réðust á bergvegg-
inn með „tigris“ borum sínum, en það
eru nútímalegustu hraðborar og hálf-
sjálfvirkir.
Allt í einu þagnaði hinn ærandi háv-
aði borganna og einkennileg þögn ríkti.
Þá gripu þeir tækifærið, til þess að út-
skýra fyrir mér hið erfiða verkefni er
300 menn í þrískiptum vöktum verða
þarna að glíma við dag og nætur. Þetta
er erfitt og seinlegt verk, og má heita
gott, ef tekst að brjóta upp 10 metra
leið inn í göngin daglega.
Borun ganganna krefst samhæfingar
margra verka.
í fyrsta lagi verður að bora 90—120
holur í bergið með „tigris“ borunum.
Til þess eru notaðir 14—20 borar. f hol-
urnar er sett sprengiefni og kveikiþræð-
ir. Að því búnu eru pallarnir fjarlægð-
ir og sprengingin fer fram. Sprengt
er tvisvar til fjórum sinnum á dag.
Svo hefst flutningur á grjótinu út úr
göngunum á þar til gerðum farartækj-
um.
í fljótu bragði sýnist þetta ekki svo
mjög margbrotið starf, en við nánari
athugun kemur annað í ljós, því ná-
kvæmlega verður að rannsaka ástand
og eiginleika bergsins, svo sprengingin
verði sem árangursríkust.
Sérstökum vírum er komið fyrir í
hvelfingu ganganna með jöfnu millibili,
þeir hanga lóðrétt niður og eiga að sýna
rétta stefnu að fjallsmiðju, þar sem
vinnuflokkarnir eiga að mætast.
Fullgerð eiga göngin að verða með 7
metra breiðum steyptum vegi og á hæð-
in að vera 3 V2 metri upp í hvelfingu.
Undir veginum verður komið fyrir rás-
um fyrir talsíma og ritsíma. Enn frem-
ur verður þar öflugur loftnetsútbún-
aður.
Mjóar gangstéttir fyrir gangandi fólk
verða báðum megin vegarins.
En hvernig fer, ef bifreið bilar á leið-
inni? Þetta hafa verkfræðingarnir
einnig tekið með í áætlanir sínar, því
útskot eru ákveðin með 300 metra milli-
bili, þar sem hægt er að leggja bifrfeið
Framh. á bls. 37.
FÁLKINN 17