Fálkinn - 18.11.1963, Blaðsíða 28

Þegar Fred gróf . . .
Framh. af bls. 15.
Mér fannst ég ekki vera
alveg með á nótunum og ákvað
því að fara aftur í keiluspils-
klúbbinn, þar sem ég ætti
betra með að hugsa. En áður
en ég fór lagði ég eina spurn-
ingu, sem mér fannst koma
fnálinu dálítið við, fyrir Fred:
— Hvernig hefur Cora það
faúna, Fred?
— Ég hugsa að hún hafi það
ágætt, lögreglustjóri, sagði
hann.
— Þú heldur, að hún hafi
það ágætt, Fred. Veiztu það
ekki?
— Ekki fyrir víst, lögreglu-
stjóri. Ég skal segja þér, að í
gærkvöldi kom systir hennar,
sem býr á vesturströndinni, og
þær fóru saman í smá ferðalag.
Hann sagði þetta eins kæru-
leysislega og unnt var að segja
það.
— Það var dálítið óvænt,
Fred. Hversu lengi verður hún
í ferðinni?
— Ég veit það ekki fyrir
víst, lögreglustjóri. Það getur
vel verið að hún verði lengi
í burtu.
— Ég hef aldrei heyrt Coru
minnast á systur sína, sagði
ég. Ertu viss um, að hún hafi
farið burt með systur sinni?
— Auðvitað, lögreglustjóri.
Hættu nú að spyrja þessara
asnalegu spurninga. Ég er að
útbúa mig fyrir smá veiðiferð.
Við sjáumst seinna. Með það
fór hann og skildi mig eftir,
þar sem ég horfði á gröfina.
í þessu kom Jim Mosley ark-
andi upp götuna, með póstinn.
Mér fannst það skylda mín að
safna öllum upplýsingum um
þetta mál, sem mér væri unnt,
og því stöðvaði ég hann.
— Jim. Þetta er opinbert
samtal. Ég neyðist til þess að
leggja nokkrar spurningar fyr-
ir þig.
Jim leit út fyrir að vera
gramur, eins og hann raunár
gerir alltaf, og sagði: Mér datt
það í hug, að þú værir í ein-
hverjum opinberum erinda-
gjörðum. Það hlýtur að vera
mjög alvarlegt, úr því að þú
ert ekki inni í keiluspilsklúbbn-
um á þessum tíma dags.
Sjon er sögu ríkarí
0M0
skifar
Sjón er sögu
rfkari-þér hafið
aldrei séá hvitt
Ifn jafn hvítt.
Aidrei séð litina
jafn skæra. Reynið
sjáif og sannfærizt.
OMO sþarar þvottaefnið
OMO er kröftugra en önnur þvottaefni, og
þar sem þér notið minna magn, er OMO
notadrýgra. Reynið sjálf og sannfaeriztl
hvitasta
þvottinum!

— Það, sem mig langar til
að spyrja þig um, Jim, er,
hvort Cora Beasly hafi stund-
um fengið bréf frá systur sinni
á Vesturströndinni.
— Það get ég ekki sagt þér,
lögreglustjóri. Póststarfsmenn
mega engar upplýsingar gefa f
um þann póst, er fer um hend- f
ur þeirra.
— Hvernig stendur þá á því, !
að ég sé þig koma hvern ein-
asta dag niður að keiluspils-
klúbbnum, upptekinn við að
lesa póstkort?
— Það er allt annað, lög-
reglustjóri. Ef þú vilt fá upp-
lýsingar um póst til einstakra
viðtakenda, verður þú að snúa
þér til yfirmanns póstþjónust-
unnar í Washington.
— Heyrðu nú, Jim. Ef þú
vilt ekki svara opinberum
spurningum, sem viðkomandi
lögreglustjóri leggur fyrir þig,
þá þú um það, en það er engin
ástæða fyrir þig, að vera ósvíf-
inn við mig.
— Ég fylgi bara því, sem
mér er fyrirskipað, lögreglu-
stjóri. Svo gekk hann áfram
niður eftir götunni, niðursokk-
inn í að lesa póstkort, og ég
óskaði þess, að yfirmaður póst- *
þjónustunnar í Washington
gæti séð hann.
Er ég var aftur kominn í
keiluspilsklúbbinn, lagði ég
saman þær upplýsingar, sem
ég hafði getað aflað mér. Er
ég lagði saman tvo og tvo, var
mér ljóst, að útkoman yrði
tæplega fjórir. Það var ber-
sýnilegt, að Fred hafði verið
að grafa á lóð sinni, Cora hafði
farið óvænt úr bænum, og ég
var búinn að fá bæði Fred og
Jim upp á móti mér. Það var
ekki mikill árangur á einni
dagsstund.
Seinni hluta þessa sama dags
náði Molly aftur í mig. Ég sá
til hennar, en þá var það þegar
orðið of seint að forða sér.
— Jæja, lögreglustjóri, ertu
búinn að setja þennan bandóða
morðingja í tugthúsið?
28
FALKINN