Fálkinn - 23.11.1964, Side 37

óþægilegur, sagði Don Camillo.
«— Við komum hingað til þess
að leita sannleikans en ekki til
þess að þjóna hugarórum.
Stjórnarfulltrúinn fylgdist
með þessu samtali með hjálp
félaga Petrovnu. Peppone sat
hljóður og þungbúinn, en til
allrar hamingju var matur inn
borinn, þegar samtalinu var
hér komið, svo að ekki urðu
meiri slys af að sinni. Menn
sneru sér alls hugar fegnir að
matnum.
Kálsúpan var að vísu ekki
tilreidd alveg eftir ítölskum
smekk, en hún var bragðbætt
með smábitum af reyktu svína-
kjöti. Gestgjafarnir sýndu líka
Þá rausn að bera á borð vín,
sem hýrgaði skapið og leysti
tunguhaftið. Talið beindist að
dráttarvélaverksmiðjunni á
nýjan leik, og félagi Peretto,
Sem vildi bæta fyrir það að
hafa mælt Fiat-verksmiðjunum
bót, vakti athygli Don Camillos
á nokkrum atriðum, sem sýndu
ágæti og yfirburði hinna rússn-
esku dráttarvéla.
— Það er eðlilegt, sagði Don
Camillo, — Því að rússneska
þjóðin er snjallari og hugvit-
samari en aðrar þjóðir. Það
hugvit nær ekki aðeins til þess
að smíða útvarpsviðtæki og
gervitungl, heldur til margvís-
legra annarra tækja. Tökum til
dæmis þvottaskálarnar í her-
bergjunum okkar. í stað þess
að hafa einn krana með köldu
vatni og annan með heitu, hafa
þeir blöndunarkrana, sem gerir
mönnum fært að fá sér vatn
með hvaða hitastigi, sem þeir
óska sér... Þetta virðist ef til
vill smámunir í fljótu bragði,
en er þetta að finna annars
staðar?
Þetta gat Rondella ekki látið
framhjá sér fara andmælalaust.
— Félagi, berðu ekki slíkan
þvætting á borð fyrir vitiborna
menn. Afi minn kunni meira að
segja skil á því, hvernig ætti
að gera slíkan blöndunarkrana.
Hvaðari ber þig eiginlega að?
— Frá því héraði Ítalíu, sem
getur hrósað sér af því að eiga
fleiri kommúnista en önnur
héruð — með öðrum orðum
frá mesta framfarahéraði lands-
ins. Þar að auki get ég huggað
mig við það, ef ég er ekki einn
um þessa skoðun. Churchill
hefur sagt þetta sama í endur-
minningum sínum, og enginn
getur sakað Churchill um að
draga taum kommúnista.
En Rondella var ekki í nein-
um vafa um þessa hluti, og
hann lá ekki á áliti sínu.
— Ég læt mér í léttu rúmi
liggja, hvað Churchill hefur
sagt. Ég segi það hins vegar
að þú leggir vopn í hendur
fjandmönnum okkar með þessu
tali, félagi. Ef sannleikurinn er
ofar öllu, verðum við að sýna,
að við virðum hann.
Don Camillo tók gleraugun
af sér, þerraði af þeim móðuna
og setti þau upp aftur, áður
en hann svaraði mildum orð-
um:
— Sannleikurinn á ætíð
samleið með hinum vinnandi
stéttum, félagi. Þú átt fremur
að treysta augum þínum en
hugboði. Hugmyndir þínar eru
líka um of á reiki, því að það
er of mikið af, auðvaldsköngu-
lóarvef í heila þínum.
— Ég held, að heilinn á þér
sé eins og sáld, félagi, sagði
Rondella snúðugt. — Þar að
auki hefur þú reynt að troða
mér um tær alla stund síðan
við hittumst. Ég skal hafa auga
með þér, þegar við komum
heim aftur.
— Ég hef ekki eins mikla
biðlund og þú, félagi. — Ég
ætla að hafa auga með þér nú
þegar og hér.
Nú gerðist allt með skjótum
hætti. Rondella reis hvatlega
úr sæti og rak krepptan hnefa
í vangann á Don Camillo, og
Don Camillo svaraði þegar í
sömu mynt með þeim árangri,
að Rondella hraut aftur niður í
sæti sitt. Stjórnmálafulltrúinn
fór þegar að ræða ákaft við
túlkinn, og hún túlkaði það
fyrir Peppone. Peppone reis úr
sæti, gekk til Rondella. Hann
tók þéttingsfast í hálsmál hans
að aftan, lyfti honum úr sæti
og leiddi hann út.
— Félagi, sagði Peppone, er
Rondella hafði náð sér svolítið.
— Stjórnmálafulltrúinn telur
þig ekki í húsum hæfan. Lík-
lega á loftslagiS hérna ekki vel
við þig. Eftir klukkustund fec
flugvél héðan til Berlínar, og
hann kveðst geta útvegað þér
far með henni. Þaðan skaltu
síðan halda beina leið heim.
— Mér er þaS sönn ánægja,
hreytti Rondella út úr sér. —
Þú getur várla ímyndaS þér,
hve feginn ég er að vera laus
við ykkur, þessa fáráðlinga.
— Taktu þessu með meiri
stillingu. Við ræðum betur um
málið, þegar við hinir komum
heim.
Rondella opnaði veski sitt,
tók upp flokksskírteini sitt og
reif það umsvifalaust í tætlur.
— Já, við hittumst ef til vill
síðar, sagði hann. — En þá verð
ég ekki í sömu herbúðum og
þú.
Peppone varð að stilla sig
Framhald á 3. kápusíðu.
ii
I
: ríiiö elcrri
skrudduna,ef
biö viljið
losna viö
‘f.l. engingu •
FÁLKINN