Fálkinn - 14.12.1964, Side 11

man alltaf, hvað það fór í taug-
arnar á mér að hafa símann
þarna á borðinu, en engan sem
ég gat hringt til. Og þá sjaldan
hringt var, brást ekki, að það
væri skakkt númer. Runólfur
hafði lært spænsku áður, en
þegar við komum til Buenos
Aires, fórum við öll í Berlitz
skólann til að byrja með og
fengum seinna kennara til að
gefa okkur tíma heima. Og
hugsaðu þér bara, hún — það
var kona — átti heima í næst-
næstu blokk við okkur, en
það var ekki um að tala, að
hún þyrði heim til sín fylgdar-
laust á kvöldin klukkan hálf-
átta.“
„Hvað var hún svona hrædd
við?“
„Nú, bófa og ræningja eða
morðingja. Það er fullt af þeim
þarna og göturnar illa lýstar.
Okkur var sagt, að við mætt-
um aldrei opna útidyrnar nema
kíkja fyrst gegnum gægjugatið,
því að annars ættum við á
hættu að verða rænd eða myrt
eða hvort tveggja. Þetta var
alltaf að koma fyrir. Gömul
kona, sem bjó skammt frá okk-
ur, lenti í því að opna dyrnar
fyrir manni, sem kom til henn-
ar með blómvönd í fanginu og
þóttist vera sendur frá ein-
hverri búð — um leið og hurð-
in opnaðist, sló hann hana nið-
ur og rændi svo öllu verðmætu
úr íbúðinni. Þannig fóru þess-
ir þorparar að.“
„Hamingjan góða, mig skal
ekki undra þótt ykkur fyndist
ekki mjög heimilislegt þarna.
Voruð þið ekki alltaf með líf-
ið í lúkunum?"
„Nei, við gleymdum oftast
allri varfærni, og aldrei kom
neitt fyrir okkur, kannski ein-
mitt vegna þess. Þeir vissu líka
sínu viti, bófarnir — þeir þef-
uðu uppi staðina, þar sem verð-
mæti var að finna, en það var
ekkert svo dýrmætt í íbúðinni
okkar, að það borgaði sig að
brjótast inn.“
..TTvernig líkaði þér við lands-
J l menn?“
„Þetta eru allra þjóða kvik-
indi nema negrar; þeir fá ekki
Framhald á bls. 47.
Nanna og Runólfur í argentínska eldhúsinu sínu í Buenos Aires.
Jólin eru heitasti tími ársins í Suður-Ameríku, og alltaf er gott að kæla sig í sjón-
um, aðfangadag sem aðra daga. Frá vinstri: frú Ebba Hafstein, Nanna, Elín, dóttir
Ebbu og Skafta, Runólfur og Skafti Jónsson, sem fæst við að kenna fiskveiðar í Uru-
guay á vegum FAO.
Eftir sjóbaðið var setzt að snæðingi £ garðinum og náttúrlega skálað fyrir íslandi. Frá
vinstri: Ebba, Pétur, sonur Ebbu og Skafta, Elín, Nanna og Skafti. (Myndimar frá
Argentínu og Uruguay tók Daði, sonur Nönnu og Runólfs).