Fálkinn


Fálkinn - 14.12.1964, Blaðsíða 20

Fálkinn - 14.12.1964, Blaðsíða 20
svo fróður og andríkur í við- ræðum, að allir helztu menn í héraðinu vildu engan frekar hafa í návist sinni. Og þar eð hann var ekki þess sinnis, að hann vildi grafa þetta pund sitt í jörðu, var hann tíðari og þaul- sætnari gestur á heimilum þeirra en gott var fyrir skóla- nemendur hans. Naut skóla- meistarinn þess í hvívetna að herra Allworthy haf ði mikið álit á honum sökum þekkingar hans og andríkis og studdi skóla hans, bæði með fjárframlögum og á annan hátt. Stóð heimili skólameistarans og í nánari tengslum við óðalssetrið fyrir það, að hann hafði á sínum tíma kvænzt stúlku, er vann í eldhúsi herra Allworthy. Stúlka þessi var talsvert eldri en skólameistarinn, þegar þau gengu í hjónaband. en aft- ur á móti var hún dável efn- um búin, því að vel hafði henni haldizt á launum sínum. Ekki verður með sanni sagt að hún reyndist manni sínum bein- línis ljúf og ástrík eiginkona, að minnsta kosti ekki, þegar frá leið, en sjaldan veldur einn, þegar tveir deila; einhverra hluta vegna tókst skólameistar- anum ekki að uppfylla þá mik- ilvægu skyldu eiginmannsins að geta barn við konu sinni. Hafði hann þar þó ekki neina sýnilega afsökun, tæplega þrít- ugur og stálhraustur maðurinn. Og þó að ekki væri vitað, að eig- inkonan hefði nokkra ástæðu Eftir HEMY FIELDING FJÓRÐI KAFLI. Merkileg uppgötvun jómlrú Debóru Wilkins. Átta mánuðum eftir brúð- kaupið ól frú Bridget eigin- manni sínum frítt og föngu- legt sveinbarn, sem reyndist löglega getið í hjónabandi, þar sem ljósmóðirin úrskurðaði það fætt mánuði fyrir timann, og þá einnig lögmætur erfingi að ættaróðalinu, hvað var þeim hjónum — og herra Allworthy einnig — hið mesta fagnaðar- efni. Ekki dró það þó að neinu leyti úr þeirri ástúð, sem herra Allworthy sýndi jafnan litla munaðarleysingjanum, er hann hafði gefið sitt eigið nafn og látið heita Thomas, og leið aldrei svo dagur, að hann ekki kæmi við í fóstruherberginu til að líta á hann. Bauð nú herra Allworthy systur sinni, að son- ur þeirra hjóna fengi fóstur með Thomas litla; tók hún því boði, en með nokkurri tregðu, og hafði hún þó alltaf auðsýnt munaðarleysingjanum litla meiri góðvild en títt er um dyggðugar og stranghreinlífar konur þegar slíkur syndarinn- ar ávöxtur er annars vegar. Höfuðsmaðurinn gat aftur á móti ekki litið jafn mildum augum á þá tryggð, sem herra Allworthy hafði tekið við mun- aðarleysingjann og taldi höfuðs- maðurinn það syndsamlegan veikleika, er herra Allworthy kom þannig fram og vék hvað eftir annað að því við hann. Hélt hann því fram, að þó að lögin leyfðu ekki að slíkum lausaleikskróum væri tortímt, bæri að ala þá upp í þar til- ætluðum stofnunum, og einnig liti kirkjan svo á, að þeir mættu hvorki njóta réttinda né atlætis til jafns við skilgetin hjóna- bandsbörn. Öllum þessum rökum og ótal öðrum svaraði herra Allworthy með einum og sömu gagnrök- um — að hversu sek og syndug sem foreldrarnir kynnu að vera, hefði saklaust barnið ekkert af sér brotið. En þó að höfuðsmaðurinn beitti þannig öllum rökum og ráðum í þeim tilgangi að Thom- as litli yrði sendur á brott af óðalssetrinu, varð þó sú merki- lega uppgötvun, sem jómfrú Debóra Wilkins gerði, þar hálfu þyngri á metunum. Þess er áður getið, að Jenny Jones hefði um hríð verið vinnustúlka hjá skólameistara nokkrum, sem hreifst af ó- venjulegum gáfum hennar og tók að veita henni tilsögn í latínu af barnslegri góðvild sinni, með þeim árangri, að ekki mundu margir standa henni þar á sporði. Skólameistari þessi var að mörgu leyti undarlegur maður. Hann var öllum góðgjarnari, og til að bera brigður á trúfesti hans, þótti henni eigi að síður vissara að velja jafnan þá einu vinnukonu, sem þau höfðu, með tilliti til þess að ekki freistaði hún hans með fríðleik sínum. Ef Jenny Jones hefði verið fríðari sýnum, mundi hún því aldrei hafa fengið vist á heimili skólameistarans, og þar sem hún var einnig ákaflega hlé- dræg í framkomu og hógvær, dvaldist hún þar í full fjögur ár, án þess að valda húsmóður sinni minnstu grunsemd. En eins er um afbrýðisem- ina og gallið, hvorttveggja ligg- ur í blóðinu og getur valdið meini þegar sízt varir, oftast- nær af litlu eða engu tilefni. í full fjögur ár hafði kona skólameistarans verið vitni að því er hann tók hverja hand- bæra stund til að kenna vinnu- stúlkunni þau fræði, sem ekki þekktist þá að konur næmu; hún hafði jafnvel látið það gott heita, þó að vinnustúlkan tefð- ist oft illilega frá skyldustörf- unum af þeim sökum. En svo gerðist það dag nokkurn, er 20 FALKINN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.