Fálkinn - 14.12.1964, Blaðsíða 26

Klukkan er rúmlega tvö, klukkan þrjú heíst
Býning ó MJALLHVÍT OG DVERGARNIR SIÖ, og öll
búningsherbergi eru íull af fólki, sem er önnum
kafið vi3 þá vandasömu iSju a3 umbreyta sér í
kónga og drottningar, prinsa og prinsessur, hirSjóm-
frúr og siSameistara, nomir og veiSimenn, dverga og
dýrin í skóginum. A3 breyta sér t.d. úr Áma
Tryggvasyni í dverginn Klók, Bessa Bjarnasyni í
hirSsiSameistarann Ágústín og Gísla Alfre3ssyni í
dverginn Kát er margþœtt athöfn og seinleg, en sé
árangurinn góSur, spyr enginn hvort handtökin hafi
veriS heldur fleiri e3a fœrri.
Vi3 kikjum fyrst inn til Áma. Hann er kominn
í búninginn og setztur viS upplýstan spegil. Á borS-
inu fyrir framan hann er litakassinn, og til hliSar
hangir hárkollan á stativi. „Nei, nei, bíddu, ekki
taka mynd strax!" segir hann og þrífur í ofboSi
einn litinn. „Ég verS a3 taka áblásturinn af vörinni
á mér." Leikurum er ekki siður annt um útlit sitt en
öðrum dauSlegum mönnum. Þegar hann er búinn
a3 töfra burt áblásturinn, stendur honum á sama
um myndavélina, og hann byrjar umsvifalaust aS
tina til nauSsynlega pensla og krukkur, stauta og
túpur og hvaS þa3 nú allt saman er. Hann límir
skeggiS vandlega á hökuna, þrýstir þvi þétt a3 meS
handklœði. „Verst hvað maSur svitnar undir þessu,"
dœsir hann. „Krullumar renna úr. hvemig sem farið
er a3." Nœst kemur hárkollan. Mest af henni er
reyndar skalli með hokknum lokkum i kring, og einn
lokkur stendur upp a3 framan og dansar til, hvert sinn
sem Ámi — e3a Klókur — hreyfir höfuðið. Þá byrjar
ffijálf förðunin. Fyrst er andlitið allt litað gulrauðbrúnt.
Framhald á bls. 74.
Litið inn í búningsherbergi þriggja af
leikurum Þjóðleikhússins
SVOMA
SKIPTA
ÞEIR
IJM
HAM
MYNDIR: RUNÖLFUR ELENTÍNUSSON.
TEXTI; STEINUNN S. BRIEM.
Fyrst er að tína til allar nauðsynlegar græjur..
Skeggið er fest með teygju og síðan límt...